A Methodological Approach to the Narratives Regarding the Quran to Quran Commentary

علوم قرآن و حدیث

Article 3, Volume 48, Issue 1 - Serial Number 96, June 2016, Pages 83-100   

Document Type: Research Article

DOI: 10.22067/naqhs.v48i1.32876

Authors

Ali Rād^{* 1}; Masoud Hasanzade²

¹Univ. of Tehran- Pardis of Fārābi

²Univ. of Qurān & Hadith

Abstract

One of Ahl al-Bayt’s methods of interpretation is the intratextual interpretation or the Qur’an to Qur’an commentary. This method which is based on the interaction and dialogue between the Qur’anic verses, is reflected, to a huge extent, in those narratives of Ahl al-Bayt regarding Qur’anic interpretation. The investigation of these narratives, not only leads to the derivation of Ahl al-Bayt’s methods of interpretation, but also provides the possibility of applying those methods throughout the Qur’an and leads us a step forward in the methodology of Qur’anic interpretation. Thus, in this article, with regard to the survived legacy of scholars of interpretation as well as to the scientific findings of the linguists, we attempt to conduct a methodological analysis of Ahl al-Bayt’s narratives about Qur’an to Qur’an commentary. Some of Ahl al-Bayt’s principal methods of interpretation represented in these narratives consist of: paying attention to the collocation relations, paying attention to the analogous verses, forming hypothetical analogies, paying attention to the semantic range of the Qur’anic vocabulary and phrases, intertextual interpretation, paying attention to the extensive encyclopedic information, and giving information about the historical events regarding the revealed verses and their interactions.

Keywords

Qur’an to Qur’an commentary in narratives; hypothetical analogy; semantic range; historical interpretation; encyclopedic information; intertextual interpretation

References

ابن‌منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، بیروت، دار صادر، چاپ سوم، 1414 ق.

آلوسی، محمود بن عبدالله، روح المعانی فی تفسیر القرآن، تحقیق علی عبدالباری عطیه، بیروت، دارالکتب العلمیه، 1415 ق.

پالمر، فرانک، نگاهی تازه به معناشناسی، ترجمه کورش صفوی، تهران، مرکز کتاب ماد، چاپ پنجم، 1374.

چندلر، دانیل، مبانی نشانه‌شناسی، ترجمه مهدی پارسا، تهران، سوره مهر، 1387.

حویزی، عبد علی بن جمعه، نور الثقلین، قم، اسماعیلیان، چاپ چهارم، 1415 ق.

خلیل بن احمد، کتاب العین، قم، هجرت، چاپ دوم، 1410 ق.

راد، علی، مبانی کلامی امامیه در تفسیر قرآن، تهران، سخن، 1390.

راغب اصفهانی حسین بن محمد، مفردات فی غریب القرآن، تحقیق صفوان عدنان داودی، دمشق، بیروت، دارالعلم دارالشامیة، 1412 ق.

رضایی اصفهانی، محمد علی، منطق تفسیر 1، قم، جامعة المصطفی العالمیة، 1387.

سبزواری، عبدالأعلی، مواهب الرحمن فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسه اهل بیت، چاپ دوم، 1409 ق.

سیدی، حسین، تغییر معنایی در قرآن، تهران، سخن، 1390.

سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، درالمنثور فی تفسیر المأثور، قم، کتابخانه آیت الله مرعشی نجفی، 1404 ق.

صادقی تهرانی، محمد، الفرقان فی تفسیر القرآن بالقرآن، قم، انتشارات فرهنگ اسلامی، چاپ دوم، 1365.

صفوی، کورش، درآمدی بر معناشناسی، تهران، سوره مهر، چاپ چهارم، 1390.

طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، انتشارات اسلامی جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، چاپ پنجم، 1417 ق.

طبرسی، فضل بن حسن، جوامع الجامع، تهران، انتشارات دانشگاه تهران و مدیریت حوزه علمیه قم، 1377.

عیاشی، محمد بن مسعود، کتاب التفسیر، تحقیق سید هاشم رسولی محلاتی، تهران، چاپخانه علمیه، 1380 ق.

فیض کاشانی، محمد بن شاه مرتضی، اصول المعارف، قم، دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه، 1375.

قائمی‌نیا، علیرضا، بیولوژی نص، تهران، انتشارات فرهنگ و اندیشه اسلامی، 1389.

قائمی‌نیا، علیرضا، معناشناسی شناختی قرآن، تهران، انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه، 1390.

مختار، عمر احمد، معناشناسی، ترجمه حسین سیدی، مشهد، دانشگاه فردوسی، 1385.

مشکاة الدینی، محمد مهدی، سیر زبان‌شناسی، مشهد، دانشگاه فردوسی، 1376.

مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن، تهران، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، 1360.

معرفت، محمدهادی، التمهید فی علوم القرآن، قم، مؤسسه فرهنگی تمهید، 1386.

مکارم شیرازی، ناصر و همکاران، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الإسلامیة، 1374.

نکونام، جعفر، درآمدی بر معناشناسی قرآن، قم، دانشکده اصول الدین، 1390.

واحدی، علی بن احمد، اسباب نزول القرآن، بیروت، دار الکتب العلمیة، 1411 ق.

یول، جرج، کاربردشناسی زبان، ترجمه محمد عموزاده و منوچهر توانگر، تهران، سمت، 1385.