Geographical Expression of Urban District Sustainability based on Spatial Multi-criteria Analysis (Case Study: Mashhad Metropolitan City)

جغرافیاوتوسعه ناحیه ای

Article 10, Volume 18, Issue 1 - Serial Number 34, September 2020, Pages 280-253   

Document Type: Research

DOI: 10.22067/geography.v18i1.85182

Authors

Hossein Aghajani¹; Masoud Taghvaei^{* 2}

¹PhD Student in Geography and Urban Planning, University of Isfahan, Isfahan, Iran

²Professor of Geography and Urban Planning, University of Isfahan, Isfahan, Iran

Keywords

Assessment; Ranking; Sustainable City; Sequential Weight Average; Mashhad Metropolitan City

Supplementary Files

10.Extended Abstract.Aghajani.pdf

References

 

1. بزی، خ؛ موسی زاده، ح؛ حسین نژاد، م. (1396). سنجش پایداری اقتصادی و اجتماعی محله های شهری با استفاده از تکنیک تصمیم گیری چندمعیاره AHP(مورد شناسی: محله­های منطقة یک شهریِ گرگان). جغرافیا و آمایش شهری – منطقه­ای، 25، 124-105.
2. بیکدلی، س؛ شفقی، س؛ وثوقی، ف.(1396). ارائة یک مدل راهبردی برای دستیابی به توسعة پایدار شهری در کلان­شهر مشهد. فصل­نامة تحقیقات جغرافیایی، 32 (4)، 29-12.
3. خسروبیگی، ر؛ خاکپور، ب؛ ایستگلدی، م؛ شمس الدینی و آفتاب، ا. (1393). ارزیابی و اولویت بندی پایداری اجتماعی در نواحی شهری با استفاده از تکنیک تصمیم­گیری چندمعیارة تاپسیس فازی سلسله مراتبی (مطالعة موردی: شهر بندر ترکمن). جغرافیا و توسعة ناحیه ای، 12 (23)، 24-1.
4. رهنما، م؛ عباس زاده، غ. (1387).اصول مبانی ومدل­های سنجش فرم کالبدی شهر. مشهد: انتشارات جهاد دانشگاهی.
5. ساسان پور، ف؛ موحد، ع؛ مصطفوی، س. و یوسفی فشکی. (1393). ارزیابی پایداری محلات شهری در شهر سقز. پژوهش های جغرافیایی برنامه ریزی­شهری، 2(1)، 94-73.
6. سرایی، م؛ لطفی، ص؛ ابراهیمی، س. (1389) . ارزیابی و سنجش سطح پایداری توسعة محلات شهر بابلسر. پژوهش و برنامه­ریزی شهری، 1 (2)، 60-37.
7. شماعی، ع؛ ساسان پور، ف، مرادی، ث. (1396). ارزیابی پایداری محله های شهری با استفاده از روش‌های تصمیم گیری چند معیاره( مورد مطالعه: محله‌های منطقه 6 شهرداری تهران). فصل­نامة علوم و تکنولوژی محیط زیست، 19 (2)، 178-161.
8. صفایی پور، م؛ مدانلو جویباری، م. (1394). سنجش توسعه پایدار محلات شهری با استفاده از تحلیل شبکه ای (مطالعه موردی: محلات منطقه 17 شهر تهران). شهر پایدار، 2 (4)، 130-111.
9. عبداللهی، ع.ا. (1396). سنجش و ارزیابی پایداری شهری با استفاده از تکنیک های ANP, Topsis, Saw (مطالعة موردی: شهر کرمان). برنامه­ریزی منطقه­ای، 7 (28)، 120-107.
10. قرخلو، م؛ حسینی، س.ه. (1385). شاخص­های توسعةه پایدار شهری. جغرافیا و توسعة ناحیه­ای. 18، 178-157.
11. مبارکی، ا؛ عبدلی، ا. (1392). تحلیل سلسله مراتب مناطق شهر ارومیه بر پایة شاخص های توسعة پایدار شهری.تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی، 13 (30)، 65-49.
12. محمدی، ع؛ پاشازاده، ا. (1393). سنجش سطح پایداری محلات شهر اردبیل با تأکید بر محلات با هسته‌های روستایی. مطالعات شهری، 3 (11)، 64-51.
13. موحد، ع؛ کمان رودی، م؛ ساسان پور، ف؛ قاسمی کفرودی، س. (1393). بررسی پایداری محله های شهری (مطالة موردی: منطقة 19 شهرداری تهران). پژوهش­های جغرافیایی برنامه­ریزی شهری، 2 (4)، 541-558.
14. یاری قلی، و؛ نوروزی، م.ج؛ کلانتری، ب. (1393) تحلیل کیفیت پایداری نواحی شهری با استفاده از تکنیک ELECTRE (نمونة موردی: شهر ابهر). برنامه­ریزی منطقه­ای (دانشگاه آزاد مرودشت)، 4 (39)، 104-77.

 

15. Basiago, A. D. (1998). Economic, social, and environmental sustainability in development theory and urban planning practice. Environmentalist, 19(2), 145-161.
16. Bezold, C. (1999). Alternative futures for communities. Futures, 31(5), 465-473.
17. Bishop, P., Hines, A., & Collins, T. (2007). The current state of scenario development: an overview of techniques. Foresight, 9(1), 5-25.
18. Deng, H. (1999). Multicriteria analysis with fuzzy pairwise comparison. International Journal of Approximate Reasoning, 21(3), 215-231.
19. Frame, B. (2008). ‘Wicked’, ‘messy’, and ‘clumsy’: Long-term frameworks for sustainability. Environment and Planning C: Government and Policy, 26(6), 1113 -1128.
20. Habitat, U. N. (2016). World cities report 2016: Urbanization and development: emerging futures. New York, NY: United Nations.
21. Hodge, T. (1997). Toward a conceptual framework for assessing progress toward sustainability. Social Indicators Research, 40(1-2), 5-98.
22. Jain, K. (2010). A sustainable vision for urban India. Institute of Town Planners, India Journal, 7(4), 74-89.
23. Kropp, W. W., & Lein, J. K. (2012). Assessing the geographic expression of urban sustainability: A scenario based approach incorporating spatial multicriteria decision analysis. Sustainability, 4(9), 2348-2365.
24. Malczewski, J. (1999). GIS and multicriteria decision analysis. New York, NY: John Wiley & Sons.
25. Malczewski, J. (2004). GIS-based land-use suitability analysis: A critical overview. Progress in Planning, 62(1), 3-65.
26. Mebratu, D. (1998). Sustainability and sustainable development: Historical and conceptual review. Environmental Impact Assessment Review, 18(6), 493-520.
27. Meng, Y., Malczewski, J., & Boroushaki, S. (2011). A GIS-based multicriteria decision analysis approach for mapping accessibility patterns of housing development sites: a case study in Canmore, Alberta. Journal of Geographic Information System, 3(01), 50.
28. Priemus, H. (2005). How to make housing sustainable? The Dutch Environment and Planning B: Planning and Design, 32(1), 5-19.
29. Shen, L. Y., Ochoa, J. J., Shah, M. N., & Zhang, X. (2011). The application of urban sustainability indicators–A comparison between various practices. Habitat International, 35(1), 17-29.
30. Tanguay, G. A., Rajaonson, J., Lefebvre, J. F., & Lanoie, P. (2009). Measuring the sustainability of cities: A survey-based analysis of the use of local indicators. Quebec: CIRANO.
31. White, S. S., & Ellis, C. (2007). Sustainability, the environment, and new urbanism: An assessment and agenda for research. Journal of Architectural and Planning Research, 125-142.
32. Yager, R. R. (1988). On ordered weighted averaging aggregation operators in multicriteria decisionmaking. IEEE Transactions on systems, Man, and Cybernetics, 18(1), 183-190.