Identifying the Effective Indicators of Urban Livability (Case Study of Areas 1, 5 and 8 of Isfahan Municipality)

جغرافیا و توسعه فضای شهری

Volume 9, Issue 2 - Serial Number 17, August 2022, Pages 1-16   

Document Type: Original Article

DOI: 10.22067/jgusd.2021.47296.0

Authors

reyhaneh mohrekesh; hamid saberi^*

Department Of Geography, Najafabad Branch

Abstract

One of the most important recent theories of urban development is urban livability, which has been put forward with the aim of developing a city towards the greatest possible utility. The purpose of this research was identifying the indicators that are effective in urban livability. In this regard, first the livability from a theoretical point of view and then the characteristics of the areas of Isfahan city were investigated and measured. For the descriptive-analytical survey, 5-point Likert scale technique was used to identify effective indicators of livability. The findings show that there is a difference between the urban areas of Isfahan in terms of livability. According to the classification, Jolfa and Razmandagan areas have the highest level of livability and the reason for placing these two areas in the same class is the social, economic and cultural similarity between them and the residents of these two areas are relatively satisfied with the quality of the transportation system, social identity, facilities and residential satisfaction. Since Darb Kushk neighborhood is located in the center of the city and is facing economic, cultural and physical issues, it has an average livability level. The most dissatisfaction in this neighborhood was related to the low quality of the transportation system. Sichan, Abbasabad and Khaneh Isfahan neighborhoods are at the lowest level of livability and should receive the most attention.

Keywords

Livability; Livable City; Factor Analysis; Isfahan City

References

1. برزگر، ص؛ حیدری، ت؛ و انبارلو، ع. (1398). تحلیل سکونتگاه های غیررسمی با رویکرد زیست پذیری. فصلنامه برنامه ریزی منطقه ای، 9(33)، 137-152.
2. بندر آباد، ع. (1390). شهر زیست پذیراز مبانی تا معنا. چاپ اول. تهران: انتشارات آذرخش.
3. پیری، ف.، و ملکی، س. (1400). شناسایی عوامل مؤثر بر زیست پذیری شهری با رویکرد مدلسازی ساختاری – تفسیری ISM نمونه موردی: شهر ایلام. جغرافیا و توسعه ناحیه ای، 1(36)، 53-87.
4. تقوایی، م.، و کبومرثی، ح. (1391). کاربرد تکنیک ها و مدل های برنامه ریزی و مدیریت توریسم. چاپ اول. اصفهان: انتشارات معظمی.
5. جانباز قبادی، غ.، و نجاتی جوارمی، م. (1398). سنجش سطح زیست پذیری شهرها با رویکرد زیست محیطی جهت تحقق بخشی توسعه پایدار (نمونه موردی: شهر ساری). پژوهش های نوین علوم جغرافیایی، معماری و شهرسازی ، 2(22)، 108-77.
6. حاجی نژاد. ع.، رفیعیان، م.، و زمانی، ح. (1390). بررسی و رتبه بندی عوامل موثر بر میزان رضایت مندی شهروندان از کیفیت محیط زندگی (مطالعه موردی: مقایسه بافت قدیم و جدید شهر شیراز). پژوهشهای جغرافیای انسانی (پژوهش های جغرافیایی)، 77(43)، 143-129.
7. خراسانی، م.، رضوانی، م.، و مولایی قلیچی، م. (1394). تحلیل تاثیر متغیرهای فردی بر ادراک از زیست پذیری در روستاهای پیرامون شهر. فصلنامه جغرافیا و توسعه ناحیه‌ای، 25، 159-182.
8. خزاعی نژاد، ف.، سلیمانی مهرنجانی، م.، تولایی، س.، و رفیعیان، م. (1395). زیست پذیری شهری: مفهوم، اصول، ابعاد وشاخص ها. پژوهش های جغرافیای برنامه ریزی شهری، 4(1)، 50-27.
9. دویران، ا. (1399). سنجش زیست پذیری بافت های شهری با تاکید بر پایداری اجتماعی (مطالعه موردی: محلات اسکان غیررسمی شهر همدان). جغرافیای اجتماعی شهری، 64-48.
10. رضوانی، ع. (1395) . روح شهر. فصلنامه معماری سبز، 2(4)، 55-79
11. شعبان زاده، ر.، مشکینی، و ا.، و رکن الدین افتخاری، ع. (1397). مقایسه تطبیقی شاخص های زیست پذیری مناطق شهری تهران، مجله بین المللی توسعه پایدار شهری
12. صاحبی، م.، فراهانی، م.، و مطهری، س. (1400). بررسی وضعیت زیست پذیری شهری در مناطق شهری از دیدگاه شهروندان (مطالعه موردی: مناطق هشت‌گانه کلان‌شهر کرمانشاه. فصلنامه علمی-پژوهشی کارافن، 18(1)، 75-59.
13. کلانتری، خ. (1385). پردازش و تحلیل داده ها در تحقیقات اجتماعی- اقتصادی. نوبت چاپ دوم، تهران: چاپ شریف.
14. موسوی نور، ع.، وارثی، ح.، و محمدی، ج. (1396). ارائه الگوی ترکیبی زیست پذیری کلانشهر تهران بر اساس شاخص های زیرساختی. فصلنامه جغرافیا، 15(53)، 204-181.
15. مومنی، م.، و فعال قیومی، ع. (1386). تحلیل داده های آماری با استفاده از اس پی اس اس. چاپ اول، تهران: انتشارات کتاب نو.
16. نیک پور، ع.، و یاراحمدی، م. (1399). شناسایی عوامل مؤثر بر زیست پذیری در شهر نورآباد ممسنی. مطالعات ساختار و کارکرد شهری، 7(23)، 27-7.

 

17. Blassingame, L).1998(. Sustainable cities: Oxymoron, utopia, or inevitability? Social Science Journal, 35, 1-13.
18. Carolyn, M.A., & Wesley, M. )2018(. Livable streets, livable arterials? Characteristics of commercial arterial roads associated with neighborhood livability. Journal of the American Planning Association. 84(1), 33-44.
19. Elliott, D.L.) 2008(. A better way to zone: Ten principles to create more livable cities. Washington D.C., USA: Island press.
20. Erickson, J. )2016). Livability and creativity: Civic innovations at the intersection of arts, culture, and planning. Urban and Environmental Policy and Planning. Tufts University. August. Advisor: Barbara Parmenter, PhD.Reader: Jonathan Witten, Esq.
21. Evans, P. )2002(. livable cities? Urban struggles for livelihood and sustainability. California, USA: university of California press Ltd.
22. Floyd, F.J., & Widaman, K.F. )1995.( Factor analysis in the development and refinement of clinical assessment instruments. Psychological Assessment, 7(3), 286-299.
23. Hahlweg, D. )1997(. The city as a familiy” in Lennard. S.H.,S Von Unger-Sternberg, H.L.Lennard ,eds. Making Cities Livable. International Making Cities Livable Conferences, California, USA: Godolier Press.
24. Lennard, S.H.C. & Lennard, H.L. )1987(. Livable cities: People and places: Social and design principles for the future of the city. California, USA: Godolier Press.
25. MarMartínez-Bravo, Javier, M.R., & Raquel, A.L. )2019(. Trade-offs among urban sustainability, pollution and livability in European cities. Journal of Cleaner Production, 224, 651-660
26. Eugene, J. (2007). Inequality and politics in the creative city‐region: Questions of livability and state strategy. International Journal Of Urban and Regional Research, 31(1), 188-196.
27. Norris, T., & Pittman, M. )2000). The healthy community’s movement and the coalition for healthier cities and communities. Public Health Reports, 115, 118-124.
28. Polloni, S. )2017(. Traffic calming and neighborhood livability: Evidence from housing prices in Portland. Regional Science and Urban Economics, 74, 18-37.
29. B.L. (2014). Spatial pattern of urban livability in Himalayan Region: A -case of Aizawl City, India. Social Indicators Research. 117(2), 541–559.
30. Timmer, V., & Seymoar, N. K. (2005). Vancouver working group discussion paper, The World Urban Forum 2006. Vancouver: UN Habitat – International Centre for Sustainable Cities.
31. Veenhoven, R., & Ehrhardt, J. (1995). The cross-national pattern of happiness: Test of predictions implied in three theories of happiness. Social Indicators Research, 34(1), 33 68.
32. Woodward, S. (2013). Material Culture. Oxford, UK: Oxford Bibliographies in Anthropology
33. Xiao, Y., Wang, J. Huang, H. (2021). Does economic development bring more livability? Evidence from Jiangsu Province, China. Journal of Cleaner Production, 293, 12618.