اثربخشی گروه درمانی‌ بین‌فردی کوتاه‌مدت بر کاهش نشانه‌های اضطراب اجتماعی و ابرازگری هیجانی دانشجویان دارای اضطراب اجتماعی

پژوهش های روان شناسی بالینی و مشاوره

مقاله 3، دوره 9، شماره 2 - شماره پیاپی 18، اسفند 1398، صفحه 5-17   

نوع مقاله: پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/ijap.v9i2.66114

نویسندگان

سجاد بداقی؛ محمد جواد اصغری ابراهیم آباد^* ؛ علی مشهدی

دانشگاه فردوسی مشهد

چکیده

هدف: بررسی اثربخشی گروه درمانی‌ بین‌فردی گروهی کوتاه‌مدت بر کاهش نشانه‌های اضطراب اجتماعی و ابرازگری هیجانی دانشجویان دارای اضطراب اجتماعی.
روش: شبه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری را دانشجویان مؤسسه آموزش عالی شاندیز مشهد تشکیل می‌دادند. 20 نفر با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب گردیدند. و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش تحت 10 جلسه‌ی هفتگی 90 دقیقه‌ای روان‌درمانی بین‌فردی کوتاه‌مدت قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه‌های اختلال اضطراب اجتماعی لیبوئیتز (LSAS) و ابرازگری هیجانی (EEQ) و پرسشنامه جمعیت‌شناختی بود. داده‌ها با تحلیل کوواریانس به کمک نرم‌افزار SPSS نسخه‌ی19 تحلیل شدند.
یافته­ ها: نمره سه زیر مقیاس اضطراب اجتماعی (اضطراب عملکرد، اجتناب عملکرد و اجتناب موقعیت) در گروه آزمایش به طور معنی‌داری نسبت به گروه کنترل کاهش یافته بود(05/0>P). و نمره زیرمقیاس دیگر اضطراب اجتماعی (اضطراب موقعیت)، و ابرازگری هیجان افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی در پیش‌آزمون و پس‌آزمون تفاوت معنی‌داری نداشت (05/0<P). از نتایج به‌دست آمده می‌توان چنین نتیجه گرفت که گروه درمانی بین فردی کوتاه مدت روش موثری برای درمان اختلال اضطراب اجتماعی می­باشد.

کلیدواژه‌ها

روان‌درمانی بین‌فردی کوتاه‌‌مدت؛ اختلال اضطراب اجتماعی؛ ابرازگری هیجانی

مراجع

Ahmad M, Bagheri M. (2014). Mediating role of cognitive distortions in the relationship of adolescents’ body image with social anxiety. Journal of Behavioral Sciences, 7 (4) 9-10. (In Persian)

American Psychiatric Association. (2013). Diagnostic and statistical manual of mental disorders (DSM-5®). American Psychiatric Pub.

Atrifar M. (2012). Liebowitz social anxiety scale- self-report: Check out psychometric-based features. Journal of Psychological Science, 42. (In Persian)

Baldwin DS, Asakura S, Koyama T, Hayano T, Hagino A, Reines E, Larsen K. (2016). Efficacy of escitalopram in the treatment of social anxiety disorder: A meta-analysis versus placebo. European Neuropsychopharmacology. 26(6), 1062-9.

Baldwin DS, Anderson IM, Nutt DJ, Allgulander C, Bandelow B, den Boer JA, Christmas DM, Davies S, Fineberg N, Lidbetter N, Malizia A. (2014). Evidence-based pharmacological treatment of anxiety disorders, post-traumatic stress disorder, and obsessive-compulsive disorder: a revision of the 2005 guidelines from the British Association for Psychopharmacology. Journal of Psychopharmacology. 1, 28(5):403-39.

Barlow, D, H & Durand, V, M. (2015). Abnormal Psychology an integrative approach. Cengage Learning Publication.

Borge FM, Hoffart A, Sexton H. (2010). Predictors of outcome in residential cognitive and interpersonal treatment for social phobia: Do cognitive and social dysfunction moderate treatment outcome? Journal of behavior therapy and experimental psychiatry. 41(3), 212-9.

Browne, G. Steiner, M. Roberts, J. Gafni, A. Byrne, C. Dunn, E. (2002). Sertraline and/or interpersonal psychotherapy for patients with dysthymic disorder in primary care: 6-month comparison with longitudinal 2-year follow-up of effectiveness and costs. Affect Disorder, 68, 317-30.

Chambless, D. L., Tran, G. Q., & Glass, C. R. (1997). Predictors of response to cognitive–behavioral group therapy for social phobia. Journal of Anxiety Disorders: 11, 221–240.

Hoffman, S., & Otto, M., (2008). Cognitive Behavioral Therapy for Social Anxiety Disorder: Evidence based and disorder-specific treatment techniques. New York: Routledge.

Kessler, R. C., Chiu, W. T., Demler, O. &Walters, E. (2005). Prevalence, severity, and comorbidity of 12-month DSM-IV disorders in the National Comorbidity Survey Replication. Archives of General Psychiatry. 62, 617–627.

Khorianian, M. (2013). The effectiveness of Short- term psychotherapy on depression disorders. Thought & Behavior in Clinical Psychology. 7(26). 37-46. (In Persian)

Leahy, R. Holland, S. McGinn, L. (2016). Treatment Plans and Interventions for Depression & Anxiety Disorders. 2th Edition, Akbari M, Chiniforoshan M. (translators). Tehran: Arjmand. (In Persian)

Lewis, M. (2010). The emergence of human emotions. In: M. Lewis and J.M. Haviland. Handbook of emotions. New York. 2rd. 265 – 280.

Liebowitz MR. (1987). Social phobia. Modern Problems in Pharmacopsychiatry. PubMed, 22,141–173.

Lipsitz JD, Markowitz JC, Cherry S, Fyer AJ. (1999). Open trial of interpersonal psychotherapy for the treatment of social phobia. American Journal of Psychiatry. 1,156(11), 1814-6.

Lipsitz JD, Gur M, Vermes D, Petkova E, Cheng J, Miller N, Lain J, Liebowitz MR, Fyer AJ. (2008). A randomized trial of interpersonal therapy versus supportive therapy for social anxiety disorder. Depression and Anxiety. 1; 25(6), 542-53.

Lipsitz, J.D., Markowitz, J.C., Cherry, S. (1997). Manual for interpersonal psychotherapy of social phobia. New York: Columbia University College of Physicians and Surgeons (Unpublished manuscript).

Nagata T, Suzuki F, Teo AR. (2015). Generalized social anxiety disorder: A still‐neglected anxiety disorder 3 decades since Liebowitz's review. Psychiatry and clinical neurosciences. 1; 69(12):724-40.

Nezafat Ferizi J, Mashhadi A, Amin Yazdi A, Noferesti F. (2015). The effectiveness of short-term group interpersonal psychotherapy to symptoms of depression, emotional expressiveness, social skills and quality of life in depressed university students, Journal of Fundamentals of Mental Health, 17(6) 318-24. (In Persian)

Rafieenia P, Rasoolzadeh TS, Azadfalah P. (2006). The relation between emotion expression styles with public health in university students, Psychology Journal, 1, 84-105. (In Persian)

Sadock, B, Sadock, V, Ruiz, P. (2015). Kaplan & Sadocks Synopsis of psychiatry: behavioral sciences, 11th. Ed, Wolters Kluwer

Seyyed Alhoseini, Z. (2013). Efficacy of interpersonal psychotherapy group (IPT-AG) in reducing symptoms of depression and increased quality of life and social skills of adolescents. MA. Dissertation. Mashhad: Ferdowsi University, College of psychology and education science, 1-101. (Persian)

Stingier U, Schramm E, Heidenreich T, Berger M, Clark DM. (2011). Cognitive therapy vs interpersonal psychotherapy in social anxiety disorder: a randomized controlled trial. Archives of General Psychiatry. 4; 68(7):692-700.

Tavoli A, Allahyari A, Azadfalah P, Fathi-Ashtiani A, Melyani M. A. (2013). Comparison of the effectiveness of interpersonal and cognitive behavioral therapies for social anxiety disorder, Journal of Behavioral Sciences, 7(3) 3-4. (In Persian)

Versella MV, Piccirillo ML, Potter CM, Olino TM, Heimberg RG. (2016). Anger profiles in social anxiety disorder. J Anxiety Disorder. 37:21-9.

Vriends N, Becker ES, Meyer A. Michael, T. Margraf, J. (2012). Subtypes of social phobia: Are they of any use. J Anxiety Disorder. 26: 393-400.

Weisman, M. M., & Markowitz, J. C., & Klerman, G. L. (2000). Comprehensive guide to interpersonal psychotherapy. New York: Basic Books.

Weisman O, Aderka IM, Marom S, Hermesh H, Gilboa-Schechtman E. (2011). Social rank and affiliation in social anxiety disorder. Behavior research and therapy. 30; 49(6):399-405.

Weisman M, Markowitz J, Klerman GL. (2012). Clinician's quick guide to interpersonal psychotherapy. Mohammadkhani M, Zemestani M. (translators). Tehran: Danjeh. (In Persian)