آیدنلو، سجاد. (1383). «تأملاتی دربارۀ منابع و شیوۀ کار فردوسی». نشریۀ دانشکدۀ ادبیات وعلوم انسانی دانشگاه تبریز. سال 47. (مسلسل 192). صص 147-85.
اکبرزاده، داریوش. (1379). شاهنامه و زبان پهلوی. تهران: پازینه.
بهار، مهرداد. (1374). جستاری چند در فرهنگ ایران. تهران: فکر روز.
بهار، مهرداد. (1381). از اسطوره تا تاریخ. چاپ سوم. تهران: چشمه.
تقی زاده، حسن. (1921). «مشاهیر شعرای ایران: فردوسی». کاوه. سال 2 (دورۀ جدید). ش 12. صص 33-17.
تقی زاده، حسن.. (1362). «شاهنامه و فردوسی». هزارۀ فردوسی. تهران: دنیای کتاب.
حسن آبادی، محمود. (1386). «سمک عیار: افسانه یا حماسه». مجلۀ دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد. پاییز. سال 40. ش 3 (پی در پی 158). صص 56- 37.
حسن آبادی، محمود.. (1387). «حماسه و هیاهو». نشریۀ دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه باهنر کرمان. بهار. ش 23 (پیاپی 20). صص 59-19.
خالقی مطلق، جلال. (1372). گل رنج های کهن. تهران: مرکز.
خالقی مطلق، جلال. (1372). «حماسه سرای باستان». گل رنج های کهن. تهران: مرکز. صص 153-119.
خالقی مطلق، جلال. (1377). «در پیرامون منابع فردوسی» . ایران شناسی. سال دهم. پاییز. ش 3. صص 539-512.
خالقی مطلق، جلال. (1381). سخن های دیرینه. به کوشش علی دهباشی. تهران: افکار.
خالقی مطلق، جلال. (ژانویه 2009). از شاهنامه تا خداینامه؛ جستاری دربارۀ مآخذ مستقیم و غیر مستقیم شاهنامه. در وبگاه نوف http://www. noufe. com ) [دسترسی در 16 March 2010].
خطیبی، ابوالفضل. (1381). «یکی نامه بود از گه باستان (جستاری در شناخت منبع شاهنامۀ فردوسی)». نامۀ فرهنگستان. اردیبهشت. ش 19. صص 73-50.
دوستخواه، جلیل. (1380). «جستار یا نوآوری یا پندار و پیشداوری؟». حماسۀ ایران؛ یادمانی از فراسوی هزاره ها. تهران: آگاه. صص 441-431.
دوستخواه، جلیل. (1380). «شاهنامه و سنّت حماسی گفتاری: درآمدی بر پژوهشی سنجشی». حماسۀ ایران؛ یادمانی از فراسوی هزاره ها. تهران: آگاه. صص 150-140.
دیویدسن، الگا. (1378). شاعر و پهلوان در شاهنامه. ترجمۀ فرهاد عطایی. تهران: تاریخ ایران.
دیویس، دیک. (1377). «مسألۀ منابع فردوسی». ترجمۀ سعید هنرمند. ایران شناسی. سال دهم. بهار 1377. ش 1. صص 110- 92.
رضازادۀ ملک، رحیم. (1383). «دیباچۀ شاهنامۀ ابومنصوری». نامۀ انجمن. ش 13. بهار. صص 166-121.
رویانی، وحید. (1386). روزنه ای به شاهنامه (گفتگو با شاهنامه پژوهان). تهران: آهنگ قلم.
زریری، مرشد عباس. (1369). داستان رستم و سهراب: روایت نقّالان. به کوشش جلیل دوستخواه. تهران: توس.
زرین کوب، عبدالحسین. (1381). نامور نامه؛ دربارۀ فردوسی و شاهنامه. تهران: سخن.
سعدی شیرازی. (1363). بوستان سعدی. تصحیح و توضیح غلامحسین یوسفی. چ دوم. تهران: خوارزمی.
شاپور شهبازی، علیرضا. (1391). «دربارۀ خداینامک». ترجمۀ محمود حسن آبادی. پاژ. دورۀ جدید. سال اول. ش اول (پیاپی 9). بهار. صص 34-8.
صفا، ذبیح الله. (1333). حماسه سرایی در ایران. تهران: امیرکبیر.
صفا، ذبیح الله. (1374). «نظری به مآخذ شاهنامه و دیگر حماسه های ملّی». نمیرم از این پس که من زنده ام. تهران: دانشگاه تهران. صص 55-47.
فردوسی، ابوالقاسم. (1384 (2005م.)). شاهنامه. به کوشش جلال خالقی مطلق و محمود امیدسالار. نیویورک: بنیاد میراث ایران. دفترششم.
قزوینی، محمد. (1363). «مقدمۀ قدیم شاهنامه». بیست مقالۀ قزوینی: مقالات ادبی و تاریخی (دورۀ کامل). تهران: دنیای کتاب. ج دوم. صص29-5 و اصل مقدمه 90-30.
متینی، جلال. (1377). «دربارۀ مسألۀ منابع فردوسی». ایران شناسی. سال دهم. ش 2. صص 430-401.
محجوب، محمدجعفر. (1383). ادبیات عامیانۀ ایران. تهران: چشمه.
مختاری، محمد. (1368). حماسه در رمز و راز ملّی. تهران: قطره.
مشکور، محمّدجواد. (1352). «خداینامه». بررسی های تاریخی. ش 49. بهمن و اسفند. صص 28-11.
مول، ژول. (1363). دیباچۀ شاهنامه . ترجمۀ جهانگیر افکاری. تهران: کتاب های جیبی.
مینوی، مجتبی. (1346). فردوسی و شعر او. تهران: انجمن آثار ملّی.
نولدکه، تئودور. (1327). حماسۀ ملّی ایران. ترجمۀ بزرگ علوی. تهران: دانشگاه تهران.
هفت لشکر (طومار جامع نقّالان). (1377). تصحیح مهران افشاری و مهدی مداینی. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
Aquil, Raziuddin. )2004(; Review of Yamamoto, Kumiko, The Oral Background of Persian Epics: Storytelling and Poetry. H-Mideast-Medieval (November, 2004) http://www. h-net. org/reviews/showpdf. php?id=10003, [Accessed 28 January 2010].
de Blois, François. (1992), Persian literature, Vol. V, part I, London, pp. 192-259.
Aquil, Raziuddin. (1998). “Epics, narrative poems of legendary and heroic content”, Encyclopedia Iranica, Available at: http://www. iranica. com/articles/epics,. [Accessed20 April 2010].
Boyce, M. (1957). “The partian Gōsān and Iranian Minstrel Tradition”, Journal of the Royal Asiatic Society (JRAS), pp. 10-45.
این مقاله به فارسی نیز ترجمه و چاپ شده است:بویس، مری (1369). «گوسان پارتی و سنّت نوازندگی در ایران». ترجمۀ مسعود رجب نیا. بررسی و تحقیق(مجموعۀ مقالات). تهران: توس. ص 64 به جلو.
Boyce, M (2002). “Gōsān”, Encyclopedia Iranica, Available at: http://www. iranica. com/articles/gōsān, [Accessed 20 April 2010].
Davidson, Olga M. (1994). Poet and Hero in the Persian Book of Kings, Ithaca-London: Cornell University Press.
Davidson, Olga M (1998). The text of Ferdowsi's 'Shahnama' and the burden of the past, Journal of the American Oriental Society, 118 (1998) 63-68.
Davidson, Olga M (2000). Comparative Literature and Classical Persian Literature: Seven Essays, Costa Mesa, California, Mazda.
Davis, Dick. (1992). Epic & Sedition: The Case of Ferdowsi’s Shahnameh, Fayetteville.
Davidson, Olga M (1996). “The problem of Ferdowsi’s sources”. Journal of the American Oriental Society, 116:48-57. Jan-March, available at: http://findarticles. com/p/ articles/ mi_go2081/is_n1_v116/ai_n28675158/. (Accessed 28 Feb. 2010).
Davidson, Olga M (1999). “Rustam-i Dastan”, Iranian Studies, vol. 32, No. 2, spring 1999, pp. 232-241.
Elton Gay, David. (2006); ”The Oral Background of Persian Epics: Storytelling and Poetry” (review), Journal of American Folklore 119. 472 (2006) 243-245.
Foley, John Miles. (1985). Oral-Formulaic Theory and Research: An Introduction and Annotated Bibliography, New York and London: Garland.
Foley, John Miles (1988) The theory of oral composition: history and methodology, Bloomington: Indiana University Press.
Foley, John Miles (1990). Oral Formulaic Theory: A Folklore Casebook, New York and London: Garland.
Gaillard, Marina. (1987). Le Livre de Samak-e ‘Ayyar: Structure et ideologie du roman persan medieval, Paris.
Hanaway, William L. (2008) “The oral background of Persian Epics: Storytelling and Poetry”, Middle Eastern Literature, 11: 1, 105-107
Lord A. B (1960). The singer of Tales, Cambridge, Mass. , HarvardUniversity press.
Lord A. B. (1991). Epic Singers and Oral Tradition, Ithaca and London, CornellUniversity Press.
Minorsky, V. F. (1956). “The Older Preface to the Shāh-nāma,”, Studi orientalistici in onore de Giorgio Levi Della Vida, 2 vols. , Rome, II, pp. 159-79; repr. 1964, Iranica: Twenty Articles, Tehrān, pp. 260-73.
Omidsalar, M. (2002). “Orality, mouvance and editorial theory in Shāhnāma studies”, Jerusalem studies in Arabic and Islam, 2002/27, pp. 245-282.
Parry A. (1971). The Making of Homeric Verse: The collected Papers of Milman Parry, Oxford, Oxford University Press.
Propp, Vladimir. (1968). Morphology of the Folktale. Translated by Laurence Scott, Austin, Texas: University of Texas Press.
Venetis, Evangelos. (2006), “The Oral Background of Persian Epics: Storytelling and Poetry”. The Journal of the American Oriental Society. Vol. 126, (July 2006). Available at:
http://findarticles. com/p/articles/mi_go2081/is_3_126/ai_n29428997/, [Accessed 10 March 2010].
Yamamoto, Kumiko. (2003), The Oral Background of Persian Epics: Storytelling and Poetry, (Brill Studies in Middle Eastern Literatures 26. Leiden: Brill, Xxiv+191 P. Appendices, bibliography, index).