اثربخشی درمان بهبود رابطه والد‌کودک بر کاهش علائم اختلال اضطراب جدایی در کودکان طلاق

پژوهش های روان شناسی بالینی و مشاوره

مقاله 7، دوره 9، شماره 1 - شماره پیاپی 17، شهریور 1398، صفحه 107-114   

نوع مقاله: پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/ijap.v9i1.75287

نویسندگان

یاسمن زواشکیانی^* ؛ مینا مجتبایی

دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن

چکیده

هدف: در این مقاله، هدف تعیین اثربخشی درمان CPRT بر کاهش علائم اختلال اضطراب جدایی در کودکان طلاق است.
روش: این پژوهش به روش شبه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون‌پس‌آزمون با گروه کنترل به‌اجرا درآمده است. جامعه آماری این پژوهش والدهای طلاق گرفته‌ای است که فرزندان آنان در بازه سنی 2تا6 سال قرار دارند و به اختلال اضطراب جدایی دچار هستند. نمونه‌گیری با استفاده از روش غیرتصادفی، هدفمند همراه با غربالگری صورت گرفت و برای برآورد حجم نمونه از جدول کوهن استفاده شد. با مراجعه به مهدهای کودک و دادگستری شهرستان مشهد نمونه‌های پژوهش حاضر گردآوری شده است. مطابق پرسش‌نامه SAAS-P از میان افرادی که فرزندان آنان اضطراب جدایی داشتند، 35 نفر اعلام آمادگی کردند. این تعداد به‌طور تصادفی به دو گروه، آزمایش با 17 نفر و کنترل با 18 نفر قرار گرفتند. برای گروه آزمایش 10 جلسه درمان CPRT انجام شد، درحالی‌که گروه کنترل، هیچ‌گونه آموزشی دریافت نکرد.
یافته‌ها: داده های به‌دست‌آمده از تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند که طی آن نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که درمان CPRT کاهش معناداری در علائم اضطراب جدایی ایجاد می‌کند.

کلیدواژه‌ها

اختلال اضطراب جدایی؛ درمان CPRT؛ طلاق

مراجع

Amato, P.R. (2004). The consequences of divorce for adults and children. Journal of Marriage and Family, 62(4), 1269 –1287.

Ängarne-Lindberg, T., Wadsby, M., & Berterö, C. (2009). Young adults with childhood experience of divorce: Disappointment and contentment. Journal of Divorce & Remarriage, 50(3), 172-184.

Cartwright-Hatton, S., McNicol, K., & Doubleday, E., (2006). Anxiety in neglected population: Prevalence of anxiety disorders in pre-adolescent children. Clinical Psychology Review, 26(7), 817-833.

Costas, M., & Landreth, G. (1999). Filial therapy with nonoffending parents of children who have been sexually abused. International Journal of play therapy, 8(1), 43-66.

Ghanbari, S., Talaienejad, N., Mazaheri, M.A., & Asgari, A. (2015). Preliminary properties of separation anxiety assessment scale (Parent version). Developmental Psychology: Iranian Psychologists, 12(3), 225-235. (In Persian)

Harland, P., Reijeveld, S. A., Brugman, E., Verloove-Vanhorick, S. P., & Verhulst, F. C. (2002). Family factors and life events as risk factors for behavioural and emotional problems in children. European Child & Adolescent Psychiatry, 11(4), 176 –184.

Kidron, M. (2004). Filial therapy with Israeli parents. Dissertation Abstracts International Section A: Humanities and Social Sciences, 64(12-A), 4372.

Landreth, G.L., & Bratton, S.C. (2005). The 10-session CPRT model. In Child-parent relationship therapy (CPRT): A 10-session filial therapy model. New York: Routledge.

Landreth, G. L. (2nd edn). (2002). Play therapy: The art of relationship. Philadelphia: Brunner-Routledge.

Opiola, K. K., & Bratton, S. (2012). The Efficacy of Child-Parent Relationship Therapy for Adoptive Families: A Replication Study. Journal of counseling and development: JCD, 96(2), 155-166.

Sadock, B.J., & Sadock, V.A., (2007). Kaplan and Sadock's Synopsis of Psychiatry: Behavioral Sciences/Clinical Psychiatry (volume 2).Rezayi, F. Tenth Edition.Tehran: arjmandpoor. (In Persian)

Vanfleet, R. (2012). Filial therapy: What every play therapist should know. Play therapy press. 57(7), 52-63.

Walchack, Y & Bernz, S. (1984). Divorce: The child’s point of view. Tehran: Nashr Markaz. (In Persian).