بررسی عوامل پیش‌بینیکننده پایداری زندگی زناشویی

علوم اجتماعی دانشگاه فردوسی مشهد

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 11 اسفند 1403   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/social.2025.89762.1560

نویسندگان

فاطمه مدیری^{* 1}؛ فاطمه کیانی علی آبادی²

¹گروه مطالعات خانواده، موسسه تحقیقات جمعیت کشور

²کارشناس ارشد جمعیت‌شناسی، دانشگاه علامه طباطبایی

چکیده

در این مقاله، با هدف شناسایی عوامل اثرگذار بر پایداری زندگی زناشویی، به بررسی تاثیر تعیین‌کننده‌های پیش از ازدواج، بر نشاط زناشویی و گرایش به طلاق پرداخته‌ایم. جامعه آماری پیمایش، زنان و مردان متاهل شهر تهران بوده‌ و 1736 نمونه به شیوه خوشهای چندمرحلهای با ابزار پرسشنامه به‌کار گرفته شده‌ است. نتایج تحقیق نشان داده که نشاط زناشویی و گرایش به طلاق متاثر از مجموعه‌ای از عوامل پیشینه خانوادگی، ویژگی‌های فردی، حمایت اجتماعی و متغیرهای زوجی بوده و این متغیرها، نشاط زناشویی را به میزان 2/23 درصد و گرایش به طلاق را به میزان 2/11 درصد تبیین کردهاند. مردان، افرادی که به خانواده اهمیت بیشتری می‌دهند، افرادی که ازدواج ایشان توسط والدین تایید شده، شبکه اجتماعی گسترده‌تری دارند، در بدو ازدواج همگونی بیشتری داشته-اند، و افرادی که رابطه پیش از ازدواج نداشته‌اند، در سطح معناداری نشاط زناشویی بالاتر و گرایش به طلاق پایین‌تری را گزارش کرده‌اند. تحصیلات با نشاط زناشویی رابطه مستقیم معنادار؛ سابقه جدایی از مادر در زمان کودکی با گرایش به طلاق رابطه مستقیم معنادار؛ سن و مدت زمان زناشویی با گرایش به طلاق رابطه معکوس معنادار داشته است. بهطور کلی میتوان گفت موفقیت و یا عدم موفقیت در زندگی زناشویی تا حدی قابل پیشبینی است. بر اساس یافته‌ها پیشنهادات سیاستی از جمله لزوم آموزش به افراد، در خصوص ترغیب به همسانهمسری، پیشگیری از روابط پیش از ازدواج، و لزوم دسترسی به مشاوران متخصص، بهویژه برای نسل جوان، ارائه شده است.

کلیدواژه‌ها

تعیین کنندههای پیش از ازدواج؛ نشاط زناشویی؛ گرایش به طلاق؛ پایداری زندگی زناشویی

مراجع