اثر پرایمینگ بذر و کنترل علف های هرز بر عملکرد، اجزای عملکرد و

پژوهشهای زراعی ایران

مقاله 13، دوره 10، شماره 3 - شماره پیاپی 27، مهر 1391، صفحه 19-29

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/gsc.v10i3.17826

نویسندگان

اکرم مهدی زاده^* ؛ محمدعلی ابوطالبیان¹؛ جواد حمزه ئی¹؛ گودرز احمدوند²؛ رعنا موسوی

¹دانشگاه بوعلی سینا

²بوعلی سینا

چکیده

به منظور بررسی اثرات پرایمینگ بذر در مزرعه و کنترل علف‌های هرز بر عملکرد، اجزای عملکرد و شاخص برداشت ذرت سینگل کراس 301، آزمایشی به صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه آموزشی دانشگاه بوعلی سینا همدان در سال زراعی 89-1388 انجام گرفت. در این آزمایش دو عامل پرایم (در چهار سطح شامل پرایم نشده، پرایم با محلول اوره، پرایم با محلول سولفات روی و پرایم با آب معمولی) و علف هرز (در سه سطح شامل بدون وجین، وجین در 20 روز بعد از کاشت و وجین در 20 و 40 روز بعد از کاشت) مورد بررسی قرار گرفتند. برای تیمار پرایم در مزرعه، بذرها به مدت 16 ساعت در محلول‌های اوره (6 گرم در لیتر)، سولفات روی با غلظت روی24 درصد (35/0 گرم در لیتر) و آب معمولی قرار داده شد و پس از خشک شدن سطحی، کاشته شدند. نتایج نشان داد که با کنترل علف‌های هرز تعداد دانه در بلال افزایش یافت و پرایم کردن با محلول اوره در یک بار کنترل علف‌های هرز وزن صد دانه را افزایش بیشتری داد. تیمارهای پرایم با اوره و سولفات روی بالاترین میزان عملکرد دانه را دارا بودند، در حالی که تیمار پرایم با سولفات روی با یک بار کنترل علف هرز، تفاوتی با تیمار بدون پرایم با دو بار کنترل علف هرز نداشت. به نظر می‌رسد پرایم کردن بذور ذرت با سولفات روی می‌تواند از طریق افزایش توان رقابتی ذرت، دخالت علف‌های هرز و در نتیجه هزینه کنترل آن ها را کاهش دهد. در کل همه تیمارهای عدم کنترل علف‌های هرز، به جز تیمار پرایم شده با سولفات روی کمترین میزان عملکرد دانه را داشتند. شاخص برداشت نیز تحت تاثیر تیمارهای پرایم قرار گرفت و در پرایم با آب معمولی بیشتر شد.

کلیدواژه‌ها

اوره؛ تعداد دانه در ردیف؛ ذرت؛ روی؛ وزن صد دانه