تاملی مساله گرا درنتایج سنجش مشروعیت سیاسی دولت در سه شهر تهران،مشهد ویزد.

علوم اجتماعی دانشگاه فردوسی مشهد

مقاله 3، دوره 1، شماره 1، فروردین 1383   

نوع مقاله: علمی - پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/jss.v0i0.15986

نویسنده

دکتر علی یوسفی^*

دانشگاه فردوسی مشهد

چکیده

مشروعیت، از لوازم ثبات و اثر بخشی نظام سیاسی است.در مقاله حاضر این معنا روشن گردیده که میل به حفظ و اصلاح قواعد اساسی نظام جمهوری اسلامی ایران بیش از تغییر و جایگزینی آن و از طرفی میل به اصلاح قواعد موجود بیش از حفظ آن به شکل کنونی است..در بین ابعاد چهار گانه مشروعیت سیاسی،یعنی تعلق سیاسی،تعهد سیاسی،تایید حقانیت قواعد و تایید نفع عمومی قواعد،بعد اخیر که دلالت بر تامین حقوق شهروندی در قانون اساسی دارد،ضعیف تر از سایر ابعاد است و میانگین کلی مشروعیت سیاسی نیز بر روی یک مقیاس 0 تا 100 کمی بالاتر از حد متوسط قرار می گیردو از مقایسه میانگین مشروعیت در سه شهر مورد بررسی به ویژه به حسب رده بندیهای سنی،تحصیلی وهویت حزبی(محافظه کار/اصلاح طلب)،این معنا به روشنی حاصل می شود که دربین سه نوع ارزیابی محافظه کارانه ،اصلاح طلبانه ورادیکال از قواعد اساسی نظام جمهوری اسلامی،رویکرد اصلاح طلبانه،تنها گزینه ای است که نظام برای ترمیم وجبران مشروعیت از دست رقته،می تواند اختیار کند.

کلیدواژه‌ها

مشروعیت سیاسی؛ تعلق سیاسی؛ تعهد سیاسی؛ حقانیت؛ نفع عمومی

مراجع