آسیب شناسی مقالات حوزة فردوسی و شاهنامه در دهة هفتاد

جستارهای نوین ادبی

مقاله 1، دوره 45، شماره 2 - شماره پیاپی 177، شهریور 1391، صفحه 1-24   

نوع مقاله: مقالۀ پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/jls.v45i2.18909

نویسندگان

مرضیه خافی^* ؛ محمّدجعفر یاحقّی؛ مه دخت پورخالقی چترودی؛ محمّد تقوی

فردوسی مشهد

چکیده

نقد و بررسی و آسیب شناسی آثار پژوهشی مربوط به فردوسی و شاهنامه با توجّه به تعداد و حجم زیاد چنین آثاری ضروری است. شاهنامه پژوهی در دهة هفتاد نسبت به سال های پیش از آن شتاب چشمگیری به خود گرفته و مقالات متعدّدی با مضامین متنوّع در مجلاّت مختلف به چاپ رسیده است. در این مقاله به بررسی کیفیّت مقالات دهة هفتاد و برشمردن پاره ای از آسیب های مقالات این دهه از جمله بی توجّهی به پیشینة پژوهش، استفاده از چاپ های نامعتبر شاهنامه، به کارگیری زبان نامناسب، توصیفی و سطحی بودن، تکرار، تحمیل معنا به متن، ناآشنایی با داستان ها و شـخصیّت های شاهنامه و ناهماهنگی عنوان با محـتوا پرداخته ایم.

کلیدواژه‌ها

شاهنامه؛ فردوسی؛ مقالات؛ آسیب شناسی