بررسی تنوع ژنتیکی مرغان بومی استان خراسان رضوی با استفاده از نشانگر های ریز ماهواره

پژوهشهای علوم دامی ایران

مقاله 3، دوره 1، شماره 2، تیر 1388   

نوع مقاله: مقالات علمی- پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/ijasr.v1i2.1971

نویسندگان

مهدی نیکبختی^{* 1}؛ حمیدرضا میرزایی¹؛ مجید افشاریان شاندیز²؛ محمدرضا محمدآبادی³؛ داوود علی ساقی⁴

¹گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل، زابل، ایران

²مؤسسه واکسن و سرم سازی رازی مشهد

³گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران

⁴مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی

چکیده

در این تحقیق به رابطه و تنوع ژنتیکی جمعیت مرغان بومی استان خراسان با استفاده از چهار جفت نشانگر ریزماهواره‌ای (MCW5، MCW16، MCW18 و MCW34) پرداخته شد. از این جمعیت 90 نمونه خون گرفته شد و DNA آنها به روش فنول و کلروفورم استخراج شد. جایگاه MCW5 با 6 آلل و جایگاه MCW34 با 4 آلل به ترتیب بیشترین و کمترین تعداد آلل را نشان دادند که به دنبال آن جایگاه‌های فوق با 293/5 و 138/3 به ترتیب بیشترین و کمترین آلل مؤثر را نشان دادند. بیشترین میزان هتروزیگوسیتی مورد انتظار در جایگاه MCW5 (8157/0) و کمترین آن مربوط به جایگاه MCW34 (6854/0) گزارش شد. میزان تنوع درون جمعیتی در این جمعیت (74/0) گزارش شد که ممکن است ناشی از همخونی پایین در این جمعیت باشد. تمامی جایگاه‌های مورد بررسی در این جمعیت انحراف از تعادل هاردی واینبرگ را نشان دادند. با توجه به نتایج تحقیق حاضر جمعیت مرغ بومی خراسان تنوع ژنتیکی زیادی نشان داد که ناشی از قابلیت زیاد نشانگرهای ریزماهواره در ارزیابی تنوع ژنتیکی می‌باشد.

کلیدواژه‌ها

تنوع ژنتیکی؛ ریزماهواره؛ مرغ بومی

مراجع

-