حضور نمادین پیامبران در شعر معاصر عربی

زبان و ادبیات عربی

مقاله 7، دوره 1، شماره 1، بهمن 1388   

نوع مقاله: علمی - پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/jall.v1i1.3013

نویسنده

عباس عرب ، محمد جواد حصاوی عباس عرب ، محمد جواد حصاوی^*

چکیده

گوناگونی مسائل جامعه، شاعران را برآن داشت تا گسترة نمادهای خویش را به حوزة خاصی محدود نکنند و آن را به دیگر نمادهای مختلف ازجمله نمادهای دینی گسترش دهند. دراین میان پیامبران نقش سازنده ای به عهده دارند. شاعران، این شخصیت‌ها را به دلیل برخورداری از دلالت‌های بالقوه و سازگار با تجربه‌ها ی درونی خویش به کار گرفته‌اند، تا ابعاد فراموش شدة آنها را با نگاه ذرّه بینی خویش برجسته نمایند و از آنها جهت انتقال داده‌های ذهنی خود به شکل نمادین بهره ببرند. امّا از آنجا که این نمادها در کنار دیگر واژگان در متن رشد می‌کنند، از گونه‌های دلالتی خاصّ و متعدّدی برخوردار می‌شوند که از لحاظ فنّی درخور توجه است. این مقاله به بررسی و بیان ارزشهای فنّی برخی از این دلالت‌ها از جمله؛ غربت و رنج، صبر و ایمان، انتظار و رهایی، سترونی و نوزایی، و قیام، فدا و سازش می‌پردازد.
کلید واژه ها: پیامبران، دلالت، نماد، شعر معاصر،درون‌مایه