بازتاب گفتمان اومانیستی در رمان معاصر روز دیگر شورا اثر فریبا وفی

زبانشناسی و گویش های خراسان

مقاله 7، دوره 14، شماره 3 - شماره پیاپی 28، آذر 1401، صفحه 171-191   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22067/jlkd.2022.77241.1105

نویسندگان

زیبا ملک زاده دیلمقانی¹؛ ناصر ناصری تازه شهری^{* 2}؛ شهریار حسن زاده³

¹دانشجوی دکتری،گروه زبان و ادبیات فارسی،واحد خوی،دانشگاه آزاد اسلامی،خوی ،ایرن

²استادیارگروه زبان و ادبیات فارسی،واحد خوی، دانشگاه آزاد اسلامی،خوی،ایران

³استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی،واحد خوی،دانشگاه آزاد اسلامی،خوی،ایران

چکیده

«اومانیسم» مکتبی فلسفی و ادبی است که منشأ پیدایش آن را یونان قدیم می‌دانند. این مکتب بر ارزش و مقام انسان ارج نهاده و او را میزان همه چیز قرار می‌دهد. اوج تجلی اومانیسم در قرون وسطی بود که راهی نو برای تقابل با استبداد کلیساهای قرون وسطی ایجاد کرد. آزادی، خود مختاری، خود رهبری، خویشتن‌شناسی و شناخت ابعاد مختلف استعدادهای انسان از جمله موضوعات مهمی است که در این مکتب مورد تأکید قرار گرفته‌اند. بی‌گمان وجه اشتراک عرفان با اومانیسم نیز در همین موضوعات است. رمان روز دیگرشورا، توجه جامعه را به سوی واقعیاتی که از نظر ما دور مانده‌اند، جلب می‌کند. سعی در روشن کردن اذهان به سوی انسان گرایی وارزش مقام خود است. تلاش برای یافتن هویت در رمانش موج می‌زند. بنابراین پرسش اصلی این تحقیق آن است که اومانیسم با چه جلوه‌های زبانی‌ای در رمان روز دیگر شورا بازتاب یافته است. در این پژوهش سعی برآن است رمان روز دیگر شورا در مبانی و افکار اومانیستی، با توجه به خردگرایی، فردگرایی، انسان مداری، آزادی، روابط انسانی، ارزش و کرامت انسانی، اراده، طبیعت گرایی، تعهد، عدم محدودیت به جغرافیای خاص و کمال گرایی و غیره مورد بررسی قرار گیرد. برآیند این تحقیق که به شیوۀ توصیفی تحلیلی صورت گرفته، حکایت از آن دارد که از مبانی اومانیسم، انتقاد از سنت و جدال با جهل و خرافه- روابط انسانی- اراده و آزادی- طبیعت گرایی- مدارا و تساهل- خردگرایی و تعهد در چارچوب و جای جای رمان مشاهده شده است.

کلیدواژه‌ها

رمان؛ اومانیسم؛ روز دیگر شورا؛ فریبا وفی؛ روابط انسانی

مراجع