Spatial Analysis of Resilience of Urban Areas Against Earthquak (Case Study: Kermanshah City)

جغرافیا و مخاطرات محیطی

Article 6, Volume 13, Issue 1 - Serial Number 49, February 2024, Pages 109-132   

Document Type: Research Article

DOI: 10.22067/geoeh.2023.80149.1317

Authors

Chnour Mohammadi¹; Hossein Nazmfar^{* 2}; Sayyad Asghari Saraskanrood³

¹PhD Candidate in Geography and Urban Planning, University of Mohaghegh Ardabili, Ardabil, Iran

²Professor in Geography and Urban Planning, University of Mohaghegh Ardabili, Ardabil, Iran

³Professor in Natural Geography, University of Mohaghegh Ardabili, Ardabil, Iran

Abstract

The expansion of the urban population to more than two-thirds of the world's population by 2050 on the one hand and the prediction of the growth of the risk of natural hazards in the future, on the other hand, necessitate the attention of managers, planners, and urban policy makers to the issue of greater resilience of societies in the face of natural hazard. The aim of this research was to analyze the spatial resilience of urban areas against earthquakes in Kermanshah. This study used a descriptive-analytical method. The statistical population consisted of the citizens of Kermanshah city, 385 people were selected as a statistical sample using Cochran's formula. For analyzing the data, one-sample t-test, Friedman, Kruskal Wallis, and CV method were used. The findings showed that the resilience of Kermanshah city in all indicators (awareness, knowledge, skills, attitude and social capital) is average. The attitude index is the most important regarding resilience and awareness, social capital, knowledge, and skill are respectively in the next ranks. The results of the Kruskal-Wallis test showed that there is a significant difference between the eight regions in Kermanshah metropolis in terms of all resilience indicators and that the status of the eight regions are not at the same level. Among the indicators, the highest inequality is related to the awareness index and the lowest is related to the social capital index. In general, the spatial analysis of resilience in Kermanshah city is average and there are differences between regions.

Keywords

Spatial Analysis; Social Resilience; Earthquake; Urban Areas; Kermanshah City

References

- اصلانی، فرشته؛ امینی حسینی، کامبد و فلاحی، علیرضا؛ 1397. چارچوب تاب­آوری کالبدی و اجتماعی محله در برابر زلزله (مطالعه موردی: محله کشاورز واقع در منطقه ۶ تهران). مدیریت مخاطرات محیطی (دانش مخاطرات سابق). دوره ۵. شماره ۴. صص 433-417.

https://doi.org/10.22059/jhsci.2019.278000.455

- امیری، علی؛ زارعی، حسین؛ مسعودی­راد، ماندانا و حاتمی­نژاد­، حسین؛ 1401. شناسایی مؤلفه­های اثرگذار بر افزایش میزان تاب­آوری اقتصادی و اجتماعی شهری در مواجهه با بحران زلزله مطالعه موردی: شهرستان بروجرد. ­فصل­نامه آمایش محیط. دوره 15. شماره ۵۷. صص 210-189. https://doi.org/20.1001.1.2676783.1401.15.57.10.1    

- ایزدی نجف­آبادی، راضیه؛ خادم­الحسینی، احمد؛ صابری، حمید و اذانی، مهری؛ 1399. تحلیل عوامل مؤثر بر افزایش تاب­آوری اجتماعی شهرها (مطالعه موردی: شهر نجف­آباد). دوفصلنامه جغرافیای اجتماعی شهری. دوره 7. شماره 2. صص 112-77.                                                              https://jusg.uk.ac.ir/article_2692.html

- بسطامی­نیا، امیر؛ رضائی، محمدرضا­ و سرائی، محمدحسین؛ 1397. تبیین و تحلیل تاب­آوری اجتماعی برای مقابله با سوانح طبیعی. فصلنامه دانش پیشگیری و مدیریت بحران. دوره ۸. شماره3. صص224- 209.

 https://dpmk.ir/article-1-201-fa.html   

- پورطاهری، مهدی؛ سجاسی قیداری، حمداله و صادقلو، طاهره؛ ۱۳۹۰. ارزیابی تطبیقی روش­­های رتبه­بندی تکنیک مخاطرات محیطی در مناطق روستایی (مطالعه موردی: استان زنجان). پژوهش­های روستایی. سال دوم. شماره سوم. صص ۵۴- ۳۱.

                                                                                         https://jrur.ut.ac.ir/article_23686.html

- حیدریان، شیدا؛ رحیمی، محمود؛ فتح­الهی، ثریا و غفوری، سیروان؛ 1396. تحلیل شاخص­های تاب­آوری سکونتگاه‌های غیر­رسمی در برابر زلزله با رویکرد اجتماعی (نمونه موردی: محله فرحزاد تهران). فصلنامه علمی- پژوهشی نگرش­های نو در جغرافیای انسانی. سال دهم. شماره اول. صص 260-245.

https://sanad.iau.ir/journal/geography/Article/537346?jid=537346                             

- دارابی، هژیر؛ عزت پناه، بختیار و حسین­زاده دلیر، کریم؛ 1401. تحلیل فضایی ابعاد مسکن پایدار شهری مبتنی بر رویکرد اقتصاد سیاسی فضا مطالعه موردی: شهر کرمانشاه. فصلنامه شهر پایدار. دوره ۵. شماره 1. صص 79-59.

 https://doi.org/10.22034/JSC.2022.307600.1551 

- رضایی، محمدرضا؛ 1389. تبیین تاب­آوری اجتماعات شهری به‌منظور کاهش اثرات سوانح طبیعی (زلزله)؛ مطالعه موردی: کلانشهر تهران. رساله دکتری جغرافیا و برنامه­ریزی شهری. اساتید راهنما دکتر­ مجتبی رفیعیان و دکتر علی عسکری. دانشکده علوم انسانی. دانشگاه تربیت مدرس.

- رجایی، سید عباس؛ منصوریان، حسین و سلطانی، مرضیه؛ 1400. تحلیل فضایی تاب­آوری شهری در برابر زلزله مطالعه موردی: منطقه یک شهر تهران. فصلنامه شهر پایدار. دوره 4. شماره 1. صص۱۳-۱.

 https://doi.org/10.22034/JSC.2020.225370.1221                                                                                                                 

- رئیسیان، میثم؛ ایلانلو، مریم؛­­ ابراهیمی، لیلا؛­ بزرگمهر، کیا؛ 1399. تحلیل جامع تاب­آوری شهری در مواجهه با خطر وقوع زلزله (مطالعه موردی، شهر ساری)، مدیریت مخاطرات محیطی (دانش مخاطرات سابق). دوره 7. شماره ۴. صص 400-383.                                                https://doi.org/10.22059/JHSCI.2021.312902.608

- سازمان مدیریت و برنامه­ریزی استان کرمانشاه، 1397

- شهبازی، یحیی؛ پورشیخیانه، علیرضا؛ اصغری، حسین؛ امیر انتخابی، شهرام ­و شهماری،­ رفعت؛ 1400.­ برنامه­ریزی و مدیریت شهری در نوسازی و بازسازی بافت­های فرسوده شهر کرمانشاه. نگرش­های نو در جغرافیای انسانی­. سال چهاردهم. شماره اول. صص 100-83. https://doi.org/20.1001.1.66972251.1400.14.1.5.7                       

- شاهینی­فر، مصطفی و چاره­جو، فرزین؛ 1397. ارزیابی شاخص­های مؤثر در تحقق حکمروایی خوب شهری در کلانشهرها مطالعه موردی: شهر کرمانشاه). مجله جغرافیا و توسعه فضای شهری. سال پنجم. شماره ۲. صص 219-201.                                                                               https://doi.org/10.22067/gusd.v5i2.74554

- شماعی، علی و میرزازاده، حجت­؛ 1398. تحلیل فضایی تاب­آوری مناطق شهر تبریز در برابر زلزله. مجله مخاطرات محیط طبیعی. دوره هشتم. شماره بیستم. صص266-245.                    

  https://doi.org/10.22111/JNEH.2019.25449.1415

- صالحی، اسماعیل؛ آقابابایی، محمد تقی؛ سرمدی، هاجر، فرزاد بهتاش، محمدرضا؛۱۳۹۰. بررسی میزان تاب­آوری محیطی با استفاده از مدل شبکه علیت، مجله محیط­شناسی. دوره 37.  شماره ۵۹. صص ۱۱۲ - ۹۹.

 https://dorl.net/dor/20.1001.1.10258620.1390.37.59.10.2     

- صاحبی، مصطفی؛ فراهانی، مریم و مطهری، سعید؛ ۱۴۰۰. بررسی وضعیت زیست­پذیری شهری در مناطق شهری از دیدگاه شهروندان (مطالعه موردی: مناطق هشت­گانه کلان­شهر کرمانشاه). فصلنامه کارافن. دوره 18. شماره۱. صص 75-59.                                                             https://doi.org/10.48301/kssa.2021.129163

- کریمیان بستانی، مریم؛ پودینه، سجاد؛ صادق بختیاری، ­مرتضی و سرابندی، زهرا؛ 1400. سنجش میزان تاب­آوری اجتماعی در بافت فرسوده شهرها با رویکرد آینده­پژوهی مطالعه موردی: شهر زابل. فصلنامه آینده­پژوهی شهری. دوره 1. شماره ۲. صص 19-1. https://doi.org/10.30495/uf.2022.1945714.1010                                     

- لک، آزاده؛ ۱۳۹۲. طراحی شهری تاب­آور. مجله صفه. دوره 23. شماره 1. صص ۱۰۴ – 91.

https://doi.org/20.1001.1.1683870.1392.23.1.6.8      

- مطهری، زینب­السادات و بهتاش، فرزاد؛ ۱۳۹۴. تبیین اجتماع­محوری در مدیریت بحران با تاکید بر زلزله. گزارش شماره ۳۰۷. مرکز مطالعات و برنامه­ریزی شهر تهران.

- مشک­ساز، پریسا؛ پیوسته­گر، یعقوب و شمس­الدینی، علی؛ 1398. ارزیابی تاب­آوری اجتماعی و اقتصادی منطقه ۳ شهرداری شیراز در برابر زلزله. فصلنامه علمی- پژوهشی مطالعات برنامه­ریزی سکونتگاه­های انسانی. دوره ١٤. شماره ٤ پیاپی (٤٩). صص 1147- 1133. https://doi.org/ 20.1001.1.25385968.1398.14.4.18.3                 

- محمدی­فر، یوسف؛ اعظمی، محسن و فیض­آقایی، پریا­؛ 1399. طراحی مدل بومی مدیریت بحران سوانح گسترده طبیعی (موردمطالعه: زلزله کرمانشاه). فصلنامه دانش پیشگیری و مدیریت بحران. دورۀ دهم. شمارۀ دو. صص186- 177. https://doi.org/ 20.1001.1.23225955.1399.10.2.6.4                                                   

- منوریان، عباس؛ امیری، مجتبی و مهرکلی، سیمین؛ 1397. شناسایی مولفه­های اثر­گذار بر افزایش میزان تاب­آوری اجتماعی محلات آسیب­پذیر و دارای بافت فرسوده در مواجهه با حوادث طبیعی شهر موردی: تهران). فصلنامه مطالعات مدیریت شهری. سال دهم­. شماره سی و چهارم. صص 26-13.

https://sanad.iau.ir/journal/ums/Article/13165?jid=13165

- موسوی، میرنجف؛ سجاد امیدوارفر؛ ارباب حسین­زاده و نیما بایرام­زاده؛ 1401. ­تحلیل عدالت فضایی در توزیع کاربری­های خدماتی در مناطق شهری (نمونه موردی: مناطق ۵­گانه - ارومیه). فصلنامه جغرافیا و مطالعات محیطی. سال یازدهم. شماره چهل و سه. صص 177-162.

https://sanad.iau.ir/journal/ges/Article/691454?jid=691454&lang=en

- نیکمردنمین، سارا؛ برک­پور، ناصر و عبدالهی، مجید؛ 1393. کاهش خطرات زلزله با تأکید بر عوامل اجتماعی رویکرد تاب­آوری نمونه موردی: منطقه ۲۲ تهران. فصلنامه مدیریت شهری. دوره 13. شماره 37. صص ۳۴ - 19.

https://www.sid.ir/paper/92273/fa

 

- Dewi, M. A. A., Rohman, M. A., & Santoso, E. B., 2021. Social Resilience Assessment in Reducing Potential Risk of Earthquake in Surabaya. IPTEK Journal of Proceedings Series, (3), 255-263.‏  http://dx.doi.org/10.12962/j23546026.y2020i3.11220.

- Gómez-Baggethun, E., Reyes-García, V., Olsson, P., & Montes, C.,2012. Traditional ecological knowledge and community resilience to environmental extremes: A case study in Doñana, SW Spain. Global Environmental Change, 22(3), 640-650.‏ https://doi.org/10.1016/j.gloenvcha.2012.02.005.

- Panday, S., Rushton, S., Karki, J., Balen, J., & Barnes, A., 2021. The role of social capital in disaster resilience in remote communities after the 2015 Nepal earthquake. International Journal of Disaster Risk Reduction, 55, 102112.‏ https://doi.org/10.1016/j.ijdrr.2021.102112.

- Patel, R. B., & Gleason, K. M., 2018. The association between social cohesion and community resilience in two urban slums of Port au Prince, Haiti. International Journal of Disaster Risk Reduction, 27, 161-167.‏ https://doi.org/10.1016/j.ijdrr.2017.10.003.

- Trkulja, Tanja., 2015. SOCIAL Resilience as a Theoretical Approach to Social Sustainability. Defendology, 36, 47- 60. https://doi.org/10.7251/DEFEN1501004T.

- Thornley, L., Ball, J., Signal, L., Lawson-Te Aho, K., Rawson, E., 2015. Building community resilience: learning from the Canterbury earthquakes, New Zealand Journal of Social Sciences Online, 10(1). https://doi.org/10.1080/1177083X.2014.934846.