معرفی استراکدهای میوسن پیشین و پالئواکولوژی آنها در ناحیه جفریز (شمال بافت) کرمان

رخساره‌های رسوبی

مقاله 4، دوره 3، شماره 2، اسفند 1389، صفحه 41-51   

نوع مقاله: مقالات پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/sed.facies.v3i2.7700

نویسندگان

ایمان ترک زاده ماهانی^{* 1}؛ محمدرضا وزیری²؛ محمد داستانپور²؛ زهره خسروی³؛ محمدجواد حسنی²

¹موسسه آموزش عالی کرمان

²دانشگاه شهید باهنر کرمان

³مدرس مؤسسه آموزش عالی کرمان

چکیده

به منظور مطالعه جنسها و گونه‌های استراکدهای الیگوـ میوسن و پالئواکولوژی آنها برش مناسبی به نام جفریز واقع در 50 کیلومتری شمال بافت و جنوب غربی کرمان انتخاب و از آن نمونه برداری شد. برش جفریز دارای میکروفونای متنوعی از روزن‌داران و استراکدهاست. برش مورد نظر با دگرشیبی بر روی سنگهای آتشفشانی ـ رسوبی ائوسن قرار دارد و رﺃس آن یک سطح فرسایشی است. مطالعه استراکدهای موجود در این برش به شناسایی 19 جنس و 21 گونه انجامید. استراکدها متعلق به 2 راسته پودوکوپیدا و پلاتیکوپیدا می‌باشند. ترکیب مجموعه استراکدها محیط اکولوژیکی مناسب و مطلوبی در زمان نهشته شدن رسوبات به خصوص غنی بودن محیط از نظر اکسیژن، نور، مواد غذایی و شرایط آب و هوایی گرم را نشان می‌دهد. استراکدهای موجود به علاوه روزن‌داران بنتیک، سنی معادل میوسن پیشین (آکی‌تانین) را برای این توالی نشان می‌دهند.

کلیدواژه‌ها

استراکد؛ میوسن پیشین؛ پالئواکولوژی؛ جفریز؛ بافت؛ کرمان

مراجع

آقانباتی، س.ع.، 1385. زمین شناسی ایران. سازمان زمین شناسی و اکتشافات معدنی کشور، 586ص.

بختیاری، س.، 1384. اطلس راههای ایران با مقیاس 1:1000000. مؤسسه جغرافیایی و کارتوگرافی گیتاشناسی، 288 ص.

حسنی، م.ج.، 1385. بایواستراتیگرافی و پالئواکولوژی نهشته های الیگوـ میوسن در جنوب ناحیه سیرجان. پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه شهید باهنر کرمان، 171ص.

حسینی پور، ف.، 1383. مطالعه بایواستراتیگرافی و پالئواکولوژی نهشته‌های الیگوـ میوسن در شمال و شمال شرق سیرجان. پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه شهید باهنر کرمان، 185ص.

دریسی، م.، 1387. مطالعات بیواستراتیگرافی و پالئواکولوژی استراکدهای الیگوـ میوسن در نواحی جنوب و جنوب شرق سیرجان. پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه شهید باهنر کرمان، 175ص.

سهیلی، م.، 1374. نقشه زمین شناسی چهارگوش 1:250000 سیرجان. سازمان زمین شناسی و اکتشافات معدنی کشور.

وزیری، م. ر.، داستانپور، م.، ناظری، و.، 1383. مبانی دیرینه شناسی، جلد دوم (میکرو فسیلها). انتشارات دانشگاه شهید باهنر کرمان، 307 ص.

Adams, T.D., & Bourgeois, F., 1967. Asmari biostratigraphy. Iranian Oil Operating Companies, Geological and Exploration Division, Unpublished Report No. 1074: 1-37.

Bozorgnia, F., 1966. Qom Formation stratigraphy of the Central Basin of Iran and its intercontinental position. Bulletin of Iranian. Petroleum Institute, 24: 69-75.

Dall-antonia, B., & Bossio, A., 2001. Middle Miocene Ostracoda from the Salentine peninsula. Rivista Italia di paleontologia. 107 (3): 395-424.

Dall-antonia, B., 2003. Miocene ostracods from the Trimiti island and Hyblian platu: biostratigraphy and description of new poorly Known species. Geobios, 36: 27-54.

Daneshian, J., & Ramezani-Dana, L., 2007. Early Miocene benthic foraminifera and biostratigraphy of the Qom Formation, Deh-Namak, Central Iran. Journal of Asian Earth Sciences, 29: 844-858.

Pipik, R., & Bodergat, A.M., 2004. Euxinocythere (Ostracoda, Cytheridae, Leptocytherinae) in the Upper Miocene o fthe Turiec Basin (Slovakia): Taxonomy and Paleoecology. Revue de Micropaleontologie, 47 (4): 225-242

Swain, F.M., 1978. Ostracoda from the River Bend Formation of North Carolina. Minneapolis, Minnesota, Micropaleontology of Atlantic Basin and Borderlands 55455. Abhandlungen und Verhandlungen Naturwissenschaftliches Vereins, Hamburg (NF), 18/19 (Suppl.): 103–118.

Watley, R., 1991. The Platycopid signal: a means of detecting kenoxic events using Ostracoda. Journal of Micropaleontology, 10: 181-185.