Manifestation of Mystical Sincerity in the Mirror of the States of Spiritual Journey

جستارهایی در فلسفه و کلام

Volume 54, Issue 2 - Serial Number 109, February 2023, Pages 109-127   

Document Type: Original Article

DOI: 10.22067/epk.2023.77997.1154

Author

Majid Farhanizadeh^*

Graduate of PhD in Persian Language and Literature Hakim Sabzevari University

Abstract

This study analyzes the mystical attribute of sincerity in terms of the states of spiritual journey in some of the most important mystical works up to the ninth century A.H. This study, in a descriptive-analytical method, shows that sincerity, in the words of some mystics, has undergone content transformation in each of the three levels of spiritual journey. As in the first state of the journey (differentiation), it has a positive nature, requiring effort. At this level, the seeker strives to take on moral virtues and avoid moral vices, and is known as purifying (mukhliṣ). In the second state (annihilation), the Divine attraction annihilates the seeker from their metaphorical existence and all their attributes. Therefore, sincerity in the mystic finds a negative sense, meaning that they are no longer assumed as purifying, but as purified (mukhlaṣ). In the third state (persistence), the mystic becomes the manifestation of the Divine attributes and names. Hence, sincerity after being negated in the second level, again finds a positive but evolved meaning. Also, the trait of purifying here is allowed to be attributed to both God and the mystic. The results of this study shows that although most mystics’ statements about sincerity are consistent with the characteristics of the differentiation state, some others’ words extend sincerity to the states of annihilation and persistence, too.

Keywords

Sincerity; the states of spiritual journey; differentiation state; annihilation state; persistence state

References

قرآن حکیم، ترجمه: محمد خواجوی، چ1، مولی، تهران، 1388.

ابن‌عربى، محیى‌الدین، الفتوحات المکیة، ج4‏، چ1، دار الصادر، بیروت، بی‌تا.

ابن‌عربى، محیى‌الدین، فتوحات مکیه، (17جلدی)، ج7، ترجمه: محمد خواجوی، چ2، مولی، تهران، 1384.

انصارى‏، خواجه عبداللّه، مناجات‌نامه، تصحیح: محمد حماصیان‏، چ1، خدمات فرهنگى کرمان‏، کرمان، 1382.

بانوى اصفهانى، سیده نصرت امین، مخزن العرفان در تفسیر قرآن‏، چ2، نهضت زنان مسلمان، تهران، 1361.

بقلى شیرازى‏، روزبهان، مشرب الارواح‏، تصحیح: عاصم‌ابراهیم الکیالی الحسینى الشاذلى، چ1‏‏، دار الکتب العلمیة، بیروت، 1426ق.

تهانوى، محمد‌على، موسوعه کشاف اصطلاحات‌الفنون و العلوم، ج1، چ1، مکتبة لبنان ناشرون، بیروت، 1996م.

جامی، نورالدین عبدالرحمان، هفت اورنگ، تصحیح: مرتضی مدرس‌گیلانی، چ9، مهتاب، تهران، 1389.

جامی، نورالدین عبدالرحمان، کلیات دیوان، تصحیح: اعلاخان افصح‌ زاد، چ1، دفتر مطالعات ایرانی، میراث مکتوب، تهران، 1388.

جرجانى، سیدشریف، التعریفات، چ4، ناصرخسرو، تهران، 1370.

حرانى، ابن‌شعبه، تحف العقول، تصحیح: علی‌اکبر غفاری، چ2، جامعۀ مدرسین، قم ، 1404ق. ‏

دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه، ج1، چ2، دانشگاه تهران و روزنه، تهران، 1377.

راغب اصفهانى، حسین بن محمد، ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن‏، ج1، تصحیح و ترجمه: غلامرضا خسروى حسینى، چ2، مرتضوی، تهران‏، 1374‏.

سراج طوسى‏، ابونصر، اللمع فی التصوف‏، تصحیح: رینولد نیکلسون‏، مطبعة بریل‏، لیدن، 1914م‏.

سنایى، ابوالمجد مجدود، دیوان سنایی، به‌اهتمام: محمدتقی مدرس‌رضوى، چ7، سنایی، تهران، 1388.

سهروردى‏، شهاب‌الدین ابوحفص، عوارف المعارف‏، تصحیح: احمد عبدالرحیم السایح [و] توفیق على وهبة، چ1، مکتبة الثقافةالدینیة، قاهره، 1427ق‏.

شهیدثانى، زین‌الدین، منیة المرید، تصحیح: مختارى‏، چ1، مکتب الإعلام‌الإسلامی‏، قم‏، 1409ق.

طباطبایى، سیدمحمدحسین‏، المیزان فى تفسیرالقرآن‏، (20جلدی)، ج3 و 17، چ5، دفتر انتشارات اسلامى جامعۀ مدرسین حوزۀ علمیۀ قم‏، قم، 1417ق.

عطار نیشابورى، فریدالدین، تذکرة الأولیاء، تصحیح: رینولد نیکلسون‏، چ1، مطبعۀ لیدن‏، لیدن 1905م.

عطار نیشابورى، فریدالدین، مصیبت‌نامه، تصحیح: محمدرضا شفیعی‌کدکنی، چ3، سخن، تهران، ‏1386. ‌

غزالى‏، ابوحامد محمد، احیاء علوم الدین، ج10، حافظ عراقى‏‏، چ1‏، دار الکتاب العربى، بیروت، بی‌تا.

غزالى‏، ابوحامد محمد، کیمیاى سعادت‏، ج2، تصحیح: رضا خدیو جم‏‏، چ11‏، علمى و فرهنگى، تهران، 1383.

غزالى‏، ابوحامد محمد، مجموعة رسائل الإمام الغزالى(روضۀ الطالبین و عمدۀ السالکین)‏، چ1‏، دار الفکر، بیروت، 1416ق.

فراهیدى، خلیل بن أحمد، کتاب العین‏، چ2، هجرت، قم، 1409ق.

قشیرى، ابوالقاسم، رسالة ‌القشیریه، تصحیح: عبدالحلیم محمود و محمود بن شریف‏، چ1، بیدار‏، تهران، 1374.

قلانسى نسفى‏، عبداللّه، ارشاد در معرفت و وعظ و اخلاق‏، تصحیح: عارف نوشاهى‏، چ1، میراث مکتوب‏، تهران، 1385.

کاشانى‏، عزالدین محمود، مصباح الهدایة و مفتاح الکفایة، تصحیح: جلال‌الدین همایی، چ9، هما، تهران، 1388.

کلابادى‏، ابوبکر، التعرّف لمذهب التصوّف‏، چ1، مطبعة السعادة، قاهره، 1933م.

‏گنابادی، سلطان محمد، تفسیر بیان السعادة فى مقامات العبادة، چ2‏، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، بیروت، 1408ق.‏

مازندرانى، محمدصالح، شرح الکافی- الأصول و الروضة، (12 جلدی)، ج8، تصحیح: شعرانى، چ1، المکتبة الإسلامیة، تهران، 1382ق.

محمدبن منوّر، اسرار التوحید، (2جلدی)، ج1، تصحیح: محمدرضا شفیعی‌کدکنی، چ5، آگاه، تهران، 1381.

مکى‏، ابوطالب، قوت القلوب فى معاملة المحبوب‏، (2جلدی)، ج2، تصحیح: باسل عیون‌السود‏، چ1، دار الکتب العلمیة، بیروت، 1417ق.

مولوی، جلال‌الدین محمد، دیوان کبیر شمس‏، تصحیح: بدیع‌الزمان فروزانفر، چ1‏، طلایه‏، تهران، 1384.

مولوی، جلال‌الدین محمد، مثنوى معنوى‏، تصحیح: توفیق سبحانى‏، چ1‏، وزارت ارشاد اسلامى، تهران، 1373‏.

میبدى‏، ابوالفضل رشیدالدین، کشف الأسرار و عدة الأبرار، ج1، تصحیح: علی‌اصغر حکمت، چ5، امیرکبیر، تهران، 1371.