Analysis of Urban Livability based on Environmental Indicator (Case Study: Mashhad Metropolis)

جغرافیاوتوسعه ناحیه ای

Article 1, Volume 21, Issue 1 - Serial Number 42, March 2023, Pages 1-33   

Document Type: case study

DOI: 10.22067/jgrd.2021.47188.0

Authors

Mohammad Ghanbari^{1, 2}; Mohammad Ajza Shokouhi^{* 3}; Mohammad Rahim Rahnama⁴; Omid Ali Kharazmi⁵

¹PhD in Geography and Urban Planning, Ferdowsi University of Mashhad, Mashhad, Iran

²The Head of Statistical Observations Group of Mashhad Municipality, Mashhad, Iran

³Associate Professor in Geography and Urban Planning, Ferdowsi University of Mashhad, Mashhad, Iran

⁴Professor in Geography and Urban Planning, Ferdowsi University of Mashhad, Mashhad, Iran

⁵Assistant Professor in Geography and Urban Planning, Ferdowsi University of Mashhad, Mashhad, Iran

Abstract

Multiple factors affect the livability of a place, among of are the presence of people, mixed use, housing, safety and security, sense of belonging, efficiency, and the environment. The natural environment is a prerequisite for health, hence it plays an essential role in livability. Mashhad as the second most populous and the largest religious city of Iran hosts large number of domestic and foreign pilgrims annually. The main goal of this research is analyzing urban livability based on environmental indicator in Mashhad metropolis. The sample of this descriptive-analytical study includes 402 participant, chosen from Mashhad metropolis with the population of 2766258. To investigate the urban livability in terms of environment, objective indicators and subjective index (questionnaire) were analyzed. Firstly, Entropy model was used to determine the weight of each index, which is as follows: Carbon monoxide = 0.0035, particulate matter (PM2.5) = 0.5974, sulfur dioxide = 0.0122, nitrogen dioxide = 0.0019, ozone pollutant = 0.0162, air quality index (AQI) = 0.0038, per capital green space = 0.2515, noise pollution = 0.0394, household waste = 0.0534, and subjective index = 0.0029. Zone 9 of Mashhad metropolis is the best zone in terms of environmental indicator, followed by Zones 7 and 8, respectively. By contrast, Zones 1, 2 and 6 have the worst conditions in terms of environmental indicator, respectively.

Keywords

Urban Livability; Environmental Indicator; Objective and Subjective; Mashhad

References

1. اجزاء شکوهی، م.، و غفاری، ا. (1392). اثرات آلودگی صوتی فرودگاه مشهد بر مناطق مسکونی پیرامون. اولین کنفرانس ملی خدمات و محیط‌زیست، شهرداری و دانشگاه فردوسی مشهد.
2. بدری، س. ع.، و طیبی، ص. (1391). بررسی عوامل مؤثر بر هزینه‌های گردشگری مذهبی (مطالعه موردی: شهر مشهد مقدس). مجله برنامه‌ریزی و توسعه گردشگری، 1(1)، 177-153.
3. بندرآباد، ع. ر. (1389). ﺗﺪوﯾﻦ اﺻﻮل اﻟﮕﻮی ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻓﻀﺎﯾﯽ و ﺷﮑﻞ ﺷﻬﺮ زﯾﺴﺖ‌ﭘﺬﯾﺮ اﯾﺮاﻧﯽ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﻮردی ﻣﻨﺎﻃﻖ 1، 15 و 22 ﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮان (رساله دکتری گروه شهرسازی). دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران.
4. پژوهشکده محیط‌زیست دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی تهران. (1392). راهنمای محاسبه، تعیین و اعلام شاخص کیفیت هوا. مرکز سلامت محیط و کار وزارت بهداشت و پژوهشکده محیط‌زیست دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی تهران، تهران.
5. تیموری، ر.، روستایی، ش.، اکبری زمانی، ا.، و احدنژاد، م. (1389). ارزیابی تناسب فضایی-مکانی پارک‌های شهری با استفاده از GIS (مطالعه موردی: پارک‌های محله‌ای منطقه 2 شهرداری تبریز). مجله علمی-پژوهشی فضای جغرافیایی، 10(30)، 168-137.
6. جهانشیری، م. (1389). بررسی آماری و سینوپتیکی آلودگی هوای مشهد (پایان‌نامه منتشرنشده کارشناسی‌ارشد رشته اقلیم‌شناسی در برنامه‌ریزی محیطی). دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار.
7. حیاتی، س. (1391). تحلیل شاخص‌های رشد هوشمند شهری در مشهد (پایان‌نامه منتشرنشده کارشناسی‌ارشد رشته جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری) و دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد.
8. خستو، م.، و سعیدی رضوانی، ن. (1389). عوامل مؤثر بر سرزندگی فضاهای شهری: خلق یک فضای شهری سرزنده با تکیه‌بر مفهوم خرید پیاده. نشریه هویت، 4(6)، 74-63.
9. رستم خانی، پ.، لقایی، ح. ع. (1383). اصول طراحی فضای سبز در محیط‌های مسکونی. تهران: انتشارات مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن.
10. سیف‌الدینی، ف.، و منصوریان، ح. (1390). تحلیل الگوی تمرکز خدمات شهری و آثار زیست‌محیطی آن در شهر تهران، فصلنامه محیط‌شناسی، 37(60)، 64-53.
11. صفوی، س. ی.، و علیجانی، ب. (1385). بررسی عوامل جغرافیایی در آلودگی هوا در تهران، مجله پژوهش‌های جغرافیایی، 38(58)، 112-99.
12. قرخلو، م.، و جانبابانژاد طوری، م. ح. (1387). استانداردها و مقررات کاربردی در زمینه کاشت درختان و طراحی فضای سبز در سطح شهر. مجله سپهر، 17(65)، 64-58.
13. قلی‌زاده، م. ح.، فرج‌زاده، م.، و دارند، م. (1388). ارتباط آلودگی هوا با مرگ‌ومیر جمعیت شهر تهران. مجله پژوهشی حکیم، 12(2)، 71-65.
14. کاظمی، خ.، شاکری روش، م.، رستگار، م.، و صیادی، س. (1393). آلودگی هوا و چالش‌های مدیریت شهری در کلان‌شهرها (مورد: کلان‌شهر مشهد). ششمین کنفرانس ملی برنامه‌ریزی و مدیریت شهری با تأکید بر مؤلفه‌های شهر اسلامی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد.
15. مرکز پایش آلاینده‌های زیست‌محیطی شهرداری مشهد. (1394). گزارش کیفیت هوای مشهد در سال 1393. معاونت خدمات و محیط‌زیست شهرداری مشهد و اداره کل حفاظت محیط‌زیست خراسان رضوی، مشهد.
16. مرکز پایش آلاینده‌های زیست‌محیطی شهرداری مشهد. (1395). گزارش کیفیت هوای مشهد در سال 1394. معاونت خدمات و محیط‌زیست شهرداری مشهد و اداره کل حفاظت محیط‌زیست خراسان رضوی، مشهد.
17. معاونت برنامه‌ریزی و توسعه شهرداری مشهد. (1392). سالنامه آماری سال 1392 شهر مشهد. مشهد: شهرداری مشهد.
18. مؤمنی، م.، صرافی، م.، و قاسمی خوزانی، م. (1387). ساختار و کارکرد گردشگری مذهبی‌فرهنگی و ضرورت مدیریت یکپارچه در کلان‌شهر مشهد. مجله جغرافیا و توسعه، 6(11)، 38-13.
19. Amir, A. Puspitaningtyas, A., & Santosa, H. R (2015). Dwellers participation to achieve livable housing in grudo rental flats. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 179, 165-175.
20. Badland, H., Whitzman, C., Lowe, M., Davern, M., Aye, L., Butterworth, I., …, & Giles-Corti, B. (2014). Urban livability: Emerging lessons from Australia for exploring the potential for indicators to measure the social determinants of health. Social Science & Medicine, 111, 64-73.
21. Ball, D. (2013). What makes a happy city? Cities, 32, 39-50.
22. Lau Leby, J., & Hashim, A. H. (2010). Liveability dimensions and attributes: their relative importance in the eyes of neighbourhood residents. Journal of Construction in Developing Countries, 15(1), 67-91.
23. Lowe, M., Whitzman, C., Badland, H. , Davern, M., Hes, D., Aye, L., …, & Giles-Corti, B. (2013). Liveable, healthy, sustainable: What are the key indicators for melbourne neighbourhoods? McCaughey VicHealth Centre for Community Wellbeing, Melbourne University.
24. Montgomery, C. (2013). Happy city: Transforming our lives through urban design. London: Routledge.
25. Newman, P. (2006). The environmental impact on cities. Environment and Urbanization, 18, 275-295.
26. Stern, N. (2007). The economics of climate change: The stern review. New York: Cambridge University Press.
27. The Economist Intelligence Unit. (2015). A summary of the liveability ranking and overview, London, England.
28. United Nations Population Fund. (2007). State of world population 2007: Unleashing the potential of urban growth. United Nations Population Fund, New York.
29. Urban Land Institute of Singapore. (2006). 10 principles for livable high-density cities, lessons from Singapore. Centre for Liveable Cities (CLC), Singapore.
30. Williams, C., Zhou,, He, G., & Levine, M. (2012). Measuring in all the right places: Themes in international municipal eco-city index systems. Conference of 2012 ACEEE Summer Study on Energy Efficiency in Buildings, Ernest Orlando Lawrence Berkeley National Laboratory.
31. Woodcock, J., Banister, D., Edwards, D., Prentice, A., & Roberts, I. (2007). Energy and transport. The Lancet, 370, 1078-1088.
32. World Health Organization. (2010). Urbanization and health. Bulletin of the World Health Organization, 88, 245-246.
33. www.spacing.ca/ vancouver/ 2014/ 03/ 31/ happiness- urban-design-intersect-interview-happy-city-author-charles-montgomery. where happiness and urban design intersect: an interview with happy city.