تحقیقی دربارة شخصیّت و مقام شاعری غنیمت کنجاهی*

جستارهای نوین ادبی

مقاله 9، دوره 40، شماره 1 - شماره پیاپی 156، فروردین 1386، صفحه 140-158   

نوع مقاله: مقالۀ پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/jls.v40i3.13165

نویسنده

کهدویی کهدویی^*

چکیده

محمداکرم «غنیمت» پنجابی، مفتی‌زاده‌ای از قصبة «کنجاه» از متعلّقات گجرات بود که در روزگار عالمگیر پادشاه (سدة 11 و 12) در خدمت نواب مکرم خان به سر می‌برد. مبانی تازه و معانی لطیف در اشعار او دیده می‌شود، بویژه در مثنوی نیرنگ عشق که به مثنوی غنیمت نیز شهرت دارد. دیوان غزلیات او نیز در بردارندة مجموعه‌ای از غزلیّات، رباعیّات و مفردات است. در مثنوی و دیوان او می‌توان ترکیبات دلنشین و تضمینهای رنگین و دلپذیر دید.
غنیمت در اشعار خود از استادان سبک هندی (اصفهانی) چون صائب تبریزی، نظیری نیشابوری، ناصرعلی سرهندی، بابافغانی و... پیروی و گاهی نیز بیت یا مصرعی از آنان را تضمین کرده است.
کلید واژه‌ها: غنیمت پنجابی (کنجاهی)، نیرنگ عشق، دیوان غنیمت، غنیمت و دیگران.