Analysis of the Role of Communication Planning in Realizing the Participation of Local Communities (Case Study: Moradabad neighborhood, Chabahar city)

جغرافیاوتوسعه ناحیه ای

Article 5, Volume 21, Issue 3 - Serial Number 44, September 2023, Pages 107-137   

Document Type: Research-Case Study

DOI: 10.22067/jgrd.2023.82601.1282

Authors

Eisa Ebrahimzadeh¹; Ismail Rahmani^{* 2}

¹Professor in Geography and Urban Planning, University of Sistan and Baluchestan, Zahedan, Iran

²PhD Candidate in Geography and urban planning, University of Sistan and Baluchestan, Zahedan, Iran

Abstract

The theories of urban planning in the 20th century were mainly physical-oriented and failed due to the lack of public participation. In response to this issue, the concept of citizen participation in public decision-making was introduced by planners. This research was conducted with the aim of investigating the role of communication planning in realizing the participation of local communities in Moradabad neighborhood of Chabahar. The data of this descriptive-analytical research were collected using library-documentary methods and field studies (questionnaire and interview). The statistical population of this research consists of the residents of Moradabad neighborhood. The participants were selected using Cochran's formula to complete the 5-point Likert scale questionnaire. In order to analyze the data, one-sample t-test and Pearson's correlation coefficient were used (applying SPSS and ArcGIS software to generate the map). The results of the social participation indicators for the social trust indicator recorded an average of 3.15 (higher than the mean), and the average of effort participation indicator was 3.35, the average of social connection was 3.2, the average of social belonging was 4.1 for the significance level of less than 0.05. The results show that the participation of people and residents in transforming the neighborhood into more livable conditions has had a significant impact. Therefore, since the total of the scales was at a significance level of less than 0.05 and the total average value was 3.43, the final result of this research show a significant relationship between communication planning and social participation in Moradabad neighborhood of Chabahar.

Keywords

Communication Planning; Social Participation; Facilitation; Inefficient Neighborhood; Moradabad; Chabahar

References

1. آلمندینگر، ف. (1389). نظریه برنامه‌ریزی (ا. بهمن تیموری، مترجم). تهران: انتشارات آذرخش.
2. ایستگلدی، م.، شکوهی، م. ا.، رهنما، م. ر.، و میرکتولی، ج. (1394). کنش ارتباطی زمینه‌ساز تحقق مشارکت شهروندان در فرایند توسعه شهری (مطالعه موردی: شهر گرگان). پژوهش‌های جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، 3(3)، 283-263.
3. بهرامی کمیل، ن. (1381). گفت‌وگو در اندیشه یورگن هابرماس. فصلنامه مطالعات ملی، (97)، 931-913.
4. پورمحمدی، م.، و خالقی، ع. (1401). واکاوی نارسایی‌های برنامه‌ریزی محلی روستایی مبتنی بر نظریه برنامه‌ریزی ارتباطی در استان آذربایجان شرقی. نشریه توسعه محلی (روستایی - شهری)، 14(1)، 169-141.
5. حسین‌زاده، ع. ح.، ایدر، ن. ا.، و عباسی، ا. (1391). بررسی عوامل مؤثر بر مشارک شهروندی در بین شـهروندان شـهر خرم‌آباد. فصلنامه مطالعات شهری، 2(2)، 81-59.
6. راسل، ا. (1380). برنامه‌ریزی تعاملی مدیریت هماهنگ با تحول برای ساختن آینده سازمان (س. خلیلی شورینی، مترجم). تهران: نشر مرکز.
7. رضاپور، م.، بحرینی، س. ح.، و طبیبیان، م. (1399). ارزیابی رابطة کنش ارتباطی و پایداری شهری (مطالعة موردی: شهر تهران). فصلنامه پژوهش‌های ‌جغرافیای ‌انسانی، ‌52(1)، 191-91.
8. رفیعیان، م.، و معروفی، س. (1390). نقش و کاربرد رویکرد برنامه‌ریزی ارتباطی در نظریه‌های نوین شهرسازی. فصلنامه آرمان‌شهر، (7)، 120-113.
9. رکن الدین افتخاری، ع.، و بهزادی‌نسب، ج. (1383). برنامه‌ریزی ارتباطی، رویکرد انتقادی به نظریه برنامه‌ریزی (با تأکید بر برنامه‌ریزی توسعه روستایی). فصلنامه مدرس علوم انسانی، 8(1)، 22-1.
10. شریف‌زادگان، م. ح.، و شفیعی، ا. (1394). برنامه‌ریزی ارتباطی به‌عنوان رویکرد پیشنهادی برای برنامه‌ریزی شهری در مقیاس محلّات. فصلنامة علمی-پژوهشی رفاه اجتماعی، 15(5)، 313-281
11. شفیعی، ا.، و خیابانی، م. (1390). رویکردارتباطی در برنامه‌ریزی شهری بررسی نظری و شناخت‌شناسی. مجله فنی و مهندسی آبادی، (73-72)، 72-56.
12. عبدی‌پور، ز. (1387). درآمدی بر نظریه‌های برنامه‌ریزی با تأکید ویژه بر برنامه‌ریزی شهری. تهران: انتشارات دانشگاه شهید بهشتی.
13. علیخواه، ف. (1378). کنش ارتباطی، بنیاد شکوفایی­ حوزه ­عمومی (اندیشه‌های یورگن هابرماس). اطلاعات سیاسی-اقتصادی، (139 و 140)، 129-114.
14. کالهون، گ. ج. (2007). نظریة اجتماعی و سیاست هویت (ع. محمدزاده، وم. قلی‌پور، مترجمان). تهران: انتشارات جامعه‌شناسان.
15. کرمی، س. (1394). ارزیابی میزان تأثیر شهرسازی مشارکتی بر کیفیت‌های تنوع و احساس امنیت محلات مسکونی در ایران. مجله پژوهش و برنامه‌ریزی شهری، 6(20)، 170-157.
16. کریمی، م. (1391). بررسی چالش‌های پیش رو به کارگیری رهیافت برنامه‌ریزی ارتباطی در فرایندهای برنامه‌ریزی در ایران (نمونه موردی: شهر تهران) (پایان‌نامه منتشرنشده کارشناسی). دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.
17. محمدی ماکرانــی، ح. (1386). کاربــرد نظریــه کنــش ارتباطــی یورگــن هابرمــاس در شهرســازی: موافقــان و مخالفــان. صفــه، 16(44)، 4-25.
18. مرادی مسیحی، و.، خلج، م. (1389). تحولات برنامه‌ریزی شهری در جهان و ایران (از دهه 1930 تا به امروز). تهران: انتشارات دانشگاه آزاد اسلامی.
19. مشفقی، و.، پرتوی، پ. (1395). چالش‌های کاربست برنامه‌ریزی ارتباطی در نظام برنامه‌ریزی شهری ایران. مقاله ارائه‌شده در پنجمین کنفرانس ملی معماری و شهرسازی ایران در گذار آثار و اندیشه‌ها، قزوین.
20. مهدیزاده، ج. (1395). برنامه‌ریزی راهبردی توسعه شهری (تجربیات ­اخیر جهانی ­و جایگاه آن در ایران) (چاپ چهارم). تهران: انتشارات آرمانشهر.
21. نصیری، ی.، داود پور، ز.، و معینی‌فر، م. (1400). نظریه شهرسازی مشارکتی و شرایط تحقق آن در نظام برنامه‌ریزی شهری ایران. فصلنامه جغرافیا و برنامه‌ریزی منطقه‌ای، 11(2)، 714-693.
22. هاشم‌پور، ر.، قریشی، س. م. ش.، و خالو باقری، م. (1392). برنامه‌ریزی ارتباطی، پارادایمی نوین در برنامه‌ریزی شهری تأکید بر مورد ایران. مقاله ارائه‌شده در اولین همایش ملی شهرسازی و معماری در گذر زمان، دانشگاه بین‌المللی امام خمینی (ره)، واحد قزوین.
23. یزدانیان، ا.، و کشت‌کار، و. (1395). تأثیر حوزه عمومی بر مشارکت شهروندان در امور شهری با تأکید بر بازآفرینی شهری. نشریه هفت شهر، 4(53 و 54)، 157-173.

 

24. Bo, E. (2016). Communicative planning as counter-power. International Planning Studies, 14, 226-241.
25. Demoski, Ł., & Oleksy, M. (2018). Communicative and participatory paradigm in the European territorial policies: A discourse analysis. European Planning Studies, 2018, 1-22
26. Forester, J. (2019). Five generations of theory–practice tensions. Socio-Ecological Practice Research, 2(1), 111-119.
27. Healey, P. (1997). Collaborative Planning: Shaping places in fragmented societies. London: Macmillan Press.
28. Hillier, J. (2002). shadows of power, An Allegory of Prudence in Land-use Planning. London: Routledge.
29. Innes, J. E. (1995). Planning theory's emerging paradigm communicative action and interactive practice. Journal of Planning Education and Research, 14, 89-183.
30. Mattila, H. (2020). Habermas revisited: Resurrecting the contested roots of communicative planning theory. Progress in Planning, 141, 1-22.
31. Olsson, A. (2009). Relational rewards and communicative planning: Understanding actor motivation. Journal of Planning Theory, 8(3), 263–281.
32. Sussmann, C. G. (2012). Towards common ground: sustainable development in southeast false creek (Doctoral dissertation). University of British Columbia, Vancouver.
33. Taylor, N. (1999). Town planning social not just physical planning. London: Routledge. ht
34. Westin, M. (2022). The framing of power in communicative planning theory: Analyzing the work of John Forester, Patsy Healey and Judith Innes. Journal of the Planning Theory, 21(2), 132–154.