The Analysis of Strategies for Realizing Integrated Urban Management (Case Study: Tehran city)

جغرافیاوتوسعه ناحیه ای

Article 4, Volume 20, Issue 1 - Serial Number 38, March 2022, Pages 118-85   

Document Type: case study

DOI: 10.22067/jgrd.2021.50145.0

Authors

Masoud Taghvaei^{* 1}; Hossein Rajab Salahi²; Marjan Shafiei³

¹Professor in Geography and Urban Planning, University of Isfahan, Isfahan, Iran

²PhD in Geography and Urban Planning, University of Isfahan, Isfahan, Iran

³MA in Geography and Urban Planning, University of Isfahan, Isfahan, Iran

Abstract

Urban management in Tehran metropolis as the largest metropolis of Iran and one of the most populated cities in the world, faces many challenges. The lack of integrated management causes many problems and costs for the citizens every year. Therefore, urban planners and policy makers have to adopt an integrated planning procedure to create coordination between different priorities and needs. Considering this issue, this research identified and analyzed the strengths and weaknesses of the urban management system of Tehran metropolis and provided solutions to achieve integrated management. The statistical population of the descriptive-analytical study includes experts and specialists and trustees of urban management. SWOT technique was used for data analysis. In total, 19 strengths and opportunities were identified as positive factors and 21 weaknesses and threats were identified as limitations facing the integrated management of the metropolis of Tehran. This shows a partial and separate management in the city. Solutions were proposed for reducing the obstacles and finally realize the "Integrated Management of Tehran Metropolis", which requires the serious attention of managers and urban planners. The results of previous studies and researches show that urban management system in Iran has not been successful in implementing programs and plans, and Tehran metropolis, since the capital of the country, has become a platform for the concentration of facilities in economic, political, and social dimensions. Considering this issue, the use of integrated urban management can create coordination and balance between executive organizations.
 
 
 

Keywords

Management; Urban Management; Integrated Urban Management; Tehran Metropolis; SWOT Model

References

1. آقازاده، س. ع. (1391). مدیریت یکپارچة شهری (چاپ اول). تهران: پژوهشکدة فرهنگ، هنر و معماری جهاد دانشگاهی.
2. بابایی، م.، و ابراهیمی، س. (1395). مطالعه و بررسی مدیریت یکپارچه در شهر اصفهان. مجلة اقتصاد شهری، 1، 17-36.
3. برک­پور، ن.، و اسدی، ا. (1387). گزارش نهایی طرح پژوهشی: نظریه­های مدیریت و حکمروایی شهری. موضوع قرارداد شمارة 32122/12.
4. برک­پور، ن.، و اسدی، ا. (1388). مدیریت و حکمروایی شهری. تهران: معاونت پژوهشی دانشگاه هنر.
5. پرهیزکار، ا.، و فیروزبخت، ع. (1390). چشم­انداز مدیریت شهری در ایران با تأکید بر توسعة پایدار شهری. فصلنامۀ جغرافیایی سرزمین، 32(8)، 43-67.
6. تقوایی، م.، و کیومرثی، ح. (1391). کاربرد تکنیک­ها و مدل­ها در برنامه­ریزی و مدیریت توریسم (چاپ اول). اصفهان: انتشارات معظمی اصفهان.
7. تندیسه، م.، و رضایی، م. (1392). برنامه­ریزی راهبردی حمل­ونقل پایدار شهری در کلان­شهرهای ایران (مطالعة موردی: شهر مشهد). مهندسی حمل و نقل، 1، 1-18.
8. حاتمی­نژاد، ح.، لرستانی، ا.، احمدی، س.، و محمدی، م. (1396). تحلیل الگوی گسترش فیزیکی شهر خرم­آباد با استفاده از مدل­های آنتروپی شانون و هلدرن و تعیین جهات بهینة گسترش آن با استفاده از مدل AHP. پژوهش­های جغرافیای انسانی، 3، 519-537.
9. حسینی، ع.، پوراحمد، ا.، پژوهان، م.، و رحیمی، ح. (1390). نقش نهادهای مدیریت شهری در مدیریت پایدار شهر با تأکید بر جایگاه کمسیون مادة پنج شهر تهران. فصلنامۀ مدیریت شهری، 28، 27-64.
10. حیدری چیانه، ر.، و رضاطبع ازگمی، س. خ. (1391). سنت تکنوکراسی در مدیریت شهری ایران (مطالعة کلان­شهر رشت). فصل­نامة مسائل اجتماعی ایران، 1(3)، 85-120.
11. خداشاهی، ع.، رهنمایی، م.، و مدیری، م. (1397). تحلیل راهبردی چالش­های مدیریتی کلان­شهر تهران با رویکرد مدیریت یکپارچة شهری. فصل­نامة نگرش­های نو در جغرافیای انسانی، 4، 141-162.
12. دویران، ا.، کاظمیان، غ.، مشکینی، ا.، رکن­الدین افتخاری، ع.، و کلهرنیا، ب. (1391). مدیریت یکپارچة شهری در ساماندهی سکونتگاه­های غیررسمی شهرهای میانی ایران (مورد پژوهشی: زنجان، همدان). فصلنامۀ مدیریت شهری، 30، 53-68.
13. سرور، ر.، آشتیانی عراقی، م.، و اکبری، م. (1396). واکاوی عوامل مؤثر بر تحقق­پذیری مدیریت یکپارچة شهری (مطالعة موردی: کلان­شهر تهران). مجلة جغرافیا، 52، 37-52.
14. سنائی، س.، رحیم، س.، و عزت­پناه، ب. (1399). تحلیل مؤلفه­های مؤثر در تحقق مدیریت یکپارچة منطقة شهری تهران. فصلنامۀ جغرافیایی سرزمین، 17(66)، 44-60.
15. شماعی، ع.، قنبری، ع.، و عین شاهی میرزا، م. (1392). تحلیل فضایی جرایم شهری در مناطق بیست­و­دوگانة کلان­شهر تهران. پژوهش­های راهبردی امنیت و نظم اجتماعی، 2(2)، 117-130.
16. ضرابی، ا.، و جمالی­نژاد، م. (1389). بررسی نقش مدیریت هماهنگ شهری در تحقق­بخشی میزان امنیت اجتماعی (مورد پژوهشی استان اصفهان). مجلة مدیریت شهری، 26، 225-240.
17. عزیزی، م.، ابویی اردکان، م.، و نوری، ن. (1391). بررسی نقش کنشگران و ابزارهای مدیریت شهری در یکپارچگی مدیریت کلان­شهر تهران. هنر و معماری، هویت شهر، 10، 5-16.
18. علیخان گرگانی، ر. (1392). مطالعة یکپارچگی نظام مدیریت شهری تهران (مطالعة موردی: مأموریت خدمات شهری). فصلنامۀ مدیریت توسعه و تحول، 13، 29-37.
19. فاضلی، م.، قلیچ، م.، و پوریان، ع. (1392). ارزیابی تأثیر اجتماعی تخریب پل ری در تهران و تأثیر آن بر بهبود تصمیم گیری در مدیریت شهری. فصلنامۀ راهبرد اجتماعی – فرهنگی، 7(2)، 47-74.
20. فیروزی، م. ع.، امان­پور، س.، و زارعی، ج. (1398). تحلیل بسترهای نهادی تحقق مدیریت یکپارچه در بازارآفرینی شهری پایدار بافت­های فرسوده (منطقۀ موردی: شهر اهواز). پژوهش­های جغرافیای انسانی، 51(4)، 891-909.
21. قالیباف، م.، حافظ­نیا، م.، و محمدپور، ع. (1392). نقش تقسیمات شهر در مدیریت یکپارچة شهری (مطالعة موردی: شهر تهران). جغرافیا (فصل­نامة علمی – پژوهشی انجمن جغرافیای ایران)، 11(37)، 47-69.
22. کاظمیان، غ.، و میرعابدینی، ز. (1391). شناسایی ابعاد و راهکارهای تحقق مدیریت یکپارچة شهری با روش فراتلفیق. چهارمین کنفرانس مدیریت و برنامه­ریزی شهری، مشهد.
23. کمانرودی کجوری، م. (1389). آسیب­شناسی ساختاری مدیریت توسعة شهری تهران با تأکید بر مناسب­سازی فضاهای شهری برای معلولان. فصلنامۀ مدیریت شهری، 25، 99-114.
24. لطیفی، غ. (1390). مدیریت شهری ( چاپ دوم). تهران: انتشارات سازمان شهرداری­ها و دهیاری­های کشور.
25. نکویی ن. (1386). مدل توسعة راهبردی فناوری ارتباطات و شهرداری­ها. اولین کنفرانس بین­المللی شهرداری الکترونیک، تهران.
26. هانگر، ج. د.، و ت. ا. ویلن. (1381). مبانی مدیریت استراتژیک. (م. اعرابی، و د. ایزدی، مترجمان). تهران: دفتر پژوهش­های فرهنگی.
27. Brenner, N. (2003). Metropolitan institutional reform and th rescaling of state space in contemporary Western Europe. European Urban and Regional Studies, 10(4), 297-324.
28. Chakrabarty, B. K. (2001). Urban management: Concepts, principles, techniques and education. Cities, 18(5), 331-345.
29. Hall, J. S. (2005). In R. W. Coves (Ed.), Encyclopedia of city (pp. 212-214). London & NewYork: Routledge.
30. Kostic, S. (2007). Formulation city of NIS development strategy, Newsletter. Retrieved from citiesalliance.org/ publication/ other-resources/ other-resources -cds. html
31. Lee, J. (1978). Aspects of urbanization and economic development in Germany 1815-1914. In P. Abrams, & E. A. Wrigley (Eds.), Towns in societies. Essays in economic history and historical sociology(pp. 279-294). Cambridge; New York: Cambridge University Press.
32. Planning Sustainable Cities, Global Report on Human Settlements. (2009). United Nation human settlement programme. London: UN Habitat.
33. Marshal, T. (2000). Urban planning and governance: Is there a Barcelona model? International Planning Studies, 5(3), 299-319.
34. McGill, R. (1998). Urban management in developing countries. Cities, 15(6), 463-471.
35. Rotmans, J., & Van Asselt, M. B. A. (2000). Toward an integrated approach for sustainable city planning. Journal of Multi-Criteria Decision Analysis, 9(1-3), 110-124.
36. Schwab, B., Kuhbler, D., & Walti, S. (2001). Metropolitan governance and democracy in Switzerland: An attempt of operationalisation and an empiricial assessment. Paper presented at the 29th conference on Governance and Democratic Legitimacy, Switzerland.
37. Wong, S. W., Tang, B.-S., & van Horen, B. (2006). Strategic urban management in china: A case study of Guanzhou development district. Habitat International, 30(3), 645-667.