بررسی پراکنش فضایی جرم درمناطق هشت‌گانه‌ی شهر شیراز

جغرافیاوتوسعه ناحیه ای

مقاله 2، دوره 10، شماره 1 - شماره پیاپی 18، شهریور 1391   

نوع مقاله: علمی- پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/geography.v10i18.17369

نویسندگان

مسعود تقوایی^{* 1}؛ اصغر ضرابی²؛ حبیب احمدی³؛ حسن بیک محمدی¹؛ بهنام مغانی رحیمی¹

¹دانشگاه اصفهان/گروه جغرافیا

²دانشگاه اصفهان/ گروه جغرافیا

³دانشگاه شیراز/ گروه جامعه شناسی

چکیده

با گسترش کالبدی و جمعیتی شهرها، میزان جرم و بزه نیز به میزان قابل توجهی افزایش یافته است. این افزایش در کشور ایران، به ویژه در کلان شهرها، چشمگیر بوده است.افزایش بزه و جرم در کلان‌شهر شیراز نه تنها سیستم قضایی را با چالشی بزرگ روبرو نموده، بلکه از نظر فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و حتی سیاسی تنش زا و مخاطره آمیز بوده و هزینه های مادی و معنوی گسترده ای بر دوش جامعه نهاده است. از آن‌جا که شهر شیراز به عنوان متروپل جنوب، از این حیث در رده بالایی قراردارد، دراین پژوهش، ضمن بررسی پراکنش فضایی جرم وبزه و شناسایی مکان‌های بحران خیز در بین مناطق و نواحی شیراز به ارزشیابی شرایط محیطی شهر در میزان جرم و بزه پرداخته شده است. روش تحقیق در پژوهش حاضر از نوع کاربردی است که برای جمع آوری داده ها از روش‌های اسنادی، پیمایشی، تحلیلی و علّی استفاده شده است. جامعه‌ی آماری تحقیق شامل تمام زندانیان زندان‌های پنج‌گانه‌ی شهر شیراز است و تعداد نمونه‌ی مورد بررسی چهارصد و پنج تن بوده است. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که تراکم جمعیت در بروز جرم نقشی اساسی دارد. همچنین، بین ارتکاب جرم و ویژگی‌های محل جرم مانند شلوغی در برخی از جرایم مانند جرایم علیه اشخاص، تاریکی و خلوتی ارتباط معناداری وجود دارد.

کلیدواژه‌ها

جرم؛ پراکنش فضایی؛ بخش مرکزی؛ شهر شیراز