A Study of the "Mock Epic" Genre in Persian

جستارهای نوین ادبی

Article 3, Volume 47, Issue 3 - Serial Number 186, November 2014, Pages 87-122   

Document Type: Research Article

DOI: 10.22067/jls.v47i3.44865

Authors

Ali Mohammadi^* ; Fatemeh Taslim Jahromi

Bu-Ali Sina University Hamedan

Abstract

Mock epic" is a genre of mocking and satirical imitation that employs the elevated language and style of the epic to describe prosaic actions without value or purpose. The mock epic is characterised by a disparity of subject matter and style, i.e. a popular, common place subject is recounted with perfect eloquence and cast in the elevated vocabulary that is typical of the epic. Occasionally, it also happens that a lofty subject is expressed in popular language but couched in the rhythm of epic: according to the Western definition, this type is called "burlesque."It appears that the authors of Persian mock epics did not take account of the difference between burlesque and mock epic.
This paper offers a definition of the mock epic before specifying its features such as ridiculous characters, satirical imitation of Ferdowsi’s Shāh-nāma, comical descriptions and images, disparity of subject matter and language andsatirical treatment of epic elements (comical turns of plot, humorous exchanges of letters and ironic exaggeration) to show the similarities and affinities that link the mock epic to satire and epic.
In order to situate the mock epic among other kinds of satire and epic, the various types of mock epic are delineated according to time period, length, form, style and popularity, based on a descriptive-analytical method. Finally, while bearing in mind that the Persian mock epic rests on a deep structure of socio-political criticism, the different aspects of the genre are examined.

Keywords

satire; Humour; Parody; Mock Epic; characteristics

References

اخوان ثالث، مهدی. (1371). از این اوستا. تهران: زمستان.

اخوان ثالث، مهدی (1374). نقیضه و نقیضه سازان. به کوشش ولی الله درودیان. تهران: زمستان.

اسلام پناه، محمدحسین. (بی تا). «ملخ نامه». فرهنگ ایران زمین. شماره 26. صص270-280.

انصاری، حسن (امرو هیچستانی). (1389). «بیژن نامه». هفته نامه اتحاد جنوب. بوشهر (شمارههای متعدد؛ 34 شماره متناوب).

انوشه، حسن. (1376). فرهنگ نامۀ ادبی فارسی. تهران: سازمان چاپ و انتشارات.

بسحاق اطعمه، احمد بن حلاج. (1382). کلیات بسحق اطعمه. به کوشش منصور رستگار فسایی. تهران: میراث مکتوب.

بهار، محمد تقی. (1378). دیوان اشعار. تهران: سمیر.

بهزادی اندوهجردی، حسین. (1378). طنز و طنز پردازی در ایران. تهران: صدوق.

بیدج، موسی. (1380 الف). سمفونی پنجم جنوب. تهران: پالیزان.

بیدج، موسی (1380 ب). فراتر از میراث خون؛ مجموعه شعر انقلابی فلسطین. تهران: پالیزان.

جوادی، حسن. (1365). «تقلید مضحک و کنایۀ طنزآمیز». آینده. سال دوازدهم. شماره 1-3. (فروردین و اردیبهشت و خرداد). صص 25 - 27.

جوادی، حسن. (1384). تاریخ طنز در ادبیات فارسی. تهران: کاروان.

خالقی مطلق، جلال. (1386). حماسه، پدیده شناسی تطبیقی شعر پهلوانی. تهران: مرکز دایرۀ المعارف اسلامی-کانون فردوسی. چاپ اول.

خویی، اسماعیل. (1346). «حماسۀ مگس کش ها». جهان نو. شماره 11 و 12. ص 157.

دهخدا، علی اکبر. (1337). لغت نامه. زیر نظر دکتر محمد معین. تهران: دانشگاه تهران. سازمان لغت‌نامه.

رفیع، جلال. (1369). «ترافیک نامه». آینده. سال شانزدهم. شماره 9-12 (آذر تا اسفند). ص 840.

زاکانی، عبید. (1343). کلیات عبید زاکانی. به کوشش پرویز اتابکی. تهران: زوار.

شمیسا، سیروس. (1376). انواع ادبی. تهران: فردوس. چاپ پنجم.

صابر، میرزا علی اکبر. (1965م.). هوپ هوپ‌نامه. باکو: بی جا.

صفا، ذبیح الله. (1373). تاریخ ادبیات در ایران. جلد3 و 4. تهران: فردوس. چاپ دهم.

غفاری جاهد، مریم. (1387). «جلوه های طنزپردازی در ادبیات مشروطه». کتاب ماه ادبیات. مرداد. شماره 130. صص 47-54.

فلاح قهرودی، غلامعلی؛ صابری تبریزی، زهرا. (1389). «نقیضه و پارودی». پژوهشهای زبان و ادبیات فارسی (دانشگاه اصفهان). زمستان. شماره 8. صص 17- 32.

قاری، نظام الدین محمود. (1303ق.). دیوان البسه. استانبول: مطبعه دارالضیا.

قاسم زاده، حسن. (1372). «حماسۀ مضحک». کلمه. دورۀ هفتم و هشتم. صص80-83.

قرشی، سید عمادالدین. (1390). محبوب دیرآشنا (یادنامۀ ابوتراب جلی). تهران: سورۀ مهر.

متقی، حسین. (1389). «موش و گربه‌ها به روایت دست‌نویس‌های کهن». کتاب طنز «5». گردآوری سیدعبدالجواد موسوی. تهران: سورۀ مهر. ص74.

نفیسی، سعید. (1363). تاریخ نظم و نثر در ایران و در زبان فارسی. تهران.

وِلِک، رنه؛ وارن، استین. (1373). نظریۀ ادبیات. ترجمۀ محمدضیاء موحد با همکاری پرویز مهاجر. تهران: علمی و فرهنگی.

Cuddon, J. A. (1993). A Dictionary of Literary Terms and Literary Theory. Oxford.

«نبرد رستم و جومونگ»، وبلاگ شعر نو، 26 اردیبهشت ماه 1388:

http://www.shereno.com/post-5758.html

«نبرد رستم و سهراب به روایت گردآفرید؛ نبرد رسی و سهی»، وبلاگ بوالفضول الشعرا (وبلاگ شخصی سعید سلیمان پور)، 27دی ماه 1385:

http://bolfozool.blogfa.com/post-59.aspx

«رزم رستم و ویروس»، وبلاگ انجمن طنز، سه شنبه پنجم دی 1385:

http://www.anjomanetanz.blogfa.com/post-185.aspx

«پهلوان سال 1390؛ غزلی تازه به بهانۀ ایام بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی»، وبلاگ شخصی محمدکاظم کاظمی، چهارشنبه ٢۸ اردیبهشت ۱۳٩٠: http://mkkazemi.persianblog.ir/post/680

«حمله رستم! اندر حکایت حمله رستم به هرموزگان! و گرفتار شدن او و سپاهیانش در آن بلاد و باقی قضایا...»، وبلاگ خالو راشد (وبلاگ شخصی راشد انصاری)، چهارشنبه 8 تیر ماه 1390:

http://khaloorashed.blogfa.com/post-107.aspx