کارکرد‌های موافقت‌نامۀ‌ انتقال دزد دریایی

پژوهش نامه ایرانی سیاست بین الملل

مقاله 7، دوره 8، شماره 2 - شماره پیاپی 16، شهریور 1399، صفحه 171-190   

نوع مقاله: مقالات

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/ijip.v8i2.37288

نویسنده

جواد صالحی^*

دانشیار گروه حقوق دانشگاه پیام‌نور، تهران، ایران،

چکیده

 دولت‌ دستگیرکننده دزد دریایی در دریاهای آزاد تمایل دارد او را با استناد به موافقت‌نامه انتقال دزد دریایی به دولت‎ منطقه‌ای تحویل دهد تا عدالت کیفری نسبت به وی از طریق اعمال اصل صلاحیت جهانی دولت ثالث محقق شود. این در حالی‌ است که دزد دریایی را دولت دستگیرکننده نیز به استناد اصل صلاحیت جهانی بازداشت کرده است و واگذاری آن، واجد چالش‌هایی جدی است. از این حیث، بررسی کارکرد موافقت‌نامه‌ انتقال دزد دریایی با معیارهای مقرر در کنوانسیون حقوق دریاها و اصل صلاحیت جهانی هدف اصلی این نوشتار است که با روش توصیفی مدنظر قرار گرفته است. سؤال اصلی پژوهش این است که کارکرد موافقت‌نامۀ‌‌ انتقال دزد دریایی با اتکا به اصل صلاحیت جهانی و مقررات کنوانسیون حقوق دریاها چیست؟ یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که دولت دستگیرکننده در پرتو اصل صلاحیت جهانی مقرر در ماده 105 کنوانسیون حقوق دریاها مکلف به اعمال صلاحیت کیفری کامل از دستگیری تا مجازات دزد دریایی است. لیکن آن دولت فقط قسمت اول آن را برعهده می‌گیرد و قسمت دوم آن را به دولت منطقه‌ای واگذار می‌کند که با آن دولت موافقت‌نامه‌ انتقال دزد دریایی را تنظیم کرده است. این تقسیم کار در اعمال صلاحیت کیفری از مقررات ماده 100 کنوانسیون حقوق دریاها در ارتباط با تعهد خاص دولت‌های عضو به همکاری در مقابله با دزدی دریایی در دریاهای آزاد نشأت می‌گیرد و تجویز شده است؛ اما با اصول صلاحیت کیفری شخصی، سرزمینی و واقعی در سایر جرائم و قلمروهای دریایی هم‌خوانی ندارد.

کلیدواژه‌ها

موافقت‌نامه‌ انتقال دزد دریایی؛ دولت‌ منطقه‌ای؛ دولت دستگیرکننده؛ اصل صلاحیت جهانی؛ کنوانسیون حقوق دریاها

مراجع

References

Agreement between the European Union and Mauritius (2011). No. OJEU L 254/3.

     Agreement between the European Union and the United Republic of Tanzania on the conditions of transfer of suspected pirates and associated seized property from the European Union-Led Naval Force to the United Republic of Tanzania (2014).

Bevilacqua, G. (2014). Transfers of piracy suspects, a crucial element of the regional prosecution strategy in light of international law of the sea, in Eva, M.; Gomez, V., & Cinelli, C. (eds.), Regional strategies to maritime security: a comparative perspective; second marsafenet volume regional strategies, Valencia, 213-228.

Etzioni, A. (2010). Somali pirates: an expansive interpretation of human rights. Texas Review of Law and Politics, 15(1), 39-60.

European convention for the protection of human rights and fundamental freedoms (1950).

Exchange of letters between the European Union and Kenya on the conditions and modalities for the transfer of persons suspected of having committed acts of piracy and detained by the EUNAVFOR (2009). No. OJEU L79/52.

Exchange of letters between the European Union and Seychelles (2009). No. OJEU L 315/37.

Geiss, R., & Petrig, A. (2011). Piracy and armed robbery at sea; the legal frameworkfor counter-piracy operations in somalia and the gulf of aden, Oxford scholarship online.

Ghasemi, Gh., & Setayeshpur, M. (2019). International community’s acts to confronting modern piracy. Iranian Research Letter of International Politics, 7(2), 217-238. (in Persain).

International maritime organization convention for the suppression on unlawful acts against the safety of maritime navigation (1988).

Kazemi, S., & Heidari, S. (2019). Trial of piracy defendants in the international criminal court (ICC). International Studies Journal, 16(2), 49-69. (in Persian).

Kelley, P. R. (2011). Unclos, but no cigar: overcoming obstacles to the prosecution of maritime piracy. Minnesota Law Review, 95(6), 2285-2317.

Kontorovich, E. (2010). A guantanamo on the sea: the difficulty of prosecuting pirates and terrorists. California Law Review, 98(1), 243-275.

Mauritius piracy and maritime violence Act, 2011.

Muneesamy, J. N. (2013). Counter-piracy state practice in mauritius, in; Andreoene, G.; Bevilacqua, G.; Cataldi, G., & Cinelli C. (eds.), Insecurity at sea: piracy andother risks to navigation, Giannini editore, 173-180.

Poorbafrani, H.; Omidi, A., & Gholizadeh, B. (2017). Analyzing the legal doctrine on necessity of equaling modern piracy with terrorism (with emphasis on piracy off the coast of somalia). Journal of Legal Studies, 9(2), 27-50. (in Persain).

Roach, J. A. (2010). Countering piracy off somalia: international law and international institutions. American Journal of International Law, 104(3), 397-416.

Sajjadpour, M. K., & Abdolhoseini, A. (2018). Iran and the security threat of piracy. Journal of Foreign Policy, 31(3), 7-36. (in Persain).

Salehi, J. (2018). Jurisdiction in the international law of the sea in conflict between right to protection of offshore facilities and freedom of navigation. Journal of Oceanography, 8(32), 21-30. (in Persain).

Salehi, J. (2020). Provisional measures and its implications in the international tribunal on the law of the sea’s judicial procedure; a manifestation of the defendant’s human rights considerations with respect to the victim’s requirements. Journal of Comparative Law Review, 11(1), 171-190. (in Persain).

United nations secretary general (2019). Report of the united nations secretary general on the situation with respect to piracy and armed robbery at sea off the coast of somalia.

United nations security council (2010). Res 1950, UN Doc. S/RES/1950.

United nations security council (2011a). Res 2015, UN Doc. S/RES/2015.

United nations security council (2011b). Report of the special adviser to the secretary general on legal issues related to piracy off the coast of somalia, UN Doc. S/2011/30.

United nations security council (2012). Res 2077, UN Doc. S/RES/2077.

United nations security council (2013). Res 2125, UN Doc. S/RES/2125.