تحلیل مقابله‌ای ساختار هجای فارسی و کره‌ای برمبنای جهانی‌های رده‌شناختی

زبانشناسی و گویش های خراسان

مقاله 4، دوره 16، شماره 2 - شماره پیاپی 35، شهریور 1403، صفحه 106-83   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/jlkd.2024.82495.1165

نویسندگان

حامد مولایی کوهبنانی^{* 1}؛ حسین بازوبندی²

¹استادیار گروه زبان‌شناسی، دانشگاه ولی‌عصر (عج) رفسنجان، رفسنجان، ایران

²استادیار زبان‌شناسی، گروه زبان‌شناسی، دانشگاه ولی‌عصر (عج) رفسنجان، رفسنجان، ایران

چکیده

تحلیل مقابله‌ای که الگوهای اولیه آن بر پایه زبان‌شناسی ساخت‌گرا شکل‌گرفته عمدتاً به بررسی سطوح دشواری جنبه‌های واجی، صرفی و نحوی زبان‌ها می‌پردازد تا از طریق تأکید بر تفاوت‌های بین زبان‌ها، آموزش زبان دوم را تسهیل کند. در پژوهش حاضر با تکیه بر سه معیار جهانیِ رده‌شناختی سعی شده تحلیلی مقابله‌ای از ساختار هجای فارسی و کره‌ای ارائه شود تا از این طریق اطلاعاتی برای علاقه‌مندان به یادگیری زبان کره‌ای، به‌عنوان زبان دوم، فراهم گردد. گسترش صنعت موسیقی، فیلم و سریال‌های کره‌ای نقش اصلی در ایجاد علاقه به زبان و فرهنگ کره‌ای در ایران را داشته و این تأثیر به‌ویژه روی نوجوانان و جوانان به حدی بوده است که برخی را به سمت یادگیری زبان کره‌ای سوق داده است. ازاین‌رو، انجام پژوهش‌های مقابله‌ای بین فارسی و کره‌ای می‌تواند در این زمینه راهگشا باشد. نتایج پژوهش نشان می‌دهد هر دو زبان دارای واکه‌های ساده مشابه هستند که اجازه حضور در جایگاه قله هجا را دارند و محدودیتی در این مورد دیده نمی‌شود. همچنین، با مقایسۀ 22 همخوان کره‌ای و 23 همخوان فارسی مشخص شد که در هر دو زبان محدودیت‌هایی برای ورود برخی همخوان‌ها در برخی جایگاه‌های هجا وجود دارد که هیچ‌کدام مشابه با هم نیستند. نتایج مربوط به نحوۀ هم‌نشینی واج‌ها به‌منظور ساخت هجا براساس جهانی‌ها در دو زبان نیز نشان داد در فارسی برای ساخت هجای غیرمسطح، هسته و پایانه با هم یک سازه می‌سازند و سپس با آغازه ترکیب می‌شوند. این در حالی است که در کره‌ای، آغازه و هسته با هم تشکیل سازه داده و سپس با پایانه ادغام می‌شوند. علاوه بر این، بخش دیگری از نتایج نشان می‌دهد فارسی دارای ساختار هجایی CV(CC) است؛ درحالی‌که کره‌ای ساختار هجایی CVC(C) دارد.

کلیدواژه‌ها

تحلیل مقابلهای؛ فارسی؛ کرهای؛ هجا؛ ردهشناسی؛ جهانیها

مراجع

البرزی، پرویز. (1400). واکاوی مقایسه زبان‌ها، پژوهش‌های زبان‌شناختی در زبان‌های خارجی. 11 (1)، 1-11.

آرلاتو، آنتونی.  (1384). در آمدی بر زبان شناسی تاریخی. ترجمه یحیی مدرسی، چاپ دوم، تهران: انتشارات پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.

بیجن‌خان، محمود. (1389). واج‌شناسی؛ نظریه بهینگی. تهران: سمت.

ثمره، یدالله. (1380). آواشناسی زبان فارسی، آواها و ساخت آوایی هجا، تهران: مرکز نشر دانشگاهی.

چویی، یان‌گا. (1390). بررسی ساخت فعل زبان کره‌ای با زبان فارسی. پایان‌نامه کارشناسی ارشد. به راهنمایی مجتبی منشی‌زاده و رضا مراد صحرایی. تهران: دانشگاه علامه طباطبایی، دانشکده ادبیات فارسی و زبان‌های خارجی.

خانی، محمدحسین. میردهقان، مهین‌ناز. (1398). مقایسۀ رده‌شناختی ساخت موصولی ترکی آذربایجانی، کره‌ای، مجاری و فارسی. زبان‌شناخت (10). 2. 1-23.

دهمرده، مهدی؛ اقتصد، سوده. (1401). نقش پیشینه فرهنگی آموزشی در تمایل به برقراری ارتباط در کلاس‌های برخط زبان فارسی در کره با تکیه بر نظریه سیستم‌های پویای پیچیده. پژوهش‌های زبان‌شناختی در زبان‌های خارجی. 12 (2)، 171‑‏194.

صفارمقدم، احمد. (1380). نگاهی تطبیقی بر زبان‌های کره‌ای و فارسی. فرهنگ. 4 (37). 115-150.

صفارمقدم، احمد. (1388). مقایسۀ عناصر ادب در زبان‌های فارسی و کره‌ای. تحقیقات فرهنگ. 2 (1). 77-97.

کشاورز، محمدعلی. (1393). تجزیه‌وتحلیل مقابله‌ای، تجزیه‌وتحلیل خطاها و بین‌زبانی، تهران: انتشارات رهنما.

Ahn. S. (1983). A Revised Theory of Syllable Phonology. Linguistic Journal of Korean.13.2: 333‑362

Cho. J. & Park. H. (2006). A Comparative Analysis of Korean-English Phonological Structures and Processes for Pronunciation Pedagogy in Interpretation Training. Meta. 51 (2). 229–246.

Clements. G & Keyser. S. (1983) CV Phonology: A Generative theory of the syllable, MIT Press.

Durand. j. (1990). Generative and nonlinear phonology. New York: Longman. Goedemans, Rob and van der Hulst, Harry 2005. Rhythm types. In Haspelmath et al. (ed.) 74 –77.

Greenberg, Joseph H. 1978. Some generalizations concerning initial and final consonant clusters. In Greenberg et al. (eds.), volume II, 243 –279.

Hong, Hyejin. Kim, Sunhee. Chung, Minhwa. (2013). A Corpus-Based Analysis of Korean Segments Produced by Japanese Learners. Grenoble. 3 (15). 189-192.

Hu, Xin. Du, Haiying. (2023). Korean EFL Learner’s Supersegmental Features. English Language Teaching. 16 (2). 82-97.

Kang, O. (2003). Korean Phonology. Soeul: Taehaksa.

Kim, J. (1987). English Syllable Structure and Phonological Rules in Korean. Journal of English Language and Literature. 5.3:589-608.

Lee, Jooyoung. Kim, Sunhee. Chung, Minhwa. (2023). Analyzing vowel variation in Korean dialects using phone recognition. Phonetics and Speech Sciences. 15 (4). 101-107.

Lee. B. (1982). A Well-Formedness Condition on Syllable Structure. The Linguistic Society of Korea, (Ed.). Linguistics in the Morning Calm I. Seoul: Hanshin Publishing. 489-506.

Lee.K.M & Ramsey.R. S. (2011). A History of the Korean Language. Cambridge University Press.

Leea. G. Park. Y and Lee.L. (2010). implementation of Korean Syllable Structures in the Typed Feature Structure Formalism. Proceedings of the 24th Pacific Asia Conference on Language, Information and Computation. 203-212.

Mair, CH, 2018, ‘Recent Advances in Contrastive Linguistics and Language Typology: The Spin-off for language teachers. In linguistics, language learning and language teaching. D.J. Alerton, C. Tschichold & J. Wieser. Schwabe Werlag Basel. 21-41.

Moravcsik, E. A. (2013). Introducing language typology. Cambridge University Press.

Park. Ch. (1993). Morphology and Phonology of Onomatopoeia. Saykukesaynghwal 3.2:16-52.

Ramat. A, 2008,’Typological Universals and Second Language Acquisition’. In Universals of Language Today. ScaliseS. Magni.E. Bisetto.A. Berlin: Springer,1-20.

Selkirk. E. (1984). On the major class features and syllable theory. Cambridge: MIT Press.

Thanabalasingam, Uthayanan. (2023). A Phonetic Comparison of Korean and Tamil. Open Journal of Modern Linguistics. 13 (1). 711-733.