کارایی روش های شیمیایی و فیزیکی نرم سازی آب سخت در کاهش ناسازگاری کاتیون های آب سخت با گلیفوسیت

حفاظت گیاهان

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 20 اسفند 1399  

نوع مقاله: مقالات پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/jpp.2021.32208.0

نویسندگان

اکبر علی وردی ¹؛ علی قنبری¹؛ محمد حسن راشد محصل¹؛ مهدی نصیری محلاتی¹؛ اسکندر زند²

¹دانشگاه فردوسی مشهد

²موسسه تحقیقات آفات و بیماریهای گیاهی

چکیده

زمانی که آب حامل پاشش حاوی مقادیر بالایی از کاتیون های تک، دو یا چند ظرفیتی باشد، کارایی علف کش-های اسیدی ضعیف به طور منفی تحت تاثیر قرار خواهد گرفت. در یک آزمایش دُز-پاسخ، شش مقدار از گلیفوسیت با حامل های پاشش آب مقطر و آب مقطر به همراه 5/0 گرم در لیتر از کربنات های پتاسیم، سدیم، کلسیم، منیزیم و آهن بر روی تاتوره پاشیده شد. هر یک از این تیمارها با و بدون کاربرد سولفات آمونیوم، نیترات آمونیوم، اسید سیتریک و فسفات پتاسیم و میدان مغناطیسی بکار برده شدند. وقتی آب مقطر به عنوان حامل پاشش استفاده شد، کارایی گلیفوسیت با کاربرد هر یک از روش های نرم سازی آب سخت به طور معنی داری افزایش یافت. در این بین، سولفات آمونیوم موثرترین روش تعیین شد که باعث افزایش کارایی 03/4 برابری شد. کارایی گلیفوسیت در کنترل تاتوره که با حامل پاشش حاوی کربنات پتاسیم بکار برده شده بود کاهش نیافت، ولی کارایی این علف کش وقتی با حامل های پاشش حاوی کربنات کلسیم، منیزیم، سدیم و آهن بکار برده شده بود به طور معنی داری کاهش یافت. در بین انواع کاتیون ها، حامل پاشش حاوی کاتیون آهن بیشترین اثر منفی را بر کارایی گلیفوسیت داشت. بجز فسفات پتاسیم که فقط دارای تاثیر کمی در تقلیل اثرات ناسازگار حامل پاشش حاوی کربنات کلسیم داشت، سایر روش های نرم سازی آب سخت قادر بودند تا بر اثرات منفی حضور کاتیون ها در آب سخت به طور کامل فایق آیند. زمانی که از حامل های پاشش حاوی کربنات سدیم، منیزیم و آهن استفاده شد، تفاوت معنی داری بین عملکرد سولفات آمونیوم و میدان مغناطیسی در نرم سازی آب سخت مشاهده نشد.