Analysis of the Issue of Divine Favor in Mullā Ṣadrā’s Transcendental Philosophy

جستارهایی در فلسفه و کلام

Article 3, Volume 46, Issue 1 - Serial Number 92, September 2014, Pages 67-80   

Document Type: Original Article

DOI: 10.22067/philosophy.v46i1.15171

Author

Ali Reza Khajegir^*

Shahrekord University

Abstract

The term Divine favor in Mullā Ṣadrā’s transcendental philosophy means Divine essential knowledge that is the origin of objective actualization of action and the best order. In addition, Divine knowledge is also considered as common between the essential and actual attributes. Therefore, Divine knowledge can be analyzed in terms of essential (Divine knowledge) and actual (the best order). The main questions raised in this article are as follows: First, if we analyze these two aspects of Divine favor, what problems in transcendental philosophy are they related to? Second, how do these two aspects of the meaning of Divine favor are proved in transcendental philosophy? What is obtained from the above analysis is that in view that the Divine favor is in relation with Divine knowledge, it is God-consciousness; and in view that it is in relation with the order of the world of being and its quality, it is a cosmological issue. Consequently, with regard to the relation of this issue to the Divine knowledge, the issue of the quality of Divine knowledge and its levels is proved through the argument of the ultimate simple; and with regard to its relation to the best order and the quality of the world of being as a system, this issue is explicated through the order of Divine actions and the stages of the order of being. This article is intended to analyze and review with the descriptive method the relation of these two aspects of Divine favor with the issues relevant to it in the philosophical system of transcendental philosophy.

Keywords

Divine favor; Divine knowledge; levels of existence; best order; evil

References

قرآن کریم

ابراهیمی دینانی، غلامحسین، قواعد کلی در فلسفه اسلامی، 3ج، مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی، تهران،1370.

ابن سینا، حسین بن عبدالله، اشارات و تنبیهات، شرح خواجه نصیرالدین طوسی، نشر البلاغه، قم،1375.

راغب اصفهانی،معجم مفردات الفاظ قرآن، تحقیق ندیم مرعشیلی، دارالکتب العربی،بیروت،1369.

جوادی آملی، عبدالله، شرح حکمت متعالیه، انتشارات الزهرا، تهران، چاپ اول،1372 .

جوادی آملی، عبدالله، تفسیر موضوعی قرآن کریم، مرکز نشر اسراء، قم،1385.

جوادی آملی، عبدالله، رحیق مختوم، مرکز نشر اسراء، چاپ اول، 1375.

حلی، حسن بن یوسف، کشف المراد، تحقیق حسن حسن زاده آملی، مؤسسه النشر الاسلامی، قم،1415.

سجادی، جعفر، فرهنگ لغات و اصطلاحات عرفانی، کتابخانه طهوری، تهران،1370.

سبزواری، ملاهادی، شرح المنظومه، تعلیق حسن حسن زاده آملی، نشر ناب، قم،1416 .

سبزواری، ملاهادی، شرح دعای صباح، تصحیح نجفقلی حبیبی، انتشارات دانشگاه تهران،1375.

سبزواری، ملاهادی،غررالفرائد، شرح منظومه حکمت، تحقیق مهدی محقق، دانشگاه تهران،1360.

صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم، مفاتیح الغیب، انتشارات مولی، تهران،چاپ دوم،1371.

صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم، الشواهد الربوبیه، ترجمه و تفسیر جواد مصلح، انتشارات سروش،تهران،.1366

صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم،تفسیر سوره اعلی، ترجمه و تعلیق محمد خواجوی، انتشارات مولی،تهران،1363.

صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم، شرح اصول کافی، ج3، مؤسسه مطالعات فرهنگی، تهران، چاپ اول،1370 .

صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم، مبداء و معاد،ترجمه احمد بن محمد اردکانی،مرکز نشر دانشگاهی، تهران،1362.

صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم،الحکمه المتعالیه فی الاسفار العقلیه الاربعه، مکتب المصطفوی، قم،.1368

صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم، تفسیر قرآن کریم، انتشارات بیدار، قم،1374.

صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم،تفسیر آیه مبارکه نور،ت رجمه و تصحیح محمد خواجوی، نشر مولی، 1362.

طباطبائی، سید محمدحسین، نهایه الحکمه، مؤسسه النشر الاسلامی، قم،1378 .

طباطبائی، سید محمدحسین، اصول فلسفه و روش رئالیسم، انتشارات صدرا،تهران،1368.

طباطبائی، سید محمدحسین،المیزان فی تفسیر القرآن، دفتر انتشارات اسلامی، قم،1370 .

نصیرالدین طوسی، ابی جعفر محمد بن محمد، تجرید الاعتقاد، مکتب الاعلام الاسلامی، 1407ق.