Jurisprudential Study of the Excused Pilgrims’ Duties in Hajj

فقه و اصول (Fiqh va uṣūl)

Article 7, Volume 52, Issue 1 - Serial Number 120, June 2020, Pages 137-151   

Document Type: Research Article

DOI: 10.22067/jfu.v52i1.57152

Authors

Alireza Fallahi Akhlamad^{* 1}; Hossein Ahmari²

¹Ph.D. Student of Islamic Jurisprudence and Foundations of Islamic Law, Mashhad Branch, Islamic Azad University, Mashhad, Iran

²Associate Professor, Islamic Jurisprudence and Foundations of Islamic Law Department, Mashhad Branch, Islamic Azad University, Mashhad, Iran

Abstract

In this research, through a descriptive-analytical method, with the purpose of analyzing a number of jurisprudential issues concerning the excused pilgrims of Hajj including the women’s emergency staying, scarification, performing the acts after Mina, a part of women’s rituals during the menstrual cycle and the issues related to the sick and elderly pilgrims, the authors have scrutinized the Islamic jurists' opinions and proofs from two aspects: the difference between gratuitous and paid representation; and the ancillary and principal excuses. According to Imam Khomeini and some other jurists' fatwas, in case the pilgrim is not excused from the beginning and an excuse happens to him/her while performing the act, appointing an agent for him/her is not valid, either gratuitously or for reward. Likewise, appointing agents for the excused pilgrims has been studied from two perspectives: first, from the viewpoint of the permissibility of the act and the validity of the Hajj performed by the agent and second, from the viewpoint of the agent’s entitlement to remuneration and commission. The majority of Islamic jurists believe that if an individual is bound to perform Hajj as a strict duty, he/she may not become another’s agent, otherwise, his/her Hajj is invalid; but if he/she is unable to perform his/her own Hajj or his/her Hajj of Nazr or Istijari Hajj (Hajj by hire) is not limited to the same year, there is no difference of opinion among the Islamic jurists that the individual may not act on behalf of another. Unlike the past Islamic jurists, the contemporary jurists distinguish between ancillary and principal excuses and as afar as principal excuse is concerned, they maintain that: if an individual is excused from performing Hajj acts, he may not act on another’s behalf; otherwise, it is difficult to be satisfied by his Hajj and it does not release the principal duty-bound, but there is no single opinion among them regarding the ancillary excuse.

Keywords

Hajj; the excused pilgrims of Hajj; duties of the excused pilgrims of Hajj; gratuitous agency; agency for reward; ancillary excuse; principal excuse

References

آبی، حسن بن ابی طالب، کشف الرموز فی شرح مختصر النافع، قم: دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعة مدرسین حوزة علمیه قم، 1417 ق.

آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، کفایة الاصول، 1413 ق.

آملی، محمد تقی، مصباح الهدی فی شرح العروة الوثقی، تهران: مؤلف، 1380.

ابن حمزه، محمد بن علی، الوسیلة إلی نیل الفضیلة، بی‌جا: 1404 ق.

ابوالصلاح حلبی، تقی الدین بن نجم، الکافی فی الفقه، در یک جلد، اصفهان: کتابخانة عمومی امام امیر المؤمنین، 1403 ق.

بحرانی، محمد سند، سند العروة الوثقی ـ کتاب ‌الحج، 4 جلد، بیروت: مؤسسة امّ القری للتحقیق والنشر، 1423ق.

بهجت، محمد تقی، مناسک حج و عمره، قم: دفتر آیت الله بهجت، 1387.

تبریزی، جواد بن علی، التهذیب فی مناسک العمرة و الحج، 3 جلد، چاپ اول، 1381.

تبریزی، جواد بن علی ، صراط النجاة، 7 جلد، بی‌جا: چاپ اول، 1416 ق.

حرّ عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، قم: مؤسسه آل البیت، 1409 ق.

حکیم، محسن، مستمسک العروة الوثقی، قم: مؤسسة دار التفسیر، چاپ اول، 1416 ق.

حلّی، حسن بن یوسف، قواعد الأحکام فی معرفة الحلال و الحرام، قم: دفتر انتشارات اسلامی، 1413 ق.

حلّی، حسن بن یوسف ، مختلف الشیعه فی احکام الشریعه، قم: دفتر انتشارات اسلامی، 1413 ق.

خامنه‌ای، علی، مناسک حج، یک جلد، تهران: دفتر مقام معظم رهبری، 1387.

خلخالی، رضا، معتمد العروة الوثقی، محاضرات آیةاللّه خوئی، بی‌جا: 1405 ق.

خمینی، روح الله، تحریر الوسیله، اعتماد الکاظمی، تهران: ششم، 1407 ق.

خوئی، ابو القاسم، معتمد العروة الوثقی، قم: منشورات مدرسة دار العلم ـ لطفی، 1416 ق.

خوئی، ابو القاسم ، موسوعة الإمام الخوئی، قم: مؤسسة إحیاء آثار الإمام الخوئی، 1418 ق.

راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، تهران: چاپ محمد سید کیلانی، 1322.

زحیلی، وهبه، الفقه الاسلامی و ادلّته، دمشق: 1409 ق.

سبحانی، جعفر، الحج فی الشریعة الإسلامیة الغراء، قم: مؤسسة امام صادق، 1424 ق.

سبحانی، جعفر ، المبسوط فی‌أُصول ‌الفقه، بی‌جا:1410 ق.

سیستانی، علی، مناسک حج، در یک جلد، قم: دفتر آیت الله سیستانی، 1430 ق.

شاهرودی، محمود، کتاب الحج، قم: مؤسسة انصاریان، 1369.

شهید اول، محمد بن مکی، الدروس الشرعیة فی فقه الإمامیه، قم: دفتر انتشارات اسلامی، 1417 ق.

شهید ثانی، زین الدین بن علی، مسالک الأفهام إلی تنقیح شرائع الإسلام، قم: مؤسسة المعارف الإسلامیه، 1413ق.

صاحب جواهر، محمد حسن بن باقر، جواهر الکلام فی شرح شرائع الاسلام، تهران: دارالکتب الاسلامیه، 1367ق.

صافی گلپایگانی، لطف الله، فقه الحج، قم: مؤسسة حضرت معصومه، 1423 ق.

طوسی، محمد بن حسن، المبسوط فی فقه الإمامیه، تهران: المکتبة المرتضویة لإحیاء الآثار الجعفریه، 1387 ق.

عاملی، محمد بن علی، مدارک الأحکام فی شرح عبادات شرائع الإسلام، بیروت: مؤسسة آل البیت، 1419 ق.

فاضل لنکرانی، محمد، تفصیل الشریعه فی شرح تحریر الوسیله ـ کتاب الحج ـ، بیروت: دار التعارف للمطبوعات، 1418 ق.

کاشف الغطاء، جعفر بن خضر، کشف الغطاء عن مبهمات الشریعة الغراء (ط ـ الحدیثه)، 4 جلد، قم: انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، 1422 ق.

محقق حلّی، جعفر بن حسن، شرائع الإسلام فی مسائل الحلال و الحرام، قم: مؤسسة اسماعیلیان، 1408ق.

محقق کرکی، علی بن حسین، جامع المقاصد فی شرح القواعد، قم: مؤسسة آل البیت، 1414 ق.

محمودی، محمدرضا، مناسک حج امام خمینی (محشّی)، در یک جلد، تهران: نشر مشعر، ویرایش‌جدید، 1380.

مکارم شیرازی، ناصر، مناسک جامع حج، در یک جلد، قم: انتشارات مدرسة الإمام علی بن أبی طالب، 1426 ق.