تأثیر نااطمینانی سیاست اقتصادی بر درآمد گردشگری بین‌المللی کشورهای درحال توسعه (شامل ایران)

اقتصاد و توسعه منطقه ای

دوره 31، پاییز و زمستان28، بهمن 1403

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/erd.2025.88034.1234

نویسندگان

بهنام الیاس پور¹؛ روح اله بابکی^{* 2}؛ نرگس سنجری کنارصندل³

¹استادیار اقتصاد، دانشگاه بجنورد

²عضو هیات علمی گروه اقتصاد دانشگاه بجنورد

³فارغ التحصیل ارشد دانشگاه بجنورد

چکیده

گسترش صنعت گردشگری به‌عنوان صنعتی که با حوزه‌های مختلف، نظیر اقتصاد، فرهنگ، محیط‎زیست، کشاورزی و خدمات در تعامل است، اهمیت فراوانی دارد و تجربیات سایر مناطق جهان نشان داده است که توسعه صنعت گردشگری در هر منطقه، باعث رشد و پیشرفت اقتصادی و اجتماعی آن ناحیه شده است. در واقع صنعت گردشگری، بزرگترین و متنوع‌ترین صنعت در دنیا به حساب می‌آید. تأثیر گردشگری بر افزایش میزان اشتغال و درآمدهای ارزی، رونق صنایع داخلی و گسترش همکاری‌های بین‌المللی موجب شده است تا نگرش کشورهای دنیا به این مقوله تغییریافته و جایگاه مهمی در سیاست‌گذاری دولت‌ها پیدا کند. لذا با توجه ‌به اهمیت موضوع، هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی تأثیر نااطمینانی سیاست‌ اقتصادی، رشد اقتصادی و نرخ ارز بر درآمد حاصل از گردشگران خارجی ورودی در کشورهای درحال توسعه (شامل ایران) طی بازه زمانی 2020-2005 است. برای این منظور، از روش میانگین گروهی تلفیقی (PMG) استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که نااطمینانی سیاست‌ اقتصادی اثر منفی و معنادار و در مقابل، رشد اقتصادی و نرخ ارز اثر مثبت و معناداری بر گردشگری در کشورهای درحال توسعه دارد. از این رو به سیاستگذاران اقتصادی کشور به منظور توسعه گردشگری توصیه می‌شود: 1- از سیاست‌های غیرقاعده‌مند و صلاحدیدی خود پرهیز کنند؛ 2- رشد اقتصادی بیشتر را هدف تصمیمات خود قرار دهند و درآمد ملی را صرف اعطای تسهیلات، ساخت و توسعه زیربنا-های گردشگری نمایند؛ 3- از سرکوب نرخ ارز پرهیز کنند و تعیین نرخ ارز را به بازار محول نمایند.

کلیدواژه‌ها

گردشگری؛ نااطمینانی سیاست اقتصادی؛ رشد اقتصادی؛ نرخ ارز؛ میانگین گروهی تلفیقی (PMG)

مراجع