بررسی عوامل مؤثر بر بیگانگی سیاسی دانشجویان (مطالعه موردی: دانشگاه شیراز)

علوم اجتماعی دانشگاه فردوسی مشهد

مقاله 5، دوره 1، شماره 2، تیر 1383   

نوع مقاله: علمی - پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/jss.v0i0.2986

نویسندگان

دکتر محمد تقی ایمان^{* 1}؛ حسین قائدی²

¹دانشیار گروه علوم اجتماعی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه شیراز

²کارشناس ارشد جامعه‌شناسی دانشگاه شیراز

چکیده

بیگانگی یکی از مفاهیم اساسی در جامعه شناسی است که مورد توجه بسیاری ا ز اندیشمندان می‌‌باشد. این مقاله به بررسی عوامل مؤثر بر بیگانگی سیاسی دانشجویان در دانشگاه شیراز می‌‌پردازد. در تبیین بیگانگی از چارچوب نظری گی‌‌یر در حوزه روانشناسی اجتماعی، استفاده شده است که گی‌‌یر با مفهوم‌سازی مجدد از ابعاد بیگانگی سیمن(سیمن،1959) و با توجه به روند رو به رشد و گسترش ارتباطات، در یک چارچوب سیستمی به تبیین آن پرداخته است. نتایج این تحقیق که از یک نمونة 400 نفری ، به صورت نمونه‌‌گیری تصادفی طبقه‌‌ای و از طریق فرمول کوکران از جامعة آماری 6822 نفری انتخاب شده‌‌اند، نشان می‌‌دهد که متغیرهای اعتماد به نفس، میزان رضایتمندی سیاسی، شیوة تربیتی خودراهبر خانواده و تقدیرگرایی بیشترین تأثیر را بر بیگانگی سیاسی دانشجویان داشته‌‌اند. تحلیل چند متغیره نشان می‌‌دهد که از میان متغیرهای مذکور، اعتماد به‌‌نفس و میزان رضایتمندی سیاسی به عنوان مهم‌ترین متغیر ظاهر شده‌‌اند و دو متغیر مقطع تحصیلی و تحصیلات پدر نیز به جمع متغیرهای فوق افزوده شده است. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می‌‌دهد که بیگانگی سیاسی پدیده‌‌ای چندبعدی است که در طول فرآیند اجتماعی شدن فرد شکل می‌‌گیرد و عوامل مختلف روان‌‌شناختی و جامعه شناختی (عوامل ذهنی و عینی) بر آن مؤثرند.
واژه‌‌های کلیدی: بیگانگی، بی معنایی، بی‌‌هنجاری، بی‌‌قدرتی، تقدیر‌‌گرایی، شیوه تربیتی خود راهبر

کلیدواژه‌ها

بیگانگی؛ بی معنایی؛ بی‌‌هنجاری؛ بی‌‌قدرتی؛ تقدیر‌‌گرایی؛ شیوه تربیتی خود راهبر

مراجع