نقش الگوسازی دررشدوسقوط انسان

فقه و اصول

دوره 32، شماره 1، خرداد 1379، صفحه 7-24  

نوع مقاله: پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/jfiqh.2000.42451

نویسنده

سید مهدی صانعی

دانشکده الهیات،دانشگاه فردوسی مشهد

چکیده

"همانند گرایی"واژه ای است که در مکتب روانکاوی"فروید"به کارفته است.
اوروان را به سه سیستم تقسیم کرده است:
الف-"اید"(نهاد)
ب-"سوپرایگو"(ابرمن)
ج-"ایگو"(من یا خود)
"ایگووظیفۀ ایجادتعادل بین دنیای واقعی"اید"و"سوپرایگو"را بر عهده دارد.به نظر وی به وسیلۀ"همانندگرایی"شخص خودرا به طور ناخودآگاه بااشخاص و افرادی که در نظرشش ایده آل و برجسته اند،تطبیق می دهد.واژۀ "ناخودآگاه"درمکتب فروید با آنچه در مکاتب دیگر به کارمی رود بسیار متفاوت است.منظور او از"ناخودآگاه"این است که"ایگو"می خواهد ناآگاهانه برای رهایی از کشمکشهای درونی،در ذهن هماهنگی ایجاد کند.اما در بعضی از مکاتب و همچنین در برخی از روایات کلمۀ "ناخودآگاه"درموردی به کار می رود که تمایلات فطری در نهاد انسان وجود دارد که سبب می شود در موارد خاص آدمی را برای تحقق هدفی به فعالیت وادارد.مثلا کودکان به طور ناخودآگاه از بزرگترها تقلید می کنند واز ایشان دربارۀ مجهولات سؤال می کنند.معلمان برای شاگردان الگو هستند.پیغمبر اسلام برای جوامع بشری الگوی و مقتد است.برای نمونه شمه ای از اخلاق و رفتار رسول اکرم(ص)نقل شده است.

مراجع