اقرار سفیه در دعاوی کیفری

فقه و اصول

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 07 بهمن 1399  

نوع مقاله: پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/jfiqh.2020.62674.0

نویسنده

روح الله اکرمی

دانشگاه قم

چکیده

افراد سفیه به جهت نقصان عقلانی اهلیت تصرفات مالی را مستقلاً ندارند و اقدامات ایشان در این زمینه نافذ نیست. در این راستا اقرار به عنوان اخباری علیه شخص که می­تواند آثار مالی به دنبال داشته باشد، چنانچه از سوی سفیه صورت گیرد اصولاً نباید معتبر باشد. در یک پرونده کیفری اقرار ممکن است نسبت به دعوای خصوصی صورت گیرد که در بطلان آن تردید نیست. اما اگر اقرار در چارچوب جنبه­ی عمومی جرم باشد، قانونگذار مجازات اسلامی در ماده 170 آن را نافذ دانسته است. در تحقیق حاضر با روشی تحلیلی و توصیفی منابع فقه امامیه مورد بررسی قرار گرفته و این نتیجه حاصل شده که نسبت به مجازات­های مالی نظیر دیه و جزای نقدی اقرار سفیه معتبر نبوده و نمی­توان آن را بعداً تنفیذ نمود، اما در خصوص ضمانت­اجراهای کیفری غیر مالی اقرار اثرگذار است هر چند موضوع جرم، حقوق مالی اشخاص باشد. به علاوه اقرار سفیه نسبت به ضمان مالی ناشی از جرم اعم از آن که متعلق آن دین و یا عین معینی باشد، معتبر نیست و نه تنها توسط اولیای او قابل تنفیذ نیست که با زوال حجر نیز نفوذ نمی­یابد

مراجع