بهبود عمر گلجای گل بریده داوودی (Chrysanthemum morifolium) با استفاده از عصاره بهار نارنج، اسید فولویک و نانوذرات مس

علوم باغبانی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 19 مهر 1400  

نوع مقاله: مقالات پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/jhs.2021.69263.1030

نویسندگان

بهزاد کاویانی¹؛ محمد رضا صفری مطلق ²؛ سارا حاتمی نژاد¹

¹گروه باغبانی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران

²گروه گیاه‌پزشکی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایرانی واحد رشت

چکیده

گل داوودی یکی از مهم‌ترین گل‌های شاخه‌بریده در جهان است که در حال حاضر از نظر تجاری و کشت، بعد از رز در رتبه‌ دوم قرار دارد. گل‏های بریده عمر کوتاهی دارند، بنابراین بهبود ماندگاری آنها یکی از اهداف اصلی صنعت گل‌کاری می‌باشد. انسداد انتهای ساقه و تنش آبی دو مشکل در کاهش عمر گلجای گل‌های شاخه‌بریده داوودی هستند. در پژوهش حاضر، اثرات اسید فولویک (50، 100 و 150 میلی‌گرم بر لیتر)، عصاره بهار نارنج (10، 30 و 50 درصد) و نانوذرات مس (5، 10 و 20 میلی‌گرم بر لیتر) در مقایسه با شاهد روی شاخص‌های پس از برداشت گل‌های داوودی ارزیابی شدند. آزمایش به صورت طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام شد. بر اساس نتایج به دست آمده، اثر تیمارها روی بهبود ویژگی‌های کیفی گل‌های شاخه‌بریده داوودی بعد از برداشت معنی‌دار بود. نتایج نشان داد که عمر گلجای بالا (33/16 تا 17 روز) با هر سه غلظت نانوذرات مس به دست آمد. بالاترین عمر گلجای گل‌های شاخه‌بریده‌ داوودی توسط افزودن 20 میلی‌گرم بر لیتر نانوذرات مس در محلول نگهدارنده به دست آمد که در مقایسه با شاهد 3 روز عمر گلجای را افزایش داد. کمترین تعداد کلونی‌های باکتریایی انتهای ساقه طی استفاده از 10 و 30 درصد عصاره بهار نارنج و 5 میلی‌گرم بر لیتر نانوذرات مس و کمترین تعداد این کلونی‌ها در محلول طی استفاده از 5 میلی‌گرم بر لیتر نانوذرات مس به دست آمد. همچنین، جذب محلول در تیمارهای 10 و 30 درصد عصاره بهار نارنج و 5 میلی‌گرم بر لیتر نانوذرات مس بالا بود. در مجموع، استفاده از غلظت‌های مناسب نانوذرات مس و عصاره بهار نارنج باعث بهبود عمر گلجای، برخی صفات فیزیولوژیک و فعالیت آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی شد.

کلیدواژه‌ها

آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی؛ انسداد آوندی؛ جذب محلول؛ اسانس‌ها؛ طول عمر پس از برداشت