- ابوالقاسمپور، م. ل. (1396). تحلیل فضایی – کالبدی شهر دوستدار کودک (مورد مطالعه: محله بهار منطقه هفت تهران). پایان نامه کارشناسی ارشد رشته جغرافیا و برنامهریزی شهری گرایش آمایش شهر، تهران: دانشگاه خوارزمی،دانشکده علوم جغرافیایی
- تیوانت، ل. (2018). کتابچه راهنمای شهرها و اجتماعات محلی دوستدار کودک. تهران: یونیسف برای همه کودکان.
- ثقه الاسلامی، د.ع. ا.، و امین زاده، د .ب. (1390). بررسى تطبیقى مفهوم و اصول به کار رفته در محله ایرانى و واحد همسایگى غربى. هویت شهر، 13، 33-45.
- حسینزاده، ع. ح.، و فدائی دهچشمه، ح. (1391). بررسی عوامل اجتماعی مؤثر بر مشارکت شهروندان در امور شهری (مطالعه موردی: شهر شهرکرد). مطالعات جامعه شناختی شهری (مطالعات شهر) ، 59-82..
- دریسکل، د. (1387). ایجاد شهرهای بهتر با کودکان و جوانان، راهنمایی برای مشارکت و پژوهش مشارکتی. مهرنوش توکلی و نوید سعید رضوانی، مترجمان. چاپ نخست، تهران: نشر دیباچه.
- شهری زاده، ص.، و مؤیدفر، س. (1396). برنامهریزی راهبردی شهر دوستدار کودک با تأکید بر خلاقیت کودکان (نمونه موردی: شهر یزد). نشریه پژوهش و برنامهریزی شهری، 8(28)، 170-149.
- صابری، د. ح.، و طهماسبیزاده، ع.، ف.، ش. (1396). فضاهای شهری دوستدار کودک: نگرشها و شاخصها. همدان: پنجمین همایش ملی معماری، مرمت، شهرسازی و محیطزیست پایدار.
- صندوق کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف در ایران )(1367). پیماننامه جهانی حقوق کودک، مصوب مجمع عمومی سازمان ملل متحد. تهران: صندوق کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف در ایران )؛ مرجع ملی پیماننامه حقوق کودک وزارت دادگستری) .
- کامل نیا، ح.، و حقیر، س. (1388). الگوهای طراحی فضای سبز در شهر دوستدار کودک (نمونه موردی : شهر دوستدار کودک بم). فصلنامه باغ نظر، 12(6)، 88-77.
- کورد شاکری، پ. (1396). حق کودک به شهر؛ برنامهریزی مقیاس محله مبتنی بر نیازهای فضایی کودکان و نوجوانان (نمونه مطالعاتی محلّه ی کوی نصر تهران). پایاننامه جهت اخذ درجه کارشناسی ارشد شهرسازی گرایش برنامهریزی شهری، تهران: دانشگاه تهران، پردیس هنرهای زیبا.
- متینی، م.، سعیدی رضوانی، ن.، و احمدیان، ر. (1393). معیارهای طراحی محلات مبتنی بر رویکرد شهر دوستدار کودک (نمونه موردی: محلهی فرهنگ مشهد). مطالعات جغرافیایی مناطق خشک، 4(15)، 112-91.
- معاونت امور شهرداریها، دفتر برنامهریزی و مدیریت توسعه شهری. (1397). دستورالعمل شهرهای دوستدار کودک (اصول، ویژگیها و ضوابط راهبردی برای شهرداریها). تهران: وزارت کشور سازمان شهرداری و دهداریها.
- مویدفر، س.، و صفایی، ف. (1398). برنامهریزی شهر دوستدار کودک در راستای ارتقاءء مشارکت نوجوانان (مطالعه موردی: شهر آباده). کاوشهای جغرافیایی مناطق بیابانی، 7(2)، 277-247.
- Emma Martin, K., & Jane Wood, L. (2013). We live here too what makes a child-friendly neighborhood. Wellbeing: A Complete Reference Guide. Brisbane: Wiley-Blackwell publishing.
- Goldfeld, Sh., Woolcock, G., Katz, I ., Tanton , R., Brinkman ,S ., O’Connor ,E ., Mathews, T. & Giles-Corti, B. (2015). Neighbourhood effects influencing early childhood development: conceptual model and trial measurement methodologies from the kids in communities study. Social Indicators Research, 120, 197-212.
- Gould Ellen, I., & Glied, Sh. (2015). Housing, neighborhoods, and children’s health, the future of children. The future of Children, 25(1), 135-154.
- Hart, R. (1992). Children participation: from tokenism to citizenship. Florence: Unicef International Child Development Centre.
- Horelli, L. (2007). Constructing a framework for environmental child-friendliness. Children, Youth and Environments. 17(4), 267-292.
- Lueder, R. (2007). Designing cities and neighborhoods for children. Ergonomics for Taylor & Francis Group.
- Malone, K., School of Education, U.W. S. (2011). Designing and dreaming a child friendly neighbourhood for brooks reach Dapto. Bankstown: University of Western Sydney.
- Manouchehri, B., Burns, E. A., Rudner , J., & Davoudi , S. (2021). Creating a child-friendly neighborhood: Iranian school children talk about desirable and undesirable elements in their neighborhoods. Children, Youth and Environments, 31(3), 74-97.
- Min, B., & Lee, J. (2006). Children's neighborhood place as a psychological and behavioral domain. Suwon: Ajou university.
- Riggio, E. (2002). Child friendly cities. Good governance in the best interests of the child. Journal of Environment & Urbanization, 14 (2), 45-58.
- Unicef Iran, T, I. (2019). Child friendly cities initiative. The First National Conference on Child Friendly Cities.
- (2021). Guidance on child and adolescent participation as part of phase iii of the preparatory action for a European Child guarantee. Unicef.
- Woolcock, G., & Steele, W. (2008). Child-friendly community indicators a literature review. South East Queensland: Griffith University.
- Zakiul Islam, M., Moore, R. & Cosco, N . (2016). Child-friendly, active, healthy neighborhoods: physical characteristics and children’s time outdoors. Environment and Behavior, 48(5), 711-736.
|
