The Representation of the Concepts of Power, legitimacy and Social Inequalities in Pahlavi I’s Discourse in Addressing People

زبانشناسی و گویش های خراسان

Article 2, Volume 9, Issue 16, November 2017, Pages 15-43   

Document Type: علمی - پژ‍وهشی

DOI: 10.22067/lj.v9i16.14826

Authors

Abolfazl Shahali; Azam Estaji^* ; Ali Alizadeh

Ferdowsi University of Mashhad

Abstract

Extended Abstract
1- Introduction
Discourse analysis is primarily concerned with not only investigating the formal features of discourse like syntax and phonology, but also considering the social functions of the discourse produced by language users in various social and cultural contexts (Van Dijk, 1997). A long history of literature in the field has examined various discourses including educational, scientific, literary, and political. However, comparative analysis of the literature reveals three ignored points: first, the study of the historical characteristics; second, the study of the discourse of those political leaders who have gained power based on an approach other than democracy; and third, the importance of analyzing the authorities’ discourse in addressing people. Political leaders have always been concerned with gaining legitimacy since all governments are set to build their legitimacy on an intellectual principle (Fukuyama, 2015). Therefore, the current study employs Halliday and Matthiessen’s (2014) systemic functional grammar and aims to represent the concepts of power (authority), legitimacy, and social inequalities introduced by Max Weber (1968) in Rezashah’s discourse in addressing the people.
2- Methodology
This research is founded on Halliday and Matthiessen’s (2014) systemic functional grammar. Since few speeches and messages have been left from Rezashah (Fardust, 1990), all Rezashah’s speeches and messages (7 cases) delivered to people were collected using the library method and then analyzed based on the proposed framework. Consequently, the concepts of power, legitimacy, and social inequalities were represented in Rezasha’s discourse.
3- Discussion
The results of the study indicate that 56 and 51 clauses of Rezashah’s discourse are structured by relational and material processes, respectively. As such, the relational process is used to describe features and compare the situation of the Iranian society in different issues before and after Pahlavi dynasty. The material process also aids audience experience various events like “providing people with happiness and welfare”, “prescribing misery”, “avoiding traitors”, etc. Moreover, employing terms like “[people] have to know….”, “[people] have to consider” and “[people] have to understand” all indicate Rezashah’s attempt to let his audience be aware of the world in his mind. Examining the verbal process also reveals that Rezashah has used verbs like “announcing”, “commanding” and “notifying” to express his wishes, desires and demands. In addition, the pronoun “I” with 35 cases, either overt or covert, is the most frequent subject of Rezashah’s discourse, followed by the pronoun “you” and other noun phrases referring to his audience. It is interesting to note that “Ghoshoon”-army force- has a particular status in Rezashah’s discourse as a subject, which seems to have its root in his military concerns. Mozar-e-Eltezami is the most frequent tense in his discourse. The analyses reveal that negative polarity is used to remind the women’s problems and the disadvantaged status of the society in the past dynasty. Rezashah has never used the elements of suspicion in his discourse, yet has used Mozar-e-Eltezami and various terms like “never”, “without exception”, “undoubtedly”, “always”, “must”, “mustn’t” and “it is necessary….” to show a high degree of certainty and the importance of his messages and speeches. Conjunction together with conjunctive adjunct, which improves the coherence of texts, constitutes 28.88% of the thematic structure of his discourse. Passivization is another important factor that has enhanced the coherence of Rezashah’s discourse. Conjunction with 18.27% (85 cases) has the major role in the cohesion of his discourse. Collocations (68 cases), ellipsis (13.97%), repetition (60 cases), and reference (9.46%) are the other cohesive devices that increase the cohesion of Rezashah’s discourse.
4- Conclusion
Based on the findings of the study, Rezashah always talks about “must” and “mustn’t” and tries to remind his demands and desires to “you”-his audience. He portrays himself as the nation’s savior from misery they had experienced in the past and threatens them not to support the traitors, otherwise they are doomed to death. In fact, Rezashah’s ideology which has been depicted in the form of three major processes and 62 cases of Mozar-e-Eltezami has transformed his discourse into a saber-rattling field against “you”. Accordingly, Rezashah’s discourse involves idiosyncratic characteristics such as “punishment procedure”, “obligation”, “violence”, “with us or against us”, “impatience”, and “exclusiveness”. Regarding the concept of legitimacy, since Rezashah’s power was not inherited, he himself was not a charismatic leader and he ascended to throne without a democratic election, his government was not consistent with any types of legitimated government described by Weber (1968). In fact, according to Van Dijk’s (2001) idea, his leadership enjoys a negative legitimacy. Finally, the most salient instances of social inequalities in his discourse are concluded as follows:
• Kashf-e-Hijab (unveiling) in a Shia’a society like Iran
• Compelling people to accept his son as his successor without any democratic election
• Forcing people to follow and support his dynasty and threatening the aggressors and traitors

Keywords

Systemic functional grammar; power; Legitimacy; Social inequalities; Pahlavi

References

احمدی، محمدهادی، (1390)؛ تحلیل نقش‌گرایانه گفتمان استادان آموزش زبان انگلیسی؛ پایان‌نامه منتشرنشده کارشناسی ارشد، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران.

ارژنگ، غلامرضا و صادقی، علی‌اشرف، (1361)؛ دستور سال چهارم آموزش متوسطه عمومی؛ تهران: فرهنگ و ادب.

ایرانزاده، نعمت‌الله و مرادی، کبری، «بررسی شعر «یادداشت‌های درد جاودانگی» قیصر امین‌پور بر اساس نظریه نقش‌گرای نظام‌مند»، نشریه متن پژوه ادبی، شماره 65/دوره 19، 1394: 7-22.

بازوبندی، حسین و مرادصحرایی، رضا، «تحلیل فرانقش بینافردی در نص و نقش آن در قرآن»، دوفصلنامه علمی-پژوهشی مطالعات ترجمه قرآن و حدیث، شماره 3/دوره دوم، 1394، 1-25.

البصری، علی، (1350)؛ یادداشت های اعلی‌حضرت رضاشاه کبیر در زمان ریاست الوزرایی و فرماندهی کل قوا؛ شهرام کریملو، تهران: چاپخانه شاهنشاهی.

بهار، محمدتقی، (1357)؛ تاریخ احزاب سیاسی ایران؛ تهران: امیرکبیر.

پیرایش، سیده‌ ساره، (1391)؛ تحلیل گفتمان متون رادیویی بر پایه نظریه نقش‌گرای هلیدی؛ پایان‌نامه منتشرنشده کارشناسی ارشد، دانشگاه فردوسی مشهد.

حاجیانی، ابراهیم و پاک‌سرشت، سلیمان، «بررسی تجربی الگوهای مشروعیت سیاسی در بین طبقه متوسط شهری ایران»، تحقیقات علوم اجتماعی ایران، شماره 1/سال اول، 1387، 50-67.

خیرآبادی، رضا و زعفرانلوکامبوزیا، عالیه، «بررسی تبلیغات مطبوعاتی در چارچوب دستور نقش‌گرای نظام‌مند»، به کوشش ژینوس شیروان، ارسلان گلفام، یحیی مدرسی و فروغ کاظمی، (1393)، مجموعه مقالات نخستین کنفرانس زبانشناسی نقش‌گرا، تهران: دانشگاه آزاد اسلامی، 55-71.

دبیرمقدم، محمد، «مجهول در زبان فارسی»، مجله زبانشناسی، شماره 3، 1364، 31-46.

دستجردی‌کاظمی، مهدی، (1388)؛ توصیف گفتار دانش‌آموزان پایه اول دبستان بر اساس نظریه نقش‌گرای نظام‌مند هلیدی؛ پایان‌نامه منتشرنشده دکتری، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران.

دیانتی، معصومه، (1391)؛ بازنمایی برخی ساخت‌های دستوری و گفتمانی در گفتار کودکان 3 تا 5 ساله فارسی‌زبان شهرستان گلپایگان، پایان‌نامه منتشرنشده کارشناسی ارشد، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران.

رستمی، محمد، (1382)؛ تحلیل گفتمان انتقادی پوشش خبری قتلهای زنجیره‌ای؛ پایان‌نامه منتشرنشده کارشناسی ارشد در رشته ارتباطات، تهران: دانشکده علوم اجتماعی.

زاهدی، اردشیر، (1385)؛ خاطرات اردشیر زاهدی؛ تهران: کتاب‌سرا.

سعیدی، زهرا، (1/2/1395: ساعت 15:12)، «نگاه به شخصیت رضاشاه»، موسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران: . http://www.iichs.ir

ضیایی، محمدصادق، نرگسیان، عباس و کیامنفرد، منیژه، «تحلیل گفتمان انتقادی سخنان دولتمردان ایران و آمریکا در مشروعیت‌بخشی به دولتهای خویش: تحقیق موردی سخنان امام خمینی و جورج بوش»، مجله جهانی رسانه-نسخه فارسی، شماره1/دوره هفتم، 1391، 65-100.

طباطبایی، نازنین، «وضعیت اطلاعی سازه‌های جمله با ترتیب نشان‌دار»، نشریه پژوهش‌های زبان‌شناسی تطبیقی، شماره 11/سال ششم، 1395، 133-145.

طهماسب، امیر، (1357)؛ تاریخ شاهنشاهی اعلیحضرت رضاشاه پهلوی؛ تهران: موسسه انتشارات دانشگاه تهران.

عرب‌زوزنی، محمدعلی، پهلوان‌نژاد، محمدرضا و سیدی، سیدحسین، «بررسی ساختار وجهی خطبه جهاد نهج‌البلاغه بر اساس فرانقش بینافردی نظریه نقش‌گرا»، فصلنامه علمی-پژوهشی زبان‌پژوهی (دانشگاه الزهرا(س))، شماره 21/سال هشتم، 1395، 79-114.

فردوست، حسین، (1369)؛ ظهور و سقوط سلطنت پهلوی؛ تهران: موسسه مطالعات و پژوهش‌های سیاسی.

فضائلی، سیده مریم و ابراهیمی، شیما، «تحلیل شبک‌شناختی داستان هفت خوان رستم شاهنامه در چارچوب دستور نقش‌گرای نظام‌مند هلیدی، فصلنامه مطالعات زبان و گویش‌های غرب ایران، شماره 4/ سال اول، 1393، 119-142.

فوکویاما، فرانسیس، (1393)؛ پایان تاریخ و انسان واپسین؛ عباس عربی و زهره عربی، تهران: نشر سخن‌کده.

قدس، رضا، «ناسیونالیسم ایرانی و رضاشاه»، نشریه فرهنگ و توسعه، (مترجم: علی طایفی)، شماره 23، 1375، 49-52.

لاینز، جی،(1391)؛ درآمدی بر معنی شناسی زبان؛ کورش صفوی، تهران: علمی.

مجیدی، ستاره، «ساخت اطلاع در زبان فارسی در چارچوب دستور نقش‌گرای نظام‌مند و دستور نقش و ارجاع»، دستور: ویژه‌نامه فرهنگستان، شماره 7، 1390، 183-208.

مرکز دایره المعارف بزرگ اسلامی (26/6/1393، ساعت 11:08)، «متن استعفانامه رضاشاه از سلطنت»، http://www.cgie.org.ir.

مشکو‌الدینی، مهدی، (1384)؛ دستور زبان فارسی (واژگان و پیوندهای ساختی)؛ تهران: سمت.

مکی، حسین، (1363)؛ تاریخ بیست‌ساله ایران؛ تهران: نشر ناشر.

نعمتی‌قزوینی، معصومه و ایشانی، طاهره، «ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﮐﺎرﺑﺴﺖ ﻋﻮاﻣﻞ اﻧﺴﺠﺎم در ﺳﻮره اﻋﻠﯽ و ﺗﺮﺟﻤﻪ آن از ﺻﻔﺎرزاده»، فصلنامه پژوهشهای قرانی، شماره1/سال بیستم، پیاپی 74، 1394، 120-145.

ولدبیگی، عبدالشریف، «بررسی مفاهیم مشروعیت و کنش از دیدگاه ماکس وبر»، ماهنامه زمانه، شماره 90، 1389، 55.

Alba-Juez, L. (2009); Perspectives on Discourse Analysis: Theory and Practice, Cambridge: Cambridge Scholars Publishing.

Alvi, S. D. & Baseer, A. “An Investigation of the Political Discourse of Obama’s Selected Speeches: A Hallidian Perspective”, International Journal of Humanities and Social Sciences, Vol. 1, No. 16, 2011: 150-160.

Cheong, Y. Y. (2004); The construal of Ideational meaning in print advertisements in O'Halloran, K. L (Ed.), Multimodal Discourse Analysis-Systemic Functional Perspective, London: Continuum.

Chomsky. N. (1985); Knowledge of Language: its nature, origin and use; USA: Convergence Sciences.

Eggins, S. (2004); An introduction to systemic functional linguistics (2nd ed.); London: Bloomsbury Academic.

Halliday, M. A. k. and Matthiessen, C, (2004); An Introduction to Functional Grammar (3th edition); London: Arnold.

Halliday, M. A. k. and Matthiessen, C, (2014). An Introduction to Functional Grammar (4th edition); London: Arnold.

Halliday, M.A.K. & James, Z.L. (1993); A quantitative study of polarity and primary tense in the English finite clause. In: Sinclair, J.M., Hoey, M. & Fox, G. (eds); Techniques of description: spoken and written discourse (A Festschrift for Malcolm Coulthard). London and New York: Routledge. 32–66.

Halliday, M.A.K. “Categories of the theory of grammar”, Word, Vol. 17, No. 3, 1961: 242–292.

Harris, Z. “Discourse Analysis”, Language, Vol. 28, No. 1, 1952: 1-30.

Noor, M, Ali, M, Muhbat, F, & Kazemian, B, “Systemic Functional Linguistics Mood Analysis of the Last Address of the Holy Prophet (PBUH)”, International Journal of Language and Linguistics, Vol 4, No.1, 2016: 1-9.

Salkie, Raphael, (1995); Text and Discourse Analysis; London & New York: Routledge.

Thompson, G. (2004); Introducing Functional Grammar (2nd edition); London: Arnold.

Treimane, L. “Analyzing Parliamentary Discourse: Systemic Functional Perspective”, Kalbotyra, Vol. 63, No. 2, 2011: 78-94.

Van Dijk T. “What is political discourse analysis?” No. 11, 1997: 11–52.

Van Dijk, T, (2001); Critical Discourse Analysis. In: Tannen, D. / Schiffrin, D. / Hamilton, H. (eds.): Handbook of Discourse Analysis; Oxford: Blackwell.

Wattles, I. & Radić-Bojanić, B, “The Analysis of Online Debate- The Systemic Functional Grammar Approach”, Linguistics and Literature, Vol. 5, No. 1, 2007: 47-58.

Weber, M. (1968); Economy and Society; New York.

Widdowson. H.G, (2000); Linguistics; Shanghai: Shanghai Foreign Language Education Press.