Role and Reference Grammar and grammaticalization A perspective from auxiliation in Persian

زبانشناسی و گویش های خراسان

Article 6, Volume 12, Issue 1 - Serial Number 22, July 2020, Pages 137-188   

Document Type: علمی - پژ‍وهشی

DOI: 10.22067/jlkd.2021.39567

Author

Farhad Moezipour^*

Shahroud University

Abstract

This paper is concerned with a formal representation of auxiliation in four auxiliary constructions in Persian. These include the modal ‘bayæd’ construction, the futurate ‘xastæn’ construction, the aspectual ‘daštæn’ construction, and the modal ‘tævanestæn’ construction. Coached within a Role and Reference Grammar framework, the study explores the degree of grammaticalization in each construction utilizing three parameters of person/number inflection, tense-sensitivity, and contiguity. Each construction reacts differently with respect to these parameters to the extent that the auxiliary verb in the relevant construction receives a distinctive syntactic treatment in the layered structure of the clause. ‘bayæd’ is taken to be a fully developed operator exclusively projected in the operator projection. ‘xastæn’, together with the lexical of head, forms a complex nucleus demonstrating tense-inflection as well in the operator projection. ‘daštæn’, constituting a non-predicating nucleus, stands in an ad-nuclear subordinate relation to the lexical head in the progressive construction. ‘tævanestæn’ is the only modal verb within this quadripartite division that fails to constitute an auxiliary construction, due to the fact that it predicates a separate argument structure of its own in the spirit of the least amount of semantic bleaching. These all attest to the fact that the syntactic projection of each auxiliary verb in the layered structure of the clause is a reflection of the degree of grammaticalization in the relevant auxiliary construction.

Keywords

Grammaticalization; Auxiliation; Progressive Construction

References

1-     اخلاقی، فریار، (1386). ˮبایستن، شدن و توانستن: سه فعل وجهی در فارسی امروز“، دستور، ش. 3، صص. 132-82.

2-     استاجی، اعظم، (1385). ˮگذر از مالکیت به نمود در زبان فارسی“، نشریۀ دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه شهید باهنر کرمان، ش. 19(16)، صص. 15-1.

3-     انوشه، مزدک، (1397)، ˮنمود دستوری در ساخت فعل­های پیاپی در زبان فارسی: رویکردی کمینه­گرا“، پژوهش­های زبان­شناسی، س. 11، ش. 20، صص. 91-73.

4-     باطنی، محمدرضا، (1348). توصیف ساختمان دستور زبان فارسی، تهران: انتشارات امیرکبیر.

5-     خانلری، پرویز، (1377). تاریخ زبان فارسی. تهران: انتشارات فردوس.

6-     داوری، شادی، (1394). ˮاز اجبار تا یقین، تکوین و تحول معنای وجهی «باید» بر اساس فرایند معین‌شدگی“، جشن­نامۀ دکترکورش صفوی، تهران: انتشارات سیاهرود، صص. 151-111.

7-     --------- و نغزگوی­کهن، مهرداد، (1395). ˮاز اراده تا آینده: دستوری شدگی زمان آینده در فارسی“، زبان­شناخت، س. 7، ش. 13، صص. 87-59.

8-     -------- و نغزگوی­کهن، مهرداد، (1396).  افعال معین در زبان فارسی: رویکرد معین­شدگی، تهران: انتشارات نویسه.

9-     راسخ­مهند، محمد، (1393). ˮپیدایش افعال دوگانه در زبان فارسی“، زبان­شناسی تطبیقی، س. 4، ش. 7، صص. 95-69.

10-            سبزواری، مهدی، (1383). ˮ«دستوری شدن» افعال کمکی فارسی نوین“، فرهنگ، ش. 50-49، صص. 82-55.

11-            محمودی­ بختیاری، بهروز، (1387).ˮساختواژۀ افعال شاید و باید در زبان فارسی“، دستور، ش. 4، صص. 169-152.  

12-            میرزایی، آزاده، (1393). ˮفعل­های چندپارۀ زبان فارسی“، علم زبان، س. 2، ش. 2، صص. 70-53.

13-            نغزگوی­کهن، مهرداد، (1389). ˮافعال معین و نمایش نمود در زبان فارسی“، ادب­پژوهی، ش. 14، صص. 110-93.

14-            همایون­فر، مژگان، (1392). ˮبررسی روند دستوری­شدگی فعل­های وجهی زبان فارسی براساس پارامترهای لِمان“، دستور، ش. 9، صص. 73-50.

15-   Aikhenvald, Alexandra. 2018. Serial Verbs. Oxford: OUP.

16-   Anderson, Gregory. 2006. Auxiliary Verb Constructions. Oxford: OUP.

17-   Bonami, Oliver & Samvelian, Pollet. 2014.  The diversity of inflectional periphrasis in Persian. Journal of Linguistics 51(2), 327-382. 

18-   Davari, Shadi & Naghzguy-Kohan, Mehrdad. 2017. The grammaticalization of progressive aspect in Persian. In The Grammaticalization of Tense, Aspect, Modality and Evidentiality: A Functional Perspective, Kees Hengeveld, Heiko Narrog & Hella Olbertz (eds), 163-190. Berlin: De Gruyter.

19-   Estaji, Azam & Bubenik, Vit. 2007. On the development of the tense/aspect in Early New and New Persian. Diachronica 24(1), 31-55.

20-   Ghafar Samar, Reza & Bhatia, Tej. 2017. The future of ‘future’: A Persian perspective on grammaticalization of future marking. Asia-Pacific Language Variation 3(2), 130-159.

21-   Haspelmath, Martin. 1998. The semantic development of old presents new futures and subjunctive without grammaticalization. Diachronica 15(1), 29-62.

22-   Heine, Bernd. 1993. Auxiliaries: Cognitive Forces and Grammaticalization. Oxford: OUP.

23-   Hiene, Bernd & Narrog, Heiko. 2010. Grammaticalization and linguistic analysis. In The Oxford Handbook of Linguistic Analysis, Bernd Heine & Heiko Narrog (eds), 401-423. Oxford: OUP.

24-   -------------------------------------. 2011. The Oxford Handbook of Grammaticalization. Oxford: OUP.

25-   Hopper, Paul & Traugott, Elizabeth. 2003. Grammaticalization. Cambridge: CUP.

26-   Ilkhanipour, Negin. 2017. On subjunctive clauses and irrealis mood in Persian. Canadian Journal of Linguistics 63(1), 100-111.

27-   Jahani, Carina. 2008. Expressions of future in Classical and New Modern Persian. In Aspects of Iranian Linguistics, Simin Karimi, Donald Stilo & Vida Samiian (eds), 175-153, New Castle: Cambridge Scholars Publishing.

28-   Kailuweitm Rolf, Wiemer, Björn, Staudinger, Eva & Matasović, Ranko. 2008. New Applications of Role and Reference Grammar: Diachrony, Grammaticalization and Romance languages. New Castle: Cambridge Scholars Publishing. 

29-   Khomeijani Farahani, Ali Akbar. 1990. A Syntactic and Semantic Study of the Tense and Aspect System of Modern Persian. PhD dissertation, the University of Leeds.

30-   Kuteva, Tania. 2001. Auxiliation: An Enquiry into the Nature of Grammaticalization. Oxford: OUP.

31-   Lehmann, Christian. 2002. Thoughts on Grammaticalization. Arbeitspapiere des Seminars für Sprachwissenschaft der Universität Erfurt [Working papers of the Department of Linguistics of the University of Erfurt].

32-            https://www.christianlehmann.eu/publ/ASSidUE09.pdf

33-   Lenepveu-Hotz, Angès. 2010. Des verbes modaux persans et de l'évolution de leur construction entre les Xe et XVIe siècles [Persian modal verbs and the evolution of their construction between the 10th and 16th centuries]. Studia Iranica 39(1), 79-107.

34-   ---------------------------- 2018. Evolution of the subjunctive in New Persian (10th–20th): From disappearance to reappearance. Folia Linguistica Historica 39(2), 421-440.

35-   MacKinnon, Colin. 1977. The New Persian Preverb bi-. Journal of the American Oriental Society 97(1). 8-26.

36-   Nematollahi, Narges. 2014. Development of the progressive construction in Modern Persian. In Proceedings of the 1st Conference on Central Eurasian Languages and Linguistics, Öner Özçelik & Amber Kennedy Kent (eds), 102-114. Bloomington, Indiana: Indiana University.

37-   Taleghani, Azita. 2008. Modality, Aspect and Negation in Persian. Amsterdam: John Benjamins.

38-   Vafaeian, Ghazaleh. 2018. Progressives in Use and Contact. PhD dissertation, Stockholm University. 

39-   Van Valin, Robert. 2005. Exploring the Syntax-Semantics Interface. Cambridge: CUP.

40-   Van Valin, Robert & LaPolla, Randy. 1997: Syntax: Structure, Meaning and Function. Cambridge: CUP.