The Critique and Analysis of Literariness in Khalil Havi’s Ode“ Lazarus 1962"

زبان و ادبیات عربی

Article 3, Volume 12, Issue 1 - Serial Number 22, August 2020, Pages 33-59   

Document Type: research article

DOI: 10.22067/jall.v12.i1.47275

Authors

Marziyeh Abad¹; Maryam kyani^{* 2}

¹Associate Professor in Arabic Language and Literature, Ferdowsi University of Mashhad, Mashhad, Iran

²PhD Candidate in Arabic Language and Literature Ferdowsi University of Mashhad, Mashhad, Iran

Abstract

Khalil Havi is the renowned Lebanese poet who is famous as the contemporary philosophical poet in the Arab world for his profound poetry and their philosophical meanings. In addition to the philosophical aspect which differentiates him from other contemporaneous poets, it is in the realm of language and the form of poetry where he appears as the outstanding figure. Havi’s “Lazarus 1962” is one of his best odes whose form, being in a deep correlation with its meaning, has been manifested in an admiring way. Due to great focus of most literary researches of Havi on content and meaning, it is needed to do a text-based research. In this article, applying a Formalistic and textual approach, the writers endeavor to investigate the literariness or in a sense the literary aspects of Lazarus ode, one of the most beautiful poetic artifice of Havi and also aim to clarify the miracle of Havi’s poems to advocates of Arabic poetry through the scope of poetic constructs like resurrection of the word and defamiliarization and explaining the importance of these two elements in transmission of meaning.                                                                                                                                In the light of the finding of the present study, it can be said that Khalil Havi could utilize linguistic structures in favor of meaning in the best way by having innovation in linguistic methods and use of literariness approaches; moreover, he could establish a firm linkage between language and meaning.                                                 

Keywords

literariness; defamialization; resurrection of the word; Khalil Havi; Lazarus 1962

References

 

1. آبرامز، ام.اچ.(1372). فرهنگ اصطلاحات ادبی. تهران: انتشارات جنگل.

2. احمدی، بابک. (1386). ساختار و تأویل متن. چاپ نهم. تهران: مرکز.

2. پورنامداریان، تقی. (1381). سفر در مه. تهران: نگاه.

3. تایسن، لویس. (1387). راهنمای فهم درباره­ی نظریه­ی نقادانه معاصر. ترجمه­ی مازیار حسین زاده. تهران: نیلوفر.

4. حاوی، خلیل. (1972). دیوان خلیل حاوی. بیروت: دار العودة.

5. حر، عبدالمجید. (1994). الاعلام من الادباء و الشعراء : خلیل حاوی شاعر الحداثه و الرومانیه. بیروت: دارالکتب العلمیه.

6. رجایی، نجمه. (1378). آشنایی با نقد ادبی معاصر عربی.  مشهد: دانشگاه فردوسی مشهد.

7. سلدن، رامان. (1372). راهنمای نظریه­ی ادبی معاصر. ترجمه­ی عباس مخبر. تهران: طرح نو.

8. شایگان­فر، حمید رضا. (1384). نقد ادبی، چاپ دوم. تهران: انتشارات دستان.

9. شفیعی کدکنی، محمد رضا. (1358). موسیقی شعر. چاپ اول. تهران: آگاه.

10 _____________________. ( 1391). رستاخیز کلمات. چاپ اول. تهران: انتشارات سخن.

11. شمیسا، سیروس. (1386). نقد ادبی. چاپ دوم. تهران: میترا.

12. صفوی، کوروش. (1380 ). از زبان­شناسی به ادبیات. چاپ دوم. تهران: انتشارات سوره مهر.

13. الضاوی، احمد عرفات. (1389). کارکرد سنت در شعر معاصر عربی. ترجمه­ی سید حسین سیدی. چاپ دوم. مشهد: دانشگاه   فردوسی مشهد.

14. عشری زائد، علی. (2001). استدعاء الشخصیات التراثیة فی الشعر العربی المعاصر. قاهره: دار الفکر العربی.

15. علوی مقدم، مهیار. (1377) نظریه­های نقد ادبی معاصر. تهران: سمت .

16. عوض، ریتا.  (2002). حاوی: فلسفه الشعر و الحضاره. بیروت: دارالنهار.

17. غریب، روز. (1378) نقد برمبنای زیباشناسی و تأثیر آن در نقد عربی. ترجمه ی نجمه رجایی. چاپ اول. مشهد: دانشگاه فردوسی مشهد.

16. مقدادی، بهرام. (1378). فرهنگ اصطلاحات نقد ادبی. تهران: فکور.

18. مکاریک، ایرناریما. (1385). دانش­نامه­­ی نظریه­های ادبی معاصر. ترجمه­ی مهران مهاجرپور و محمد نبوی، چاپ دوم، تهران: آگاه.

19. المیر، طلال. (2009) النبوءة فی الشعر العربی الحدیث. چاپ اول. بیروت: المؤسسة الجامعیة للدراسات و النشر و التوزیع.

20. وبستر، راجر. (1386). پیش درآمدی بر مطالعه­ی نظریه­ی ادبی. ترجمه­ی الهه دهنوی. تهران: نشر روزگار.

21. پارسا، سید احمد. (1390). «بررسی برخی از مؤلفه­های نقد فرمالیستی در قصاید خاقانی». مطالعات و تحقیقات ادبی، ادبیات و زبان­ها. شماره16. ص 6-33.

22. مروة، حسین. (1972). « بیادر الجوع» . دیوان خلیل حاوی. بیروت: دار العودة ص 450 تا 467 .

23. وحیدیان کامیار، تقی. (1372). «تکرار در زبان خبر و تکرار در زبان عاطفی» مجله­ی دانشکده­ی ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد.  شماره­ 2 .