Investigating and Evaluating the Resilience of Karaj Communication Network (Case Study: Shahid Beheshti and Azadi Streets)

جغرافیا و مخاطرات محیطی

Article 8, Volume 10, Issue 4 - Serial Number 40, February 2022, Pages 151-173   

Document Type: Research Article

DOI: 10.22067/geoeh.2021.69981.1046

Authors

Hasan Hekmatnia¹; Esmaeil Nasiri Hendeh Khaleh^{* 1}; Fazlollah Esmaeili²; Behrooz Nezafat Takleh³; Davood Fattahi⁴; Davood Mogadam⁵

¹Associate Professor, Department of Geography and Urban Planning, Payame Noor University, Tehran, Iran

²Assistant Professor, Department of Geography and Rural Planning, Payam-e-Noor University, Tehran, Iran

³Graduate of Theoretical Geomorphology, Mohaghegh Ardabili University, Ardabil, Iran

⁴Graduate of Geography and Urban Planning, Payame Noor University, Tehran, Iran

⁵MSc Student, Land Management Planning, University of Tehran, Tehran, Iran

Abstract

In recent years, the study of the concepts of resilience at the urban and regional scales has attracted special attention, although the level and number of these studies at the urban scale is higher than other studies at higher scales. Hence, the gap of this group of studies in the field of regional studies is obvious. The main purpose of this study was to investigate and evaluate the resilience of Karaj communication network. Using library studies, important criteria and sub-criteria in increasing the resilience of roads were identified and then studied and evaluated in selected axes. The six criteria developed in this study are equestrian resilience, pedestrian and cyclist resilience, natural disaster resilience, efficient transportation management, resilience against adverse weather conditions, and resilience against crime. This applied research used a descriptive-analytical method and combined (quantitative-qualitative) approach. The selected axes of this research are Shahid Beheshti Street and Azadi Streets of Karaj. The results of hierarchical analysis shows that the level of resilience of these axes is moderate and low. Among the proposed solutions to improve resilience are pedestrianization of busy sections of the street, implementation of traffic plans such as pairing and individualizing traffic on the passageways of vehicles, controlling the speed of vehicles and providing safe movement for pedestrians through relaxation methods, using speed control tools, and the construction of overpasses or underpasses for pedestrians in high-risk areas.

Keywords

Evaluation; Efficiency; Resilience; Intercity Communication Network; Karaj

References

امان‌پور، سعید؛ ملکی، سعید؛ صفایی پور، مسعود؛ امیری فهلیانی، محمدرضا؛ 1397. تحلیل وضعیت و تعیین استراتژی‌های مبتنی بر سناریو در تاب‌آوری شهری مطالعه موردی، کلان‌شهر اهواز. فصلنامه پژوهش و برنامه‌ریزی شهری. 9. 35. 31-46.

پیران، پرویز؛ اسدی، سعیده؛ دادگر؛ نیکو؛ 1396. بررسی نقش تاب‌آوری اجتماعی در موفقیت فرآیند بازسازی مطالعه موردی، جوامع روستایی درب آستانه و باباپشمان پس از زلزله سال 1385 دشت سیلاخور، استان لرستان. فصلنامه مسکن و محیط روستا. شماره 157.

جعفریان، نغمه؛ حاتمی نژاد، حسین؛ مبهوت، محمدرضا؛ 1396. ارزیابی تاب‌آوری اجتماعی و اقتصادی در برابر زلزله (مطالعه موردی، بجنورد). فصلنامه علمی پژوهشی امداد و نجات. سال 9. شماره 1.

حسین زاده دلیر، کریم؛ محمدیان، مهرداد؛ سرداری، رؤیا؛ 1398. مروری بر مفهوم تاب‌آوری شهری. فصلنامه علمی تخصصی مطالعات طراحی شهری و پژوهش‌های شهری. سال 2. شماره 3.

روستا، مجتبی؛ ابراهیم‌زاده، عیسی؛ ایستگلدی، مصطفی؛ 1397. ارزیابی میزان تاب‌آوری اجتماعی شهری، مطالعه موردی، شهر زاهدان. نشریه پژوهش و برنامه‌ریزی شهری. سال 9. شماره پیاپی 32.

سلمانی، محمد؛ کاظمی ثانی، عطاالله؛ بدری، نسرین؛ شریف، سیدعلی؛ 1395. شناسایی و تحلیل تأثیر متغیرها و شاخص‌های تاب‌آوری شواهدی از شمال و شمال شرقی تهران. نشریه تحلیل فضایی مخاطرات. سال 3. شماره 2.

شکری فیروزجاه، پری؛ 1396. تحلیل میزان تاب‌آوری مناطق شهر بابل در برابر مخاطرات محیطی. نشریه برنامه‌ریزی توسعه کالبدی. 2. 27-44.

فرجی، امین؛ آروین، محمود؛ آتش فروز، نسرین؛ 1397. بررسی تاب‌آوری منطقه‌ای با استفاده از تحلیل فضایی و مدل ترکیبی waspas، مطالعه موردی، شهرستان‌های خوزستان. آمایش سرزمین. 1-29.

قدسی پور، سیدحسن؛ 1381. فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (AHP). تهران: انتشارات دانشگاه امیرکبیر.

محمدی، اکبر؛ آشوری، کسری؛ بشیر رباطی، محمد؛ 1396. تبیین و ارزیابی مؤلفه‌های تاب‌آوری نهادی و اجتماعی در سکونتگاه‌های خودانگیخته شهری مطالعه موردی، ناحیه منفصل شهری نایسر شهر سنندج. فصلنامه مطالعات شهری. شماره 22.

نوریان، فرشاد؛ اسفندی، سعید؛ 1394. تحلیل اولویت مکانی پایگاه‌های پشتیبان مدیریت بحران زلزله بر مبنای استاندارد طبقه‌بندی زمین مرجع کاربری‌ها با استفاده از روش تاپسیس، مطالعه موردی، ناحیه 1 منطقه 6 شهرداری تهران. فصلنامه مدیریت بحران. شماره 2.

 

Ajibade, I. (2017). Can a future city enhance urban resilience and sustainability? A political ecology analysis of Eko Atlantic city, Nigeria. International Journal of Disaster Risk Reduction, 26, 85-92.

Bruneau, M. 2003. A framework to quantitatively assess and enhance the seismic resilience of communities. Earthquake spectra, 19.4.

Davis, I. & Y. Izadkhah (2006), Building Resilient Urban Communities, Article from OHI, 31, 1.

Donovan, B. & Work D. B. (2017). Empirically quantifying city-scale transportation system resilience to extreme events. Transportation Research, 79, 333–346.

Folke, C. (2006). Resilience: The emergence of a perspective for social–ecologicalsystems analyses. Global Environmental Change, 16(3), 253–267. http:// dx.doi .org/ 10.1016/ j. gloenvcha.

Gimenez, R., Hernantes, J. H. & Labaka, L. (2016). A maturity model for the involvement of stakeholders in the city resilience building process. Technological Forecasting & Social Change.

Holling, C. S. (1973). Resilience and stability of ecological systems. Annual Review of Ecology and Systematics,4,1–23. http://dx.doi.org/10.1191/030913200701540465.

León, J. & March, A. (2014). Urban morphology as a tool for supporting tsunami rapid resilience: A case study of Talcahuano, Chile. Habitat International, 43, 250-262.

Marana, P., Labaka, L., & Mari S. J. (2017). A framework for public-private-people partnerships in the city resilience-building process. Safety Science.

Mayunga, S.B. (2006). The concept of resilience revisited. Disasters, 30 (4), 433–450.

Marom, W. A. (2014). Mapping and Measuring Social Vulnerabilities of Coastal areas of Bangkok and Periphery. Proceedings of the Resilient Cities 2014 congress. Bonn. Germany. Pp. 29-31. http:// resilient-cities.iclei.org/.

Moghadas, M., Asadzadeh, A., Vafeidis, A., Feket, A. & Kötter, T. (2018). A multi-criteria approach for assessing urban flood resilience in Tehran, Iran. International Journal of Disaster Risk Reduction, (35), 101069, 1-29.

Parvin, G. A., Surjan, A., Rahman, A., & Shaw, R. (2016). Urban Risk, City Government, and Resilience. Urban Disasters and Resilience in Asia.

Smith, N. (2013). EVOLVING CITIES: Exploring the relations between urban form and the fovernance of urban form: An International centre supported by deutsche bank, LSE Cities. Published by the London School of Economics and Political Science.

Wilkinson, C & Beilin, R. (2015). Introduction: governing for urban resilience. Urban Studies Journal Limited. 9.2.

Wilson, G. A. (2012): Community resilience, globalization, and transitional pathways of decision-making, Geoforum, Vol. 43, Issue 6.