آسیب‌شناسی تطبیقی پراکندگی فضایی سالک و سل در شهر مشهد

جغرافیاوتوسعه ناحیه ای

مقاله 13، دوره 7، شماره 2 - شماره پیاپی 13، تیر 1388   

نوع مقاله: علمی- پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/geography.v7i13.8987

نویسندگان

عزت اله مافی^* ؛ یوسفی بهلولی احمدی Mohammad یوسفی بهلولی احمدی

چکیده

سالک و سل، از مهمترین مشکلات بهداشتی- درمانی کشورهای در حال توسعه، از جمله ایران، محسوب می‌شود. میزان پراکندگی این دو بیماری در ایران یکسان نیست، به گونه‌ای که بیشترین پراکندگی بیماری سالک مربوط به شمال شرق کشور است. در این میان، استان خراسان رضوی در سال 1387 با تعداد مبتلایان 5447 تن رتبه‌ی ششم را در بین تمامی استان های کشور به خود اختصاص داده است و از کل مبتلایان به بیماری سالک در استان خراسان رضوی حدود 22/55 درصد فقط در شهر مشهد مشاهده شده است. این گویای آن است که این شهر یکی از مناطق پر خطر از نظر بیماری سالک در استان خراسان رضوی محسوب می شود. همچنین میزان پراکندگی این بیماری در سطح شهر مشهد متفاوت است، به گونه‌ای که در مناطق آب و برق، شهرک ابوذر، خواجه ربیع و حجت، 35/43 درصد از کل بیماران به سالک را به خود اختصاص داده اند. پراکندگی سل نیز در ایران متفاوت است و استان خراسان رضوی یکی از مناطق پر خطر از نظر این بیماری شناخته می‌شود. از عوامل اصلی افزایش بیماری سل در خراسان رضوی می‌توان به هم جواری با کشور افغانستان، تعداد زیاد مهاجران افغانی مقیم شهر مشهد و رفت و آمدهای آنها بین دو کشور اشاره کرد. شایان ذکر است که کشور افغانستان یکی از کانون‌های عمده بیماری سل در جهان به حساب می‌آید. کل مبتلایان به بیماری سل در استان خراسان رضوی در سال1387 ،1207 تن هستند که از این تعداد حدود 29/64 درصد در شهر مشهد مشاهده شده است. همچنین میزان پراکندگی این بیماری در سطح شهر مشهد متفاوت است، به طوری که مناطق گلشهر، امام رضا(ع)، مطهری و امام حسن مجتبی(ع)،06/31 درصد از کل بیماران به سل را به خود اختصاص داده اند.
کلید واژه ها: پراکندگی فضایی،آسیب‌شناسی، بیماری، مشهد، سالک، سل