مطالعه تاثیر محیط کالبدی بر گرایش افراد به پیاده‌ رفتن به محل کار با رویکرد عامل بنیان

جغرافیا و توسعه فضای شهری

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 25 آبان 1401   

نوع مقاله: علمی - پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/jgusd.2022.78362.1243

نویسندگان

مسعود زمانی پور^{* 1}؛ محمد رحیم رهنما²؛ دکتر محّمد اجزاء شکوهی³

¹دانشجو دکترا

²دانشگاه فردوسی

³دانشگاه فردوسی مشهد

چکیده

با افزایش آگاهی‌ها نسبت به هزینه‌های زیست محیطی و سلامت ناشی از شهرنشینی لجام گسیخته و خودرو محور در بیش از دو دهه گذشته، برنامه‌ریزان شهری را بر آن داشت تا در جستجوی استراتژی‌های انسان محور به عنوان استراتژی جایگزین برای توسعه شهرها باشند. محلات قابل پیاده‌روی یکی از آن استراتژی‌های جایگزین هستند که به همراه رویکردهای نظری جدید توسعه مانند رشد هوشمند، شهر فشرده و غیره پدیدار شدند. در این راستا تحقیق حاضر، نقش محیط کالبدی محله بر رفتار پیاده‌روی افراد برای رفتن به محل کار را با استفاده از مدلسازی عامل بنیان بررسی کرده است. یکی از محلات مرکزی شهر آمل به عنوان مورد مطالعه انتخاب گردید. ایمنی، زیبایی محیطی و تراکم اشتغال به عنوان متغیرهای محیط کالبدی مدنظر گرفته شده است. داده‌های مورد نیاز از طریق اطلاعات کتابخانه‌ای، مشاهدات محقق و گروه‌های تمرکز بدست آمد و برای ساخت مدل از نرم افزار انی لاجیک استفاده گردید. نتایج حاکی از آن است که تعامل انسان با انسان هیچ تاثیری بر گرایش افراد به پیاده ‌روی ندارد و تعامل انسان با محیط بیشترین تاثیر را برگرایش افراد به پیاده ‌روی و میزان سفرهای پیاده دارد. نتایج نشان داد در محلات مرکزی شهر افزایش تراکم اشتغال هیچ تاثیری در رفتار پیاده ‌روی ندارد این در حالیست که کاهش تراکم اشتغال می‌تواند رابطه مستقیمی با رفتار پیاده‌روی افراد برای رفتن به محل کارشان داشته باشد. این تحقیق نشان داد ارتقا سطح ایمنی و زیبایی مسیرهای محله می‌تواند به‌طور قابل توجهی بیش‌‌از تغییرات تراکم اشتغال بر گرایش به پیاده-روی تاثیر گذار باشد.

کلیدواژه‌ها

شهر پیاده‌محور؛ مدلسازی عامل بنیان؛ انی لاجیک؛ محیط کالبدی؛ آمل

مراجع