The Study of Phonetic Stylistics in the Sermons of Nahj al-Balagha

زبان و ادبیات عربی

Article 5, Volume 8, Issue 15, September 2016, Pages 123-156   

Document Type: research article

DOI: 10.22067/jall.v8i15.48320

Author

mohammad ghafouri^*

Abstract

Extended Abstract
1- Introduction
Stylistics is a realm of literature that is used as a means to evaluate the value of literary works. The knowledge of stylistics provides a ground upon which the effect of a work of its readers can be assessed with reference to linguistic features and the literary prowess and expertise of the author. The unique stylistic features serve as a factor that distinguishes a work of literature from others. In other words, such stylistic features can be seen as the identity of a text that sets it apart from similar works of literature.
2- Theoretical Framework
One of the important issues that is considered in stylistic analysis of a literary work is the analysis of phonetic features of the text language or its phonetic style. Phonetic stylistics deals with the value and application of sounds and their aesthetic effect and role in the speech style. It yields clear and concrete results with regard to the analysis of music in the poetry or prose as well as the literary style of the author (Fotouhi, 2012).
Sermons of the Nahj al-Balaghe exemplify a religious text that is worthy of analysis in terms of phonetic stylistics, for one of its striking stylistic features is lexical and musical arrangement of words or musical elements. This paper is an attempt to study the phonetic style of sermons of Nahj al-Balaghe, hoping to make artist and literature readers more familiar with the phonetic style of Amir al-Momenin and thereby shed further light on its aesthetics and values to offer a new insights about these sermons.
3- Method
In this paper, a descriptive analytical method based on a reference to sermons of Nahj al-Balaghe (the version translated by Dashti) has been adopted.
4- Results and Discussion
One factor that marks the distinction between different styles is the phonetic or musical level that contributes to the beauty and impact of a text.
The analysis of phonetic style of texts helps appreciate their nature and discover their beauty. Moreover, it contributes to exploring emotional and spiritual reactions intended by the author by using specific sounds and music, because it is obvious that sound is a manifestation of inner feelings, and passivity naturally leads to the diversity of sound and voice (Al-Rafei, 1997). In other words, the inner emotions of the author have enabled him to exploit particular sounds and words to create a musical effect that magnifies the impact of the work on its readers (Salih, 2003).
Through an analysis of a work of literature at phonetic level, one can evaluate the performance of the writer or creator of the work, as sounds offer huge expressive potentials; therefore, sounds, songs, their extent and intensity, continuity and repetition, and intervals of silent letters possess immense capacities in terms of expression (Fazl, 1998).
Among phonetic elements that play a pivotal role at this linguistic level and contribute to the emergence of outstanding style of speech are external music, which is judged from the meter and rhyme in poetry, and internal music, which is assessed based on the application of literary devices such as Saj (parallel, balanced, etc.), puns (incomplete, derivative, etc.), and repetition and internal music, which are evaluated by means of conflict and contrast in the text (Shamisa, 1995).
In the study of phonetic stylistics of sermons of Nahj al-Balaghe, we deal with features that are conspicuously manifested in sermons, bestow prominence to the words of Imam and give it a particular form that is distinctive from normal speech and standard language. These features include: rhyme, pun, inner rhyme and music, repetition, contradiction and contrast.
5- Conclusion
The analysis of the phonetic stylistics of sermons of Nahj al-Balaghe suggests that rhyme, pun, inner music (phonotactics), repetition (letters and words), conflict and contrast are prominent phonetic manifestations in the sermons of Nahj al-Balaghe. Meanwhile, Saj and puns have relatively higher frequency than other elements. The music arising from any of these phonetic elements not only adds to the melody and capturing of the minds and thoughts of the audience, but also allows inference of meanings and implicit concepts of the sermons. In other words, Imam Ali (AS) utilizes the music of words in a way that each of these words serve as a symphony and orchestra that touches the strings of heart and inspire a wave of exhilaration, delight or apprehension in the hearts and takes away their fatigue. Besides, it contributes to the evocation of meanings intended by Imam Ali (AS). This play of the music and intended concepts have bestowed striking harmony to the sermons and reinforced the internal coherence of the text.

Keywords

Phonetic stylistics; Nahj al-Balagha; Sermons; Polyphonic elements

References

1- ابن جنی، ابی الفتح عثمان (1990م)؛ الخصائص، تحقیق محمد علی النجار، دارالشؤون الثقافیة، بغداد.

2- ابن عاشور، محمد الطاهر (بی‌تا)، موجز البلاغة، الطبعة الأولی، المطبعة التونسیة، تونس.

3- أبو الوفاء، علی الله بن علی (2003م)؛ القول السدید فی علم التجوید (بروایۀ حفص عن عاصم)، چاپ اول، دار ابن حزم، بیروت.

4- ابو زید، نصر حامد (1380ش)؛ معنای متن، پژوهش در علوم قرآن، ترجمه‌ی مرتضی کریمی‌نیا، انتشارات طرح نو، تهران.

5- الأزهری، ابو منصور محمد بن أحمد (1967م)؛ تهذیب اللغة، الدار المصریة للتألیف و الترجمه، مصر.

6- أنیس، إبراهیم (1973)؛ الأصوات اللغویة، دار المعارف، مصر.

7- بشر، کمال (1971)؛ دراسات فی علم اللغة، الطبعة الثانیة، دارالمعارف، مصر.

8- بلقاسم، دفة (2009)؛ نماذج من الإعجاز الصوتی فی القرآن الکریم دراسة دلالیة، جامعة خیضر، الجزائر.

9- بن ادریس، عمر خلیفة (1997)؛ البنیة الإیقاعیة فی شعر البحتری «دراسة نقدیة تحلیلة»، رسالة دکتوراه، حامعة الإسکندریة، مصر.

10- بیاتی، حمید سنا (2007)؛ التنغیم فی القرآن الکریم دراسة صوتیة. بغداد: مرکز إحیاء التراث العلمی.

11- بیگلری، حسن (1366)؛ سر البیان فی علوم القرآن، نشر سنائی، تهران.

12- تفتازانی، سعدالدین (1385)؛ شرح المختصر، چاپ دوم، اسماعیلیان، قم.

13- الجندی، علی (1954)؛ فن الجناس، دارالفکر العربی، القاهره.

14- خلیلی جهانتیغ، مریم (1384)؛ «نگاهی کوتاه به صبغه‌ی هنری کلمات قصار حضرت علی (ع) در نهج البلاغه»، مجله زبان و ادبیات فارسی دانشگاه سیستان و بلوچستان، سال چهارم. صص61 ـ 77 .

15- دشتی، محمد (1379)؛ ترجمه‌ی نهج البلاغه، چاپ سوم، مؤسسه فرهنگی انتشاراتی حضور، قم.

16- الرافعی، مصطفی صادق (1997)؛ اعجاز القرآن و البلاغة النبویة، الطبعة الأولی، دارالمنار، القاهره.

17- رُمّانی، علی بن عیسی (بی‌تا)؛ النکت، تصحیح: محمد خلف الله و محمد زغلول سلام، دارالمعارف، مصر.

18- زرقه، احمد (1993)؛ اسرار لحروف اصول اللغة العربیة، الطبعة الأولی، دار الحصاد للنشر، دمشق.

19- سعران، محمود (بی‌تا)؛ علم اللغة مقدمة للقارئ العربی، دارالنهضة للطباعة والنشر، بیروت.

20- شفیعی کدکنی، محمدرضا (1384)؛ موسیقی شعر، چاپ هشتم، آگاه، تهران.

21- شمیسا، سیروس (1374)؛ کلیات سبک شناسی، چاپ سوم، انتشارات فردوس، تهران.

22- شیرازی، احمد امین (1372ش)؛ آئین بلاغت، چاپ سوم، قم.

23- صالح، رفیق أحمد معین(2003). دراسة اسلوبیة فی سورة مریم، رسالة الماجیستر، جامعة النجاح الوطنیة، نابلس.

24- الصباغ، رمضان (2001)، فی نقد الشعر العربی المعاصر دراسة جمالیة، الطبعة الأولی، دارالوفاء، مصر.

25- الطّیب، عبد الله (2000)، المرشد فهم اشعار العرب و صناعتها، دارالفکر، بیروت.

26- عباس، حسن (1998)؛ خصائص الحروف العربیۀ و معانیها، اتحاد الکتاب العرب، دمشق.

27- العسکری، ابو الهلال (1319)؛ الصناعتین، مطبعة محمود بک، آستانه.

28- غریب، رز (1378). نقد بر مبانی زیبایی شناسی و تأثیر آن در نقد عربی، ترجمه‌ی نجمه رجائی، دانشگاه فردوسی.

29- فتوحی، محمود (1390)؛ سبک‌شناسی نظریه‌ها رویکردها و روش‌ها، چاپ‌اول، نشر سخن، تهران.

30- الفراهیدی، ابن احمد (بی‌تا)؛ کتاب العین، تحقیق عبد الحمید هنداوی، دارالکتب العلمیة، بیروت.

31- فضل، صلاح (1998)؛ علم الاسلوب و مبادئه و اجراءاته، الطبعة الأولی، دار الشروق، القاهرة.

32- قاسمی، حمید محمد(1387)؛ جلوه‌هایی از هنر تصویر آفرینی در نهج البلاغه، انتشارت علمی و فرهنگی، تهران.

33- القلقلیة، عبده العزیز (1992)؛ البلاغة الإصطلاحیة، الطبعة الثانیة، دارالفکر العربی، بیروت.

34- کتانه، فتحی احمد (1999)؛ دراسة الاسلوبیة فی شعر ابی الفراس الهمدانی، رسالة الماحیستر، جامعة النجاح الوطنیه، الفلسطین.

35- الملائکه، نازک (1983)، قضایا شعر المعاصر، الطبعة الثامنة، دار العلم للملایین، بیروت.

36- نحله، محمود احمد (1981)، لغة القرآن الکریم فی جزء عمّ، دار النهضة العربیة، بیروت.

37- ولک، رنه (1370)؛ چشم اندازی از هنر و ادبیات، ترجمه غلامحسین یوسفی و محمد تقی صدقیانی، انتشارات معین، تهران.

38- هدارة، محمد مصطفی (1990)؛ فی النقد الحدیث، الطبعة الأولی. دارالکتب، بیروت.

39- یاقوت الحموی، شهاب الدین ابو عبدالله (2006)؛ معجم الأدباء، دار إحیاء التراث العربی، بیروت.