مقدم بر رسالۀ نوریه ذکر عالم برزخ(3)

فقه و اصول

مقاله 1، دوره 5، شماره 3، مهر 1351، صفحه 1-56   

نوع مقاله: پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/jfu.v5i3.66679

نویسنده

سید جلال الدین آشتیانی^*

نامشخص

چکیده

(این چکیده با نظر کارشناس است)این کلام اگرچه در مقام خود محکم و از جمله تحقیقات عالیه فلسفه و از دقایق حکمت متعالیه محسوب می شودو شایدسعه و اطلاق و انبساط و عمومیت و سریانی که عرفا در اعیان ثابته قائلند(و نسبت عین ثابت انسان را(مثلا)نسبت بحقایق موجود در عالم خلق از انسان ملکوتی گرفته تا انسان مادی موجود در عالم ماده و هیولا مثل نسبت اسماء الهیه به ا عیان ثابته دانشته اند و همانطوری که اسماء الهیه باطن اعیان ثابته و اعیان مظهر و تجلی اسماء الهیه اند بهمین نسبت عین ثابت از هر نوعی باطن و متجلی در حقایق خارجیه و هرنوعی از انواع و فردی از افراد اعیان ثابته مظهر ومجلا و ظاهر اعیان ثابته اند و از باب اتحاد بین ظاهر و مظهر اسماء الهیه عین اعیان ثابته عین حقایق کونیه اند)در این مسأله نیز جاری و حکم آن در مطلب مورد بحث ساری است.ولی آیا معانی و مفاهیم کلیه که نسبت به نفس ماهیت لحاظ می شونداعتباری صرفند؟و..

مراجع

نامشخص