استفاده از منحنی های هم‌اثر در بررسی اثرات مخلوط علف کش مزوسولفورون+ یدوسولفورون با پینوکسادن در گندم (Triticum aestivum)

پژوهش های حفاظت گیاهان ایران

مقاله 4، دوره 30، شماره 4 - شماره پیاپی 34، دی 1395، صفحه 610-621   

نوع مقاله: مقالات پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/jpp.v30i4.50213

نویسندگان

مسعود کارگر^* ؛ رضا قربانی؛ محمد حسن راشد محصل؛ مهدی راستگو

دانشگاه فردوسی مشهد

چکیده

به منظور ارزیابی اختلاط علف کش های مورد استفاده در گندم، چند آزمایش در گلخانه و مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد در سال زراعی 92-1393 انجام شد. در آزمایش های گلخانه ای، اثرات تیمار خالص و مخلوط علف کش مزوسولفورون+یدوسولفورون با پینوکسادن بر روی گونه های باریک برگ یولاف وحشی و علف قناری به عنوان گونه های محک باریک برگ در قالب طرح کاملا تصادفی بصورت فاکتوریل و با 4 تکرار مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش مزرعه ای نیز در قالب طرح های بلوک کامل تصادفی و با 3 تکرار اجرا شد. با توجه به اینکه در گلخانه ED50های متناسبی به دست آمد لذا از دزهای توصیه شده برای آزمایش مزرعه ای استفاده شد. نتایج آزمایش های گلخانه‌ای نشان داد که کاربرد خالص علف کش مزوسولفورون+یدوسولفورون و پینوکسادن بر روی یولاف وحشی و علف قناری مؤثر بود. نتایج آزمایش اختلاط علف کش مزوسولفورون+یدوسولفورون با پینوکسادن بر روی یولاف وحشی و علف قناری نشان داد که این مخلوط دارای اثر افزایشی بر هر دو گونه می باشد. نتایج مزرعه ای نیز تقریبا هماهنگ با نتایج مزرعه ای بود به نحوی که بین نسبت‌های مختلف تفاوت معنی داری در هر دو گونه یولاف وحشی و علف قناری مشاهده نشد. نتایج عملکرد و اجزای عملکرد نشان داد پارامترهای عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک در سطح 5 درصد معنی دار شد. تیمار وجین کامل و بدون وجین به ترتیب بیشترین و کمترین تأثیر را بر عملکرد و اجزای عملکرد همچنین با توجه به اینکه میانگین عملکرد و اجزای عملکرد بین نسبت های بکار برده شده معنی‌دار نشد نتایج این بخش نیز هماهنگ با نتایج گلخانه ای بود و نشان داد که هیچ کدام از علف-کش ها بر روی دیگری اثر نداشته است. لذا بر اساس این نتایج می توان این علف کش ها را برای افزایش طیف کنترلی علف های هرز و همچنین به تعویق انداختن مقاومت علف های هرز به صورت مخلوط بکار برد.

کلیدواژه‌ها

اثر افزایشی؛ اثر هم افزایی؛ اثر هم کاهی؛ اختلاط علف‌کش ها

مراجع

1- Ashley J.E. Jr. 1998. Evaluation of weed control and crop tolerance with post-emergence herbicides in sethoxydim-tolerant corn. MSc Thesis, Virginia Polytechnic Institute and State University.

2- Baghestani M.A., Zand E., Soufizadeh S., Beheshtian M., Haghighi A., Barjasteh A., Birgani D.G., and Deihimfard R. 2008. Study on the efficacy of weed control in wheat (Triticum aestivum L.) with tank mixtures of grass herbicides with broadleaved herbicides. Crop Protection, 27:104-111.

3- Barnes J.W., and Oliver L.R. 2004. Cloransulam antagonizes annual grass control with aryloxyphenoxypropionate graminicides but not cyclohexanediones1. Weed Technology, 18:763-772.

4- Blackshaw R.E., Harker K.N., Clayton G.W., and O'Donovan J.T. 2006. Broadleaf Herbicide Effects on Clethodim and Quizalofop-P Efficacy on Volunteer Wheat (Triticum aestivum) Weed Technology, 20:221-226.

5- Damalas C.A., Dhima K.V., and Eleftherohorinos I.G. 2006. Control of early watergrass (Echinochloa oryzoides) and late watergrass (Echinochloa phyllopogon) with cyhalofop, clefoxydim, and penoxsulam applied alone and in mixture with broadleaf herbicides. Weed Technology, 20:992-998.

6- Jamali M.R., Baghestani M.A., and Feridonfar M. 2010. Efficacy of axial and traxos herbicides in weed control in barley fields of Fars province. Abstracts nineteenth Iranian Plant Protection Congress 9-12 mordad.

7- Jensen K., and Caseley J. 1990. Antagonistic effects of 2, 4‐D amine and bentazone on control of Avena fatua with tralkoxydim. Weed Research, 30:389-395.

8- Jordan D.L. 1995. Interactions of fenoxaprop-ethyl with bensulfuron and bentazon in dry-seeded rice (Oryza sativa). Weed Technology, 9:724-727.

9- Liebl R., and Worsham A.D. 1987. Effect of chlorsulfuron on diclofop phytotoxicity to italian ryegrass (Lolium multiflorum). Weed Science, 35:383–387.

10- Matus-Cadiz M.A., and Hucl P. 2005. Rapid and effective germination methods for overcoming seed dormancy in annual canarygrass. Crop Science. 45: 1696–1703.

11- Montazeri M., Zand E., and Baghestani M.A. 2004. Weed and controlling them in wheat fields in Iran. Weed Research Department, Pest and Disease Res. Ins Tehran, Iran. Pp. 85

12- Mueller T.C., Witt W.W., and Barrett M. 1989. Antagonism of johnsongrass (Sorghum halepense) control with fenoxaprop, haloxyfop and sethoxydim by 2, 4-D. Weed Technology, 3:86-89.

13- Olson W.A., and Nalewaja J.D. 1981. Antagonistic effects of MCPA on wild oat (Avena fatua) control with diclofop. Weed Science, 26:566-571.

14- Shimabukuro R.H., Walsh W.C., and Hoerauf R.A. 1986. Reciprocal antagonism between the herbicides, diclofop-methyl and 2, 4-D, in corn and soybean tissue culture. Plant Physiology, 80:612-617.

15- Streibig J.C., Kudsk P., and Jensen J.E. 1998. A general joint action model for herbicide mixture. Pestic Science, 53:21- 28.

16- Streibig J.C., and Jensen J.E. 2000. Actions of herbicides in mixtures. In Cobb, A. and Kirkwood R.C. (Eds.), Herbicides and their mechanisms of action. CRC Press.

17- Streibig J.C., and Kudsk P. 1993. Herbicide bioassay. CRC press Boca Raton Ann Arbor London, Tokyo.

18- Tavasoli R.A., Mighani F., Bagherani N., and Mirhadi M.J. 2009. Examination of dual purpose herbicides on some physiological indexes of wheat (Triticum aestivum L.) in different stages of phenology, 2:25-39.

19- Zand E., Mousavi S.K., and Hidari A. 2008. Herbicides and methods of their use. Jihad, Mashhad University Press.