Investigating the derivation and applications of education and lordship in the Qur'an to investigate the concept of Quranic education

علوم قرآن و حدیث

Article 2, Volume 52, Issue 1 - Serial Number 104, June 2020, Pages 25-48   

Document Type: Research Article

DOI: 10.22067/naqhs.v52i1.63286

Author

Ayub akrami^*

Assistant Professor at Ferdowsi University of Mashhad

Abstract

The term "Lord and Lordship" is one of the most widely used concepts in the Holy Quran. The analysis of this term’s applications in the Qur'an and its association with education in its technical meaning, as well as the origin of the term education play a vital role in the realization of education concept in the Holy Qur'an.
 This paper, by exploring the views of lexicographers and exegetes of the Holy Quran and citing 1- Quranic applications of lordship and education and the assumption of their derivation from different roots (Rabab, Rab, and Rabu), 2- Overlapping and shared semantic field of these terms, and 3- Collocation of concepts and terms pertained to the educational culture of the Qur'an, which are essential to ascertain the true meaning of "education" and its stages, aims to present them as a prelude to the theory and concept of Qur'anic education. In conclusion, a concept of education is obtained, which informed by its process, channels and stages, originates from the notions of correction, growth and development. It is interpreted based on the root "Rabu" in light of the implications of the word "Lord", namely sustained and all-encompassing providence and lordship in all elements and manifestations of existence, especially human beings.

Keywords

education; lordship; collocation; overlap; Quran; converging words of education

References

1- ابن‌فارس، احمد بن فارس، معجم مقاییس اللغه، تحقیق؛ عبدالسلام محمد هارون، قم، مکتب الاعلام الاسلامی، 1404 ق.

2- ابن‌منظور، محمد بن مکرم، لسان‌ العرب، بیروت، دارصادر، 1414 ق.

3- ابوالفتوح رازی، حسین بن علی، روض‌الجنان و روح الجنان فی تفسیر القرآن، مشهد بنیاد پژوهشهای اسلامی، 1371.

4- آلوسی، محمود بن عبدالله، روح‌المعانی فی تفسیر القرآن العظیم و سبع‌المثانی، بیروت، دارالکتب العلمیه، 1415 ق.

5- باقری، خسرو، نگاهی دوباره به تربیت اسلامی، تهران، انتشارات مدرسه، 1388.

6- بلاغی، محمد جواد، آلاء الرحمن فی تفسیر القرآن، قم، بنیاد بعثت، 1420 ق.

7- جوادی آملی، عبدالله، فطرت در قرآن، قم، مرکز نشر اسراء، 1379.

8- خطیب، محمد شحات، اصول التربیه ‌الاسلامیه، ریاض، دارالخریجی، 1415 ق.

9- خلیل ابن احمد، العین، تحقیق مهدی مخزومی و...، قم، دارالهجره، 1405 ق.

10- خمینی، روح‌الله، تفسیرسوره حمد، تهران، چاپ سوم، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، 1376.

11- خوری الشرتونی، سعید، اقرب ‌الموارد فی فصح العربیه و الشوارد، بیروت، مطبعه مرسلی الیسوعیه، 1889 م.

12- راغب، حسین ابن محمد، المفردات فی غریب القرآن، بی‌جا، دفتر نشر کتاب، 1404 ق.

13- رفسنجانی (هاشمی)، اکبر، تفسیر راهنما، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، 1378.

14- رفیعی، بهروز، آراء دانشمندان مسلمان در تعلیم و تربیت و مبانی آن (دفتر سوم امام محمد غزالی) تهران، سمت، 1381.

15- سیف، علی‌اکبر، روان شناسی پرورشی، تهران، انتشارات آگاه، چاپ هفدهم، 1376.

16- طباطبائی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، موسسه الاعلمی للمطبوعات، 1394 ق.

17- طبرسی، فضل بن حسن، مجمع ‌البیان، بیروت، داراحیاء التراث العربی، 1379.

18- طریحی، فخرالدین بن محمد، مجمع ‌البحرین، تحقیق سیداحمد حسینی، تهران، منشورات مکتبه المرتضویه، 1395 ق.

19- طوسی، محمد بن حسن، التبیان فی تفسیر القران، بیروت، داراحیاءالتراث العربی، بی تا.

20- فضل‌الله، محمدحسین، من وحی القران، بیروت، دارالملاک للطباعه و النشر، 1419 ق.

21- قشیری، عبدالکریم، لطایف الاشارات، مصر، الهیئه المصریه العامه للکتاب، چاپ سوم، بی‌تا.

22- قطب، محمد، روش تربیتی اسلام، ترجمه محمدمهدی جعفری، تهران، موسسه مطبوعاتی فراهانی، 1345.

23- محمدی ری شهری، محمد ودیگران، موسوعه العقائد الاسلامیه، جلد 4، قم، انتشارات دارالحدیث، 1388.

24- مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، تهران، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، 1360.

25- مطهری، مرتضی، فطرت، تهران، انجمن اسلامی دانشجویان دانشکده مهندسی،1362.

26- مکارم شیرازی، ناصر و دیگران، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، 1374.

27- مودودی، ابوالاعلی، المصطلحات الاربعه فی القرآن الکریم، مصر، دارالتراث العربی، بی‌تا.

28- واعظ زاده خراسانی، محمد ودیگران، المعجم فی فقه لغه القرآن وسر بلاغته، جلد 22، مشهد، بنیاد پژوهشهای اسلامی آستان قدس رضوی، 1392.