The role of Walkways in the Vitality of Humans(Case Study: Ferdowsi Street in Isfahan City)

جغرافیا و توسعه فضای شهری

Article 2, Volume 6, Issue 1 - Serial Number 10, March 2020, Pages 19-38   

Document Type: علمی - پژوهشی

DOI: 10.22067/gusd.v6i1.73389

Author

pezhman mohamadi^*

payam noor university

Abstract

Extended Abstract1.IntroductionEncouraging walking, many short and average trips currently taken by public transportation will be pedestrianized. As a result, the city's financial burden on public transportation systems is reduced. The revival of urban centers comes not only from government policies but also from the citizens' desire to act in their favor. Ferdowsi Street, as one of the most important streets of Isfahan City, which is the communication axis to reach the Zayandehrood River and the city center and it is one of the longest routes to Imam Square, the route to numerous medical centers on Amadegah Street and so on.Although the traffic is heavy and there is a lot of personal and public communication going on, no specific action has been taken to ensure that pedestrians play a vital role in Isfahan. In particular, Ferdowsi Street is an important street as one of the areas of gravity to access the various tourist center of the city and administrative centers. The purpose of this study is to analyze the role of walkways in urban vitality in Ferdowsi Street in Isfahan.2.Review of LiteratureSidewalks are confined streets, where traffic jams are removed, and only emergency vehicles can access them, and trucks are allowed to travel at specified times. On the sidewalks, there is a great deal of freedom for pedestrians to stop, pause, change direction, and direct contact with others, and according to Beau Canon, freedom of pedestrian movement in cities and urban spaces is a good sign of that city's civilization. The presence of pedestrians in the access network passages has a lifelong impact on the city, and has two main aspects, 1- interurban transport system, 2- space for communication, and social interactions, so that one of the ways of revitalizing civic centers The city is the sidewalks, which play an important role in discovering and perceiving the physical and social environment of the city, and represent the civilization, identity and civility of the city.3.MethodThe purpose of this research is to analyze the pedestrian trend in urban vitality in Ferdowsi Street, Isfahan. The present research is a descriptive (non-experimental) study in terms of research method (data gathering techniques). In fact, the method used in this research is a descriptive-analytical method. The statistical population of the study consisted of all urban experts in Isfahan with 2865 people. The sample size is determined according to the Morgan Table. Accordingly, the sample size is 256 people, and 305 people were selected for more suitable analyses. SPSS software, Kolmoprof-Smirnov test and T-test were used to analyze the data. 4.Results and DiscussionBased on this survey, it was found that the improvement of the pedestrian paths in Ferdowsi Street in Isfahanhas increased the residents' satisfaction. Meanwhile, it has improved the mental and psychological well-being of the residents and the vitality of the urban space accordingly. With an increase in human trafficacross the street, the backdrop for business prosperity is created; On this basis, it is suggested that urban management, using pedestrian components, and based on the experiences of other successful countries, develop a strategic and operational document on pedestrianizing this street, and in other streets take actions, the results of which will be beneficial to the people and authorities in their vitality.5. ConclusionMovement, mobility and presence are essential to city life. Today, with the development of motorized vehicles, the emphasis is on riding and ignoring pedestrians. In our reviews, we realized the importance of urban streets and pedestrians and concluded that we could improve the quality and visibility of these routes through the factors such as diversity, vitality, flexibility and safety, and so on. To make urban centers attractive,attempts should be made to focus more on business satisfaction, relaxation and improvement, as well as the development of public transportation, traffic management plans including narrowing roads, widening sidewalks and a solution to the vehicle parks,and reforming the physical structure of the city through pedestrianization (space for walking).When it comes to pedestrian and pedestrian satisfaction, it offers many sub-variables, which can lead to tourism boom, business boom, livelihoods, improved social relationships, etc. Of course, other variables can also be examined in detail in the other contexts. Conclusions can be drawn about the impact of this area's pedestrianization on business prosperity, and the increase of people's happiness, and the satisfaction of users of this space, based on background information and experience of some pedestrians in Iran and the world. Received that this walking will increase business prosperity and popularity, as well as social outreach, which in turn will raise the spirit of cooperation and a sense of community. Compliance with these guidelines can be enhanced by observing the principles and methods of pavement design.

Keywords

pedestrian; vitality; man; Satisfaction; Ferdowsi Street

References

1. اسداللهی، ش. (1386). ضرورت توجه به حرکت پیاده در مراکز شهری. ماهنامه شهرداری‌ها،1(6)، 21-11.

2. اکبری نصب، ح. (1393). پیاده‌راه و تأثیر آن بر توسعه ارتباطات انسانی در شهر. مجله معماری، 1 (51)، 48-47.

3. اکبری، ع.، سلیمانی پاک، س.، و کولیوند، د. (۱۳۹۷). امکان‌سنجی طراحی پیاده‌راه در محور شهری میدان قدس تا میدان تجریش بر اساس عوامل کالبدی، کاربری، ادراکی. تبریز: سومین اجلاس بین‌المللی عمران، معماری و طراحی شهری.

4. ایرانمش، ن. (1388). مناسب‌سازی محیط شهری برای عابران پیاده. تهران: مهندسین مشاور سازه واره نو.

5. بهزادفر، م.، و طهماسبی، ا. (1392). شناسایی و ارزیابی مؤلفه‌های تأثیرگذار بر تعاملات اجتماعی (تحکیم و توسعه روابط شهروندی در خیابان‌های شهری: سنندج). باغ نظر، 25 (10)، 28-17

6. پاکزاد، ج. (1386). راهنمای طراحی فضاهای شهری. تهران: انتشارات شهیدی.

7. پوراحمد، ا.، زنگنه شهرکی، س.، و صفایی رینه، م. (1395). تحلیل نقش پیاده‌راه‌های شهری در ارتقای سرزندگی فضاهای شهری (مطالعۀ موردی: پیاده‌راه 17 شهریور، تهران). پژوهش-های جغرافیایی برنامه‌ریزی شهری، 4(2)، 175-195.

8. جلالی، ن. (۱۳۹۴). نماهای فعال شهری و سرزندگی راه‌ها. سمنان: اولین همایش پژوهش‌های کاربردی در علوم جغرافیایی.

9. حاتمی، ا. عاشوری، ح. (۱۳۹۷). نقش پیاده‌راه‌سازی در سرزندگی فضاهای شهری. تهران: دوازدهمین کنگره ملی پیشگامان پیشرفت.

10. شهرداری اصفهان (1395). موقعیت شهر اصفهان و ویژگی‌های آن، شهرداری اصفهان. بازیابی در 1 فروردین 1395، از https://www.isfahan.ir

11. صادقی، ن. (۱۳۹۴). ارزیابی عوامل مؤثر بر قابلیت پیاده‌مداری و افزایش حضورپذیری شهروندان در پیاده‌راه‌ها به‌منظور احداث پیاده‌راه‌های پایدار شهری مطالعه موردی: خیابان‌های مرکز شهر همدان. تهران: اولین همایش ملی توسعه پایدار شهری.

12. صفری، ح.، و زواره، ن. (۱۳۹۵). تأثیر پیاده‌راه‌های شهری بر تعاملات اجتماعی نمونه موردی خیابان اعلم الهدی رشت. بابل: دومین اجلاس ملی مهندسی عمران، معماری و توسعه شهری.

13. عاشوری، ع. (1389). پیوند منظرین انسان با محیط (بررسی نقش پیاده‌راه در حیات شهر). ماهنامه منظر، 8 (1)، 13-23.

14. عزیزی، ش.، و صفری، س. (۱۳۹۳). ارزیابی ویژگی‌های پیاده‌راه‌های موفق با تکیه بر مفهوم فضاهای منعطف نمونه موردی: خیابان لاله‌زار، گرگان: همایش ملی مهندسی عمران، معماری و مدیریت پایدار شهری.

15. فرامرزی، م.، و شهبازی، م. (۱۳۹۵). بررسی پارامترهای مؤثر بر عامل حضورپذیری در راستای افزایش سرزندگی فضاهای شهری. مشهد: اولین همایش بین‌المللی ایده‌های نوین در معماری شهرسازی جغرافیا و محیط‌زیست پایدار.

16. فروزانی، م.، و وصال، م. (۱۳۹۴). هم پیوندی میان ایمنی، امنیت و سرزندگی رویکردی تازه در طراحی پیاده-راه‌های شهری نمونه موردی: خیابان سعدی مشهد. تهران: اجلاس بین‌المللی پژوهش‌های نوین در عمران، معماری و شهرسازی.

17. قربانی، ر.، و کسری، م. (1389). جنبش پیاده گستری، رویکردی نو در احیاء مراکز شهری، موردمطالعه پیاده‌راه تربیت تبریز. مجله مطالعات و پژوهش‌های شهری و منطقه‌ای، 2 (6)، 21-36.

18. کریمی دهکردی، ف.، و عبدالهی، ع. (1396). ایجاد پیاده-راه برای ارتقاء نشاط و سرزندگی در فضاهای شهری (نمونه موردی: خیابان ملت شهرکرد، حدفاصل میدان 12 محرم تا چهارراه بازار). برنامه‌ریزی فضایی، 7 (1)، 99-81.

19. کوچک پور، ش.، و صفوی، ع. (۱۳۹۵). پیاده‌راه‌های شهری عاملی جهت افزایش سرزندگی (نمونه مورد: خیابان سلمان فارسی شهر اهواز). استانبول: اجلاس بین‌المللی عمران، معماری و منظر شهری.

20. مبهوت، م. و سروش، ف. (۱۳۹۶). بررسی پیاده‌راه‌ها به‌مثابه فضای شهری مطلوب نمونه موردی: حدفاصل میدان بیت‌المقدس تا حرم مطهر رضوی. مشهد: دوازدهمین سمپوزیوم پیشرفت‌های علوم و تکنولوژی کمیسیون پنجم: سرزمین پایدار، معماری و شهرسازی.

21. مورددوان، ر.، و اربابان اصفهانی، آ. (۱۳۹۴). بررسی تأثیر پیاده‌راه‌ها بر فضاهای شهری و کاربری‌ها،. تهران: سومین اجلاس بین‌المللی پژوهش‌های کاربردی در مهندسی عمران، معماری و مدیریت شهری.

22. نیکنام، ع.، و شاطرزاده، ع. (۱۳۹۵). بررسی مؤلفه‌های تأثیرگذار بر بهبود کیفیت پیاده‌راه‌ها با رویکرد تعاملات اجتماعی. تهران چهارمین اجلاس ملی پژوهش‌های کاربردی در مهندسی عمران، معماری و مدیریت شهری، تهران: دانشگاه صنعتی خواجه‌نصیرالدین طوسی.

23. وثوق، ث.، و صفوی، ع. (۱۳۹۷). ساماندهی محورهای پیاده با تأکید بر اصول انسان‌محور مطالعه موردی طراحی پل عابر پیاده فلکه دوم صادقیه. تهران: ششمین اجلاس ملی توسعه پایدار در علوم جغرافیا و برنامه‌ریزی، معماری و شهرسازی.

24. ویسی، ا.، و قیسوندی، آ. (۱۳۹۰). تحلیل و بررسی نقش کاربری و طراحی شهری در نشاط اجتماعی. تهران: اولین اجلاس بین‌المللی دوچرخه شهری.

25. یان، گ. (1389). فضاهای عمومی و زندگی جمعی. ترجمه علی غفاری و محمدصادق سهیلی پور. تهران: دانشگاه شهید بهشتی.

26. یان، گ. (1392). شهر انسانی. ترجمه علی غفاری و لیلا غفاری. تهران: موسسه علم معمار، دانشگاه شهید بهشتی.

27. Cammon, M., & Claudio, D. (2008). Public space the management dimension. New York: Routledge.

28. Fruin, J. (2011). Pedestrians planning and design: Time-saver standards for urban design. New York: McGraw-Hill.

29. Gehl, J. (1987). Life between buildings (J. Koch, trans.). New York, NY: Top.

30. Lamiquiz, P. J., & Lopez-dominguez, J. (2015). Effects of built environment on walking at the neighborhood scale: A new role for street networks by modelling their configurational accessibility?. Transportation Research, 74(2), 148-163.

31. Montgomery, J. (1998). Making a city: Urbanity, vitality and urban design. Journal of Urban Design, 3(1), 93-116.

32. Peiravian, F., Derrible, S., & Ijaz, F. (2014). Development and application of the pedestrian environment index (PEI). Journal of Transport Geography, 39(1), 73-84.

33. Sci, I. J. (2014). Factors affecting the vitality of streets in Downtown Johor Bahru City. Indian Journal of Scientific Research, 7(1), 361-374.

34. Watson, D. (2017). Time-saver standards for urban design. New York: McGraw-Hill Companies.

35. Wey, W. M., & Chiu, Y. H. (2013). Assessing the walkability of pedestrian environment under the transit-oriented development. Habitat International, 38(1), 106-118.

36. Yan, G. (2010). Public spaces and communal living (A. Ghaffari & M. Sadegh Soheilipour, trans.). Tehran: Shahid Beheshti University Publications.

37. Yan, G. (2013). Human city (A. Ghafari & L. Ghafari). Tehran: Shahid Beheshti University Publications.