Semantic Application of Allah Allah syntax in Arabic and Persian contexts

زبان و ادبیات عربی

Article 2, Volume 9, Issue 17, August 2017, Pages 131-155   

Document Type: research article

DOI: 10.22067/jall.v8i17.58707

Author

Sayyed Hossain Sayyed Mosavi^*

Ferdowsi University of Mashhad

Abstract

Extended Abstract
1. Introduction
Allah Allah syntax has many uses in Arabic and Persian literature. Although its appearance is the same in all cases, but its meaning is different in various situations. Its semantics recognition helps significantly to understand the contexts that this syntax has been used in them. Does this syntax have only one meaning or are there different meanings for it? How can different meanings be achieved? Its various meanings can be achieved by analytical and citation / referential investigation and with the induction of its application.
Allah is driven from the root of the word Elah means the God and the object that is worshiped. Some people believe that Allah has been driven from Aleh in the form that it's Hamzeh (the Arabic consonant Alef marked) has been removed, and Alef and Lam have been used on it and has been special to God. Some also know it has been driven from Aleh means distraction and wandering/ astonishment, therefore, Allah is referred to a creature that mankind is wandering and astonished in his cognition. Some people also believe that Allah has been driven from Valeh that his creations are passionate, astonished and enthusiastic in his way. Some also believe that it has been driven from the Lalah term in the meaning covered by the sights/eyes. Because it is covered by the sights of the beings, it is both first and last, both conscience and apparent.
2. Methodology
The Allah term is called for God as the Glory/ dignity term because the greatness / supreme majesty of God is superior to that which cannot be described. The literal term is an intrinsic subject that contains all the attributes of beauty and glory.
Allah is one of the common invocations of God used by all people, including mystics and scholars; the first and the most common invocation of God is Allahu Akbar (God is big) which is mentioned 34 times after completing the prayers in the Tasbihat ( praises) of Hazrat Fatima (AS) .
Discussion 3.
The mystics, the devotees and the eremitic usually tell repeatedly this invocation of God since it is the best and the most comprehensive name among all the names of God; although reciting the term Allah is not the only way of praising God and but includes also the feeling of God's presence in all aspects of human life ranging from thought, speech, and deed. In the Qur'an, God says to Hajjiān: Faeza Ghozatkom Manaskakom Fazkoro Allah Kazekrekom Abaakom Av Ashada Zekran (Baqarah 200)
He has the same interpretation about Friday prayers that: Faeza Ghoziyat Alsalato Fantashero Fi Alarz va Abtagho Men Fazl Allahe Va Azkaro Allah Kashiran Laalakom Toflehona (Jomeh: 10( And when the prayer has been concluded, disperse within the land and seek from the bounty of Allah, and remember Allah often that you may succeed.
Results & Conclusion 4.
Allah Allah syntax comes in different states with regard to the disquisition and research that have been conducted in Persian and Arabic contexts and its meaning can be summarized in the following cases by research and disquisition of various uses/applications in the Hadiths, Arabic, literary and mystical contexts:
1. Warning and alert like: Abraham Adham: Allah Allah Fi Hazeh Alarvah Va Albadan Alzaief Fear God's punishment of these weak spirits and souls and weak bodies.
Allah Allah Ya Omr Fi Zaleka Faenak Toshak En Ajtarat Ala Zaleka En Yoti Beka Saghiran Zalalialn Eulogization like: Zubair's son in the sermon of Hajj: Allah Allah Fi Ayamekom Haze Fanaha Ayam Taghfar Fiha Al Zonob In God’s name, in God’s name,Sell and buy at once, give a drop and take a sea which is full of pearls.
Faalh Allah Fi Elm va Allah Allah Fi Alaghl Truly, the light of intellect and reason is not extinguished by any objections and nobody is permitted to decrease science and knowledge
2. Swear: Allah Allah Adaa Allah Taali Li , I swear you to God to pray for me. Allah, Allah, In God’s name, a poor person after me Do not use/employ him with his own greed.
3. Warning: A king advises his children: ... But Allah Allah, do not go that cast and do not gather round it up. Allah Allah, do not look at the sun directly because it makes your eyes and insight dark and then you cannot see anything. It has been narrated that a man told Ma'moun.
4. Allah Allah Fi Ashabe Alakhbar Faenahom Ghom An Otoa Kazebo va Hermova Kazeboa ". Oh Amir Momenan, fear the informers, because they are a group of people who lie if they are forgiven and again lie, if they are not, because if they are donated something, they will praise it. While they say lie, and if they become deprived, they blame while they say lie.
5. Surprise and wonder like: Abu al-Hossein Nouri -Allah Allah From the word of Mighty God va En Man Shaye Ala Yasbaho Behamdeh Va Laken La Tofaghhona Tasbihom .
6. Allah Allah, that nowadays walking in the right direction is so hard. No tears, no yellow faces, Allah Allah, what a painlessness person you are.
7. Exclamation, emphasis, etc.: Allah Allah Fi Bayt Rabokom , use Allah Allah for the house of Your God.Allah Allah Fi Zariyah Nabikom , consider Allah Allah for the children of your prophet Ayohal Nas Allah Allah Fi Ahle Bayti .... O ‘people consider the God, about my five Holy Ones Azkorkom Allah Fi Ahle Beyt .The Holy Prophet (PBUH) is like a kind father who advises his children: Allah, Allah,Fi Haghe Aoladi . Ibn Meymon has considered Allah Allah in terms of call and Allah as proclaimed like Moses Moses, Ibrahim Ibrahim.

Keywords

Allah Allah; Syntax; Semantic; Application

References

1. قرآن کریم

2. سید رضى،‏ محمد بن حسین. (1414ق). نهج ‏البلاغه. تصحیح صبحى‏صالح. قم: دارالهجرة.

3. ابن بابویه، محمد بن على‏. (1378ق‏). عیون أخبار الرضا علیه السلام‏. تحقیق و تصحیح مهدی لاجوردى. چاپ اول‏. تهران: جهان‏.

4. ابن جوزی، أبو الفرج عبد الرحمان بن علی. (1991م ‏1422ق). صید الخاطر. چاپ پنجم. جدة: ابن جوزى.

5. ابن طاووس، على بن موسى. (1420ق). طرف من الأنباء و المناقب. تحقیق و تصحیح عطار قیس.‏ چاپ اول. مشهد: تاسوعا.

6. ابن عصفور، على بن مؤمن. (بی تا). شرح جمل الزجاجی‏. چاپ اول. بیروت- لبنان‏: دار الکتب العلمیة.

7. ابن عقیل، عبد الله بن عبد الرحمن. (بی تا). شرح ابن عقیل. تحقیق عبدالحمید. محمد محیى الدین‏. چاپ دوم. بی جا: بی نا.

8. ابن محیى، عبد الله قطب. (1384). مکاتیب عبد الله قطب. چاپ اول. قم: قائم آل محمد.

9. ابن میمون. (1972م). دلالة الحائرین. بی جا. بی نا.

10. ابو نعیم احمد بن عبد الله الاصبهانى، حلیة الاولیاء و طبقات الاصفیاء. چاپ اول. قاهرة: دارام القراء.

11. ابیارى، ابراهیم. (1405 ه.ق). الموسوعة القرآنیة. چاپ اول. قاهره: موسسة سجل العرب.

12. امام خمینى، سید روح الله (س). (بی تا). صحیفه امام‏. تهران: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینى (س).

13. افلاکى، احمد بن اخى ناطور. (1959م). مناقب العارفین. چاپ اول. آنکارا: بى نا.

14. الباقلانى‏، ابو بکر محمد بن الطیب. (1422 / 2001). الإنتصار للقرآن‏. چاپ اوّل‏. عمان / بیروت‏. دار الفتح / دار ابن حزم‏.

15. بهایى، محمد بن حسین. (1403ق). الکشکول. چاپ اول. بیروت: أعلمی.

16. -------------------. (1372 ه.ش). کلیات اشعار و آثار فارسى. به تصحیح و مقدمه غلامحسین جواهرى. چاپ سوّم، تهران: کتابفروشى محمودى.

17. تفتازانى، سعد الدین. (1409ق). شرح المقاصد. چاپ اول. قم. افست.

18. تهرانی، سید محمد حسین. (1418ق). امام شناسى. چاپ دوم. مشهد: علامه طباطبایى.

19. ---------------------. (1423ق). معاد شناسى. چاپ یازدهم. مشهد: ملکوت نور قرآن.

20. جامى، عبد الرحمن. (1858). نفحات الأنس. کلکته. مطبعه لیسى.

21. جوهرى، اسماعیل بن حماد. (بی تا). الصحاح‏. تحقیق و تصحیح: عطار، احمد عبد الغفور. بیروت: دار العلم للملایین‏.

22. حافظ شیرازى، خواجه شمس الدین محمد. (1385). دیوان حافظ. تحقیق تصحیح محمد قزوینى و قاسم غنى‏. چاپ چهارم. تهران: زوار.

23. حسن زاده آملى، حسن. (1381). هزار و یک کلمه. چاپ سوم. قم: بوستان کتاب.

24. حسینى طهرانى، هاشم‏. (1364ش). علوم العربیة. چاپ دوم. تهران: مفید.

25. حلاج، حسین بن منصور. (2006م). اخبار الحلاج او مناجیات الحلاج. چاپ اول. دمشق: التکوین.

26. الخرکوشى، ابو سعد عبد الملک بن محمد. (1427ق). تهذیب الاسرار فى اصول التصوف. چاپ اول. بیروت: دار الکتب العلمیة.

27. خرمشاهی، بهاء الدین. (1366ش). حافظ نامه. بخش دوم. چاپ اول. تهران: سروش.

28. راغب اصفهانى، حسین بن محمد. (1374 ش). ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن. سید غلامرضا خسروى الحسینى‏. چاپ دوم. تهران: مرتضوی.

29. الزرکشى، محمد بن بهادر. (1410 ه.ق). البرهان فى علوم القرآن. تحقیق ذهبى. جمال حمدى‏؛ کردى، ابراهیم عبدالله‏؛ مرعشلى، یوسف عبدالرحمن‏. چاپ اول. بیروت: دار المعرفة.

30. سبحانى، جعفر، الأضواء على عقائد الشیعة الإمامیة. قم‏: مؤسسه امام صادق (ع)‏.

31. سلطان ولد، بهاء الدین. (1376). انتها نامه. تحقیق و تصحیح محمد على خزانه دار لو. تهران: روزنه.

32. سیرافى، حسن بن عبد الله. (بی تا). شرح کتاب سیبویه‏. تحقیق على سید تحقیق مهدلى، احمد حسن‏. چاپ اول‏. بیروت: دار الکتب العلمیة.

33. سیوطى، عبدالرحمن بن ابى‏بکر. (1421 ه.ق). الإتقان فی علوم القرآن. تحقیق زمرلى، فواز احمد. چاپ دوم. بیروت: دار الکتاب العربی.

34. ------------------. (بی تا). معترک الاقران فى اعجاز القرآن. تحقیق بجاوى، على محمد. چاپ اول. بیروت: دار الفکر العربی.

35. شرفى، احمد بن محمد بن صلاح. (1411ق). شرح الأساس الکبیر. چاپ اول. صنعاء.

36. شیروانى، زین العابدین. (1361). ریاض السیاحة. چاپ اول. تهران: سعدى.

37. طالقانى، سید محمود. (1362ش). پرتوى از قرآن. چاپ چهارم. تهران: شرکت سهامى انتشار.

38. طباطبایى، محمد حسین. (1390 ه.ق). المیزان فی تفسیر القرآن. چاپ دوم. بیروت: مؤسسة الأعلمی للمطبوعات.

39. -------------------. (1374 ش‏). تفسیر المیزان‏. ترجمه موسوى همدانى. سید محمد باقر. قم: جامعه‏ مدرسین حوزه علمیه قم‏.

40. الطرطوشی المالکی، أبو بکر محمد بن محمد. (1415ق). سراج الملوک. چاپ اول. ریاض: طرطوشى.

41. عاملى، جعفر مرتضى. (1430ق). الصحیح من سیرة الإمام علی علیه السلام. چاپ دوم. بیروت: المرکز الاسلامی للدراسات.

42. عباس، حسن. (1367ش). النحو الوافی مع ربطه بالأسالیب الرفیعة و الحیاة اللغویة المتجددة. چاپ دوم. تهران: ناصر خسرو.

43. علوى مقدم، محمد. (1372ش). در قلمرو بلاغت. (مجموعه‏اى از مقاله‏ها، پژوهش‌ها، نقدها و بحث‌هاى بلاغى و تفسیرى‏). چاپ اول. مشهد مقدس: آستان قدس رضوى.

44. غزالى، ابو حامد محمد. (بی تا). إحیاء علوم الدین. چاپ اول. بیروت: دار الکتاب العربی.

45. -----------------. (1383). کیمیاى سعادت. چاپ یازدهم. تهران: علمى و فرهنگى.

46. فاکهى، عبد الله بن محمد احمد. (بی تا). کشف النقاب عن مخدرات ملحة الإعراب. چاپ اول. بیروت: مؤسسة التاریخ العربی.

47. فروزانفر، بدیع الزمان. (1366). زندگانى مولانا جلال الدین محمد (مولوى). چاپ پنجم. تهران: زوار.

48. فرید المزیدى، احمد. (1427ق). الإمام الجنید. چاپ اول. بیروت: دار الکتب العلمیة.

49. فیومى، احمد بن محمد. (بی تا). المصباح المنیر. چاپ دوم. قم‏: موسسه دار الهجرة.

50. قاضى عیاض، ملا على قارى. (1421ق). شرح الشفاء. چاپ اول بیروت:

51. قرائتى، محسن‏. (1383ش). تفسیر نور. چاپ یازدهم. تهران: مرکز فرهنگى درس هایى از قرآن‏‏.

52. قریشى آثارى، شعبان بن محمد. (بی تا). لامیة فی النحو. تحقیق ناجى هلال.‏ چاپ اول‏. بیروت:‏ عالم الکتب‏.

53. القشیرى، ابوالقاسم عبد الکریم. (1374). رساله قشیریه. ترجمه ابوعلى عثمانى. چاپ چهارم. تهران: علمى و فرهنگى.

54. قیصری، داود بن محمود. (1387). مقدمه شرح قیصری بر فصوص الحکم. ترجمه سید حسین سید موسوی. چاپ اول. تهران: حکمت.

55. کربلایى، شیخ جواد. (بی تا). الأنوار الساطعة فى شرح الزیاره الجامعة. چاپ اول. قم: دار الحدیث.

56. کلاباذى، ابو بکر محمد بن ابراهیم. (1933م). التعرف لمذهب التصوف. چاپ اول. مصر: مطبعة السعادة.

57. کلینى، محمد بن یعقوب بن اسحاق‏. (1429 ق). الکافی. تحقیق و تصحیح دارالحدیث. چاپ اول. قم: دار الحدیث‏.

58. لیثى واسطى، على بن محمد. (1376ش). عیون الحکم و المواعظ. تحقیق و تصحیح حسنى بیرجندى، حسین‏. چاپ اول. قم: دار الحدیث.

59. مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى. (1402ق). بحار الأنوارالجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار. چاپ دوم. بیروت: دار إحیاء التراث العربی.

60. مرعشى، قاضى نور الله. (1409ق). إحقاق الحق و إزهاق الباطل. چاپ اول. قم: بی‌نا.

61. مصطفوى، حسن‏. (بی تا). التحقیق فى کلمات القرآن الکریم‏. بیروت- قاهره- لندن: دار الکتب العلمیة- مرکز نشر اثار علامه مصطفوی‏.

62. مطرزى، ناصر بن عبدالسید. (1979م). المغرب فى ترتیب المعرب. تحقیق و تصحیح فاخورى، محمود/ مختار، عبدالحمید، چاپ اول حلب. مکتبه اسامه بن زید.

63. مکى، ابو طالب. (1417ق). قوت القلوب فى معاملة المحبوب. چاپ اول. بیروت: دار الکتب العلمیة.

64. مولانا، جلال الدین محمد بلخى. (1373). مثنوى معنوى. چاپ اول. تهران: وزارت ارشاد اسلامى.

65. میر سید حامد حسین. (1366 ش). عبقات الأنوار فی إمامة الأئمة الأطهار. چاپ دوم. اصفهان.

66. ناظر الجیش، محمد بن یوسف. (بی تا). شرح التسهیل المسمى تمهید القواعد بشرح تسهیل الفوائد. چاپ اول. قاهره. مصر: دار السلام.

67. نورى، حسین بن محمد تقى. (1408ق). مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل. تحقیق و تصحیح مؤسسة آل البیت علیهم السلام. چاپ اول. قم:‏ مؤسسة آل البیت علیهم السلام.

68. هاشمى خویى، میرزا حبیب الله/ حسن زاده آملىٍ، حسن و کمره اى، محمد باقر. (1400ق). منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة و تکملة منهاج البراعة. چاپ چهارم. تهران: مکتبة الإسلامیة.

69. الهیتى، على بن عطیة. (شیخ علوان). (1421ق). نسمات الاسحار فى مناقب و کرامات الاولیاء الاخیار. تحقیق و تصحیح احمد فرید المزیدى‏. چاپ اول. بیروت: دار الکتب العلمیة.