بررسی شکل‌گیری حافظه در داستان مردی که خواب است نوشته ژُرژ پِرِک از منظر آراء هانری بِرگسون

پژوهش های زبان و ترجمه فرانسه

دوره 7، شماره 2 - شماره پیاپی 13، اسفند 1403، صفحه 58-83   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/rltf.2025.92225.1138

نویسنده

وحید نژادمحمد^*

دانشگاه تبریز

چکیده

ادبیات بستری است که نویسندگان به نفع اهداف و اندیشه‌های خود بهره می‌برند تا درونمایه‌ها و تکنیک‌های پیچیده‌ی داستانی خود را به‌مدد نوآوری‌های زبانی و در بطن ملزومات تاریخی و دگرگونی‌های اجتماع و احوالات فردی نشان دهند. همچنین خلاقیت‌های زبانی و متنی، ظرافت‌های داستانی را در بطن مفاهیم، مضامین، نمادها و اَشکال داستان‌پردازی به تصویر می‌کشند. بنابراین نگارش خلق‌شده همچون بازتابی از انگیزه‌های ذهنی، روانی و اجتماعی مولفان، خود را نمود می‌دهد. ژُرژ پِرِک از نویسندگان معاصر فرانسه، با ظریف‌ترین تصاویر بازی‌گونه‌ی متنی، تشویش‌ها، غرابت و هویت گسیخته‌ی انسان معاصر را به‌همراه هجو تند جامعه نشان می‌دهد. پژوهش حاضر با بررسی اَشکال حافظه نزد پِرِک، با یک رویکرد توصیفی-تحلیلی، به تبیین مفاهیم زمان و تجربه انسانی مولف از منظر آراء هانری بِرگسون پرداخته و نقش زمان و جریان آن را در شناسایی لحظات داستانی برجسته می‌کند.

. ژُرژ پِرِک از نویسندگان معاصر فرانسه، با ظریف‌ترین تصاویر بازی‌گونه‌ی متنی، تشویش‌ها، غرابت و هویت گسیخته‌ی انسان معاصر را به‌همراه هجو تند جامعه نشان می‌دهد. پژوهش حاضر با بررسی اَشکال حافظه نزد پِرِک، با یک رویکرد توصیفی-تحلیلی، به تبیین مفاهیم زمان و تجربه انسانی مولف از منظر آراء هانری بِرگسون پرداخته و نقش زمان و جریان آن را در شناسایی لحظات داستانی برجسته می‌کند.

کلیدواژه‌ها

حافظه؛ زمان؛ برگسون؛ داستان؛ پِرِک

مراجع