جا‌به‌جاییهای عددی اسطورة آفرینش نمونة نخستین انسان

جُستارهای نوین ادبی

مقاله 15، دوره 41، شماره 4 - شماره پیاپی 163، بهمن 1387، صفحه 194-283   

نوع مقاله: مقالۀ پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/jls.v41i1.13194

نویسنده

مالمیر مالمیر^*

چکیده

در ذهن و زبان مردم و آثار ادبی و تاریخی،‌ برخی اعداد هست که اهمیّت خاصّی دارند مثل سه، سی، شش، نه، دوازده، چهل، صد و هزار که آنها را اعداد کمال می‌خوانیم. همچنین گاهی هریک از این اعداد را یک شماره کم می‌کنند و عدد کوچکتر از اهمیّت خاصی برخوردار می‌شود مثل پنج یا نود و نه یا یازده، گاهی نیز اعداد خاص را یک شماره افزون می‌سازند و شمارة افزوده، اهمیّت ویژه‌ای می‌یابد مثل هفت، سیزده، ده، هزار و یک. به نظر می‌رسد این موارد با توجه به تعریف و کارکردهای اسطوره، بنیاد اسطوره‌ای داشته باشند. نگارنده با توجه به اسطورة آفرینش نمونة نخستین انسان،‌ معتقد است عدد کمال، شکل دیگری است از مرگ و پایان که موجب خلق و آفرینش مجدد است، تداوم زندگی و حیات را در کم گرفت و کاستن از شمار عدد کمال نشان می‌داده‌اند بدین مفهوم که هنوز چرخه به پایان نرسیده است اگر هم چرخه به پایان برسد دوباره چرخه‌ای نو آغاز می‌گردد. این مفهوم خلق دوباره را با افزودن یک شماره به عدد کمال نشان می‌دادند. مجموعة ‌این تلاشها و حرمت و تقدّسی که اعداد یافته‌اند صرفاً‌ برای تبیین اسطوره‌ای نبوده است، بلکه مهمترین کارکردش براندازی زمان و غلبه بر آن بوده است.