Defamiliarization and Foregrounding in the Sura al-Waghi’a

زبان و ادبیات عربی

Article 4, Volume 6, Issue 10, July 2014, Pages 139-165   

Document Type: research article

DOI: 10.22067/jall.v6i10.40966

Author

Houman Nazemian^*

Abstract

Russian formalists made great changes in the literary critics in the 20th Century putting forth subjects like defamiliarization and foregrounding. Their purpose was to establish an independent science for studying literary works. However, they went to extremes so that they laid external factors aside and tried to find literariness solely in the text. Although the holy Quran is not a literary text, every verse and chapter has literary beauties, so that we can study it through different methods. The purpose of this article is to study the Sura al-Waghi'a from the formalist viewpoints of defamiliarization and Foregrounding. This research shows that many of senses and natural phenomena which are ordinary for people, became strange and fore grounded by defamiliarization and over regularization via phonetic, verbal and syntactic parallelism.

Keywords

Holy Qur’an; Sura al-Wagi’a; formalism; defamiliarization; foregrounding

References

قرآن کریم.

ابن منظور، محمد بن مکرم. (1414ق). لسان العرب، بیروت، دارصادر، الطبعه الثالثه.

احمدی، بابک. (1380ش). ساختار و تأویل متن، تهران، نشر مرکز، چاپ نهم.

الجاحظ، عمرو بن بحر. (2003م). الحیوان، تحقیق محمد باسل عیون السود، بیروت، دار الکتب العلمیه، الطبعه الثانیه.

الراغب الاصفهانی، ابوالقاسم الحسین بن محمد. (2005م). المفردات فی غریب القرآن، تحقیق محمد خلیل عیتانی، بیروت: دارالمعرفه، الطبعه الرابعه.

حسن، عباس. (بی تا). النحو الوافی، طهران، ناصر خسرو، الطبعه الثالثه.

درویش، محیی الدین. (1415ق). اعراب القرآن و بیانه، دمشق: دارالارشاد، الطبعه الرابعه.

الزمخشری، محمود.(1407). الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل، بیروت: دارالکتاب العربی، الطبعه الثالثه.

سید قطب. (1412ق). فی ظلال القرآن، بیروت و القاهره، دارالشروق، الطبعه السابعه عشره.

شایگان فر، حمیدرضا. (1380ش). نقد ادبی، تهران، انتشارات دستان، چاپ اول.

شفیعی کدکنی، محمد رضا.(1391ش). رستاخیز کلمات، تهران، نشر سخن، چاپ اول.

شمیسا، سیروس. (1383). نقد ادبی، تهران، انتشارات فردوس، چاپ چهارم.

الصابونی، محمد علی. (1976م). صفوه التفاسیر، مکه المکرمه، مکتبه جده.

صفوی، کورش، از زبان شناسی به ادبیات. (1383ش). ج1: نظم، تهران: سوره مهر، چاپ اول.

صفوی، کورش. (1383ش). از زبان شناسی به ادبیات، ج2: شعر، تهران: سوره مهر، چاپ اول.

طباطبایی، سید محمد حسین.(1374ش). تفسیر المیزان، مترجم: سید محمد باقر موسوی همدانی، قم: دفتر انتشارات اسلامی جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، چاپ پنجم.

طبرسی، فضل بن حسن.(1372ش). مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تهران، انتشارات ناصر خسرو، چاپ سوم.

علوی مقدم، مهیار. (1377ش). نظریه های نقد ادبی معاصر، تهران: سمت، چاپ اول.

عکاشه، محمود.(2005م). التحلیل اللغوی فی ضوء علم الدلاله، القاهره، دارالنشر للجامعات، الطبعه الأولی.

علی الصغیر، محمد حسین. (2000م). الصوت اللغوی فی القرآن، بیروت، دارالمؤرخ العربی، الطبعه الأولی.

فاضلی، محمد.(1388ش). دراسه و نقد فی مسائل بلاغیه هامه، تهران و مشهد، سازمان سمت و دانشگاه فردوسی، چاپ سوم.

فضیلت، محمود. (1390ش). اصول و طبقه بندی نقد ادبی، تهران، انتشارات زوار، چاپ اول.

فوده، علی.(1976م). «الشرط بإن و اذا فی القرآن الکریم»، فصلیه کلیه الآداب، جامعه بغداد.

قرشی، سید علی اکبر. (1371ش). قاموس قرآن، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ ششم.

محمد خلیفه، احمد عبدالمجید. (بی تا). نهایات الآیات القرآنیه بین اعجاز المعنی و روعه الموسیقا، القاهره، مکتبه القاهره.

محمد المطعنی، عبدالعظیم ابراهیم. (1388ش). ویژگی های بلاغی بیان قرآنی، ترجمه سید حسین سیدی، تهران، نشر سخن، چاپ اول.

مصطفوی، حسن.(1360ش). التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب.

مکارم شیرازی، ناصر. (1374ش). تفسیر نمونه، تهران: دارالکتب الإسلامیه، چاپ اول.

یاسوف، احمد. (1388ش). زیبایی‌شناسی واژگان قرآن، ترجمه سید حسین سیدی، تهران، نشر سخن، چاپ اول.