تفسیر زبانشناختی سوره عصر

علوم قرآن و حدیث

مقاله 1، دوره 40، شماره 2 - شماره پیاپی 81، آبان 1387   

نوع مقاله: پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/naqhs.v40i2.3194

نویسنده

مصطفی احمدزاده^*

چکیده

دستاوردهای زبانشناسی معاصر، تفسیر ادبی قرآن کریم را وارد مرحلة جدیدی کرده است. نظریّة «سیستمی- نقشیِ هلیدی» در حال حاضر مورد توجّه بسیاری از زبانشناسان است. هدف این نوشتار، آشنا ساختن مفسرّان و قرآن پژوهان با روش‌های جدید زبانشناسی در حوزة فهم متون دینی است. نگارنده بر اساس این نظریّه و با روشی زبانشناختی، سورة عصر را تفسیر کرده و نکات جدیدی را دربارة معناشناسیِ این سوره ارائه داده است. از جمله: ارتباط عاشقانۀ انسان با خداوند و دیگر انسان ها، بازتاب جهان گوینده، شنونده و خواننده؛ تقدیم و تأخیرِ حساب شدۀ واژه‌ها؛ فراز و فرود آهنگ کلمات؛ پیوند اسرار‌آمیز اطلاع کهنه و نو؛ استفاده از انواع گونه‌های انسجام و ارتباط سلسله‌وار مفاهیم و معانی.
کلیدواژه ها: قرآن و زبانشناسی، تفسیر زبانشناختی، سورة عصر، زبانشناسی نقش‌گرا، نظریّة «سیستمی- نقشی»هلیدی.