مقایسه دو روش تعیین قابلیت هضم شکمبه ای (درون کیسه ای و آزمایشگاهی) تفاله دانه انار

پژوهشهای علوم دامی ایران

مقاله 10، دوره 8، شماره 1 - شماره پیاپی 25، فروردین 1395، صفحه 26-33   

نوع مقاله: علمی پژوهشی - تغذیه نشخوارکنندگان

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/ijasr.v8i1.30597

نویسندگان

محمد حسن فتحی نسری^* ؛ فاطمه خسروی

گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران

چکیده

هدف از انجام این مطالعه مقایسه دو روش تعیین قابلیت هضم شکمبه ای به روش درون کیسه ای و روش آزمایشگاهی انکوباتور دیزی با استفاده از تفاله دانه انار خشک و تفاله دانه انار سیلویی بود. برای تهیه تفاله سیلویی، تفاله دانه انار تازه حاوی 47 درصد ماده خشک به مدت 60 روز سیلو شد و برای تهیه تفاله خشک، تفاله تازه به مدت 48 ساعت در آون در دمای 60 درجه سانتی گراد خشک گردید. قابلیت هضم هر یک از دو خوراک به روش درون کیسه ای با استفاده از دو راس تلیسه هلشتاین فیستولاگذاری شده و به روش آزمایشگاهی با استفاده از انکوباتور دیزی تعیین گردید و داده ها با نرم افزار آماری SAS توسط رویه GLM آنالیز و همبستگی بین دو روش و نیز معادلات تابعیت آنها تعیین شد. نتایج نشان داد که مقادیر قابلیت هضم ماده خشک هم برای تفاله دانه انار خشک و هم تفاله سیلویی به روش آزمایشگاهی انکوباتور دیزی به لحاظ عددی بیشتر از روش درون کیسه ای بود اما این اختلاف به لحاظ آماری معنی دار نبود. مقدار همبستگی بین این دو روش برای تفاله دانه انار خشک و سیلویی بعد از 24 ساعت انکوباسیون به ترتیب 87/0 و 98/0 و بعد از 48 ساعت انکوباسیون 99/0 و 78/0 بود. در این مطالعه معادلات برآورد قابلیت هضم درون کیسه ای با استفاده از قابلیت هضم آزمایشگاهی تعیین شد که از دقت بالایی برخوردار بود. نتایج این تحقیق نشان داد که دو روش تعیین قابلیت هضم شکمبه ای از همبستگی بالایی برخوردار بودند و قابلیت هضم به روش آزمایشگاهی انکوباتور دیزی با دقت بالایی قادر به تخمین قابلیت هضم درون کیسه ای ماده خشک مواد خوراکی مورد بررسی بود.

کلیدواژه‌ها

آزمایشگاهی؛ انکوباتور دیزی؛ تفاله دانه انار؛ درون کیسه ای؛ قابلیت هضم

مراجع

1- Agricultural and Food Research Council, AFRC. 1995. Energy and Protein Requirements of Ruminants. An advisory manual prepared by the AFRC Technical Committee on Responses to Nutrients. Wallingford: CAB International.

2- Ankom Technology Corporation, 1997. Operator’s manual: Ankom 200/220 fiber analyzer. Ankom Technol. Corp, Fairport, NY, USA.

3- Anonymous, 2011. Agricultural Statistics. Ministry of Agriculture, Tehran, Iran. (In Persian).

4- Cattani, M. 2010. In situ and in vitro techniques for studying rumen fermentations: methodology and applications. Ph.D. thesis, University of Padova, Italy.

5- Cattani, M., F. Tagliapietra., L. Bailoni., and S. Schiavon. 2009. In vitro rumen feed degradabilityassessed with DaisyII and batch culture: effect of sample size. Italian Journal of Animal Science, 8: 169-171.

6- Damiran, D., T. DelCurto., D. W. Bohnert., and S. L. Findholt. 2008. Comparison of techniques and grinding size to estimate digestibility of forage based ruminant diets. Animal Feed Science And Technology, 141:15–35.

7- Dehghan, M., R. Tahmasbi., A. Dayani., and A. Khezri. 2011. Determination of physical, chemical and digestibility of some agricultural by-products. Iranian Journal of Animal Science Research, 4: 412-421. (In Persian).

8- Goering, H.K., and P. J. Van Soest. 1970. Forage fibre analysis. USDA Agricultural Handbook No 379, (USDA: Washington, DC).

9- Guggolz, J., R. M. Saunders., G. O. Kohler., and T. J. Klopfenstein. 1971. Enzymatic evaluation of processes for improving agricultural wastes for ruminant feeds. Journal of Animal Science, 33:167.

10- Hersini, M., M. Boujarpour., M. Eslami., M. Chaji., and T. Mohammadabadi. 2013. Effect of Chestnut kernels on digestibility and ruminal degradability of Arabian sheep. Iranian Journal of Animal Science Research, 2: 127-135. (In Persian).

11- Holden, L.A. 1999. Comparison of methods of in vitro dry matter digestibility for ten feeds. Journal of Dairy Science, 82:1791-1794.

12- Jones, D. I. H., and M. V. Hayward. 1973. A cellulose digestion technique for predicting the dry matter digestibility of grasses. Journal of the Science of Food and Agriculture, 24:1419.

13- Khosravi, F., and M. H. Fathi Nasri. 2012. Effect of pomegranate seed pulp conserving method on its chemical composition and ruminal degradability parameters. Journal of Animal Production, 2: 51-61. (In Persian).

14- Kitessa, S., P. C. Flinn., and G. G. Irish. 1999. Comparison of methods used to predict in vivo digestibility of feeds in ruminants. Australian Journal of Agricultural Research, 50: 825-841.

15- Lattimer J. M., S. R. Cooper., D. W. Freeman., and D. L. Lalman. 2007. Effect of yeast culture on in vitro fermentation of a high-concentrate or high-fiber diet using equine fecal inoculum in a DaisyII incubator. Journal of Animal Science, 85:2484-2491.

16- Mehrez, A. A., and E. R. Orskov. 1977. A study of theartificial bag technique for determining the digestibilityof feeds in the rumen. Journal of Agricultural Science, (Cambridge), 88:645.

17- Mirzaei-Aghsaghali, A., N. Maheri-Sis., H. Mansouri., M. Razeghi., A. Mirza-Aghazadeh., H. Cheraghi.,and A. Aghajanzadeh-Golshani. 2011. Evaluating potential nutritive value of pomegranate processing by-products for ruminants using in vitro gas production technique. Journal of Agriculture and Biological Science, 6:45-51.

18- Nocek, J. E. 1988. Insitu and other methods to estimate ruminal protein and energy digestibility: A review. Journal of Dairy Science, 71:2051-2069.

19- Orskov, E. R., and I. McDonald. 1979. The estimate of protein degradability in the rumen from incubation measurements weighted according to rate of passage. Journal of Agricultural Science, (Cambridge), 92:499.

20- Ørskov, E. R., F. D. Deb Hovell., and F. L Mould. 1980. The use of the nylon bag technique for evaluation of feedstuff. Tropical Animal Production, 5:195-213.

21- Persia, M. E., C. M. Parsons., M. Schang., and L. Azcona. 2003. Nutritional evaluation of dried tomato seeds. Poultry Science, 82: 141-146.

22- Robinson, P. H., M. Campbell Mathews., and J. G. Fadel. 1999. Influence of storage time and temperature on in vitro digestion of neutral detergent fibre at 48 h, and comparison to 48 h in sacco neutral detergent fibre digestion. Animal Feed Science and Technology, 80:257-266.

23- Spanghero, M., S. Boccalon., L. Gracco., and L. Gruber. 2003. NDF degradability of hays measured in situ and in vitro. Animal Feed Science and Technology, 104:201-208.

24- Statistical Analysis Systems Institute (SAS). 2002. SAS version 9.1. SAS Institute Inc., Cary, NC, USA.

25- Stern, M. D., A. Bach., and S. Calsamiglia. 1997. Alternative techniques for measuring nutrient digestion in ruminants. Journal of Animal Science, 75: 2256-2276.

26- Tagliapietra, F., S. Schiavon, J. C. Hall, M. Dal Maso., M. Cattani., and L. Bailoni. 2008. Dry matterand NDF rumen degradability assessed by two in vitro techniques on seven feeds. Page 226 in 59th Annual Meeting of European Federation of Animal Science Book of Abstracts, Vilnius, Lithuania.

27- Tagliapietra, F., M. Cattani., I. K. Hindrichsen., H. Hansen., S. Colombini., L. Bailoni., and S. Schiavon. 2012. True dry matter digestibility of feeds evaluated in situ with different bags and in vitro using rumen fluid collected from intact donor cows. Animal Production Science, 52:338-346.

28- Taher-Maddah, M., N. Maheri-Sis., R. Salamatdoustnobar., A. Ahmadzadeh. 2012. Comparing nutritive value of ensiled and dried pomegranate peels for ruminants using in vitro gas production technique. Annual Biological Research, 3:1942-1946.

29- Tilley, J. M. A., and R. A. Terry. 1963. A two stage technique for in vitro digestion of forage crops. Journal of the British Grassland Society, 18:104.

30- Varel, V. H., and K. K. Kreikemeier. 1995. Technical Note: comparison of in vitro and in situ digestibility methods. Journal of Animal Science, 73:578-582.

31- Wilman, D., and A. Adesogan.2000. A comparison of filter bag methods with conventional tube methods of determining the in vitro digestibility of forages. Animal Feed Science and Technology, 84:33–47.